Wanda Łuczycka

Wanda Łuczycka

Wanda Łuczycka w filmie Dwie godziny
Imię i nazwisko	Wanda Łuczycka-Meller
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1907 Józefów Lubelski, Królestwo Kongresowe
Data i miejsce śmierci	3 lipca 1996 Skolimów-Konstancin, Polska
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Marian Meller (1936–1974; jego śmierć)
Lata aktywności	1932–1988
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Wanda Łuczycka, właśc. Wanda Łuczycka-Meller (ur. 2 lipca 1907 w Józefowie Lubelskim^[1], zm. 3 lipca 1996 w Skolimowie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Ukończyła Państwową Szkołę Dramatyczną Wilama Horzycy przy Konserwatorium Warszawskim (1932). Debiutowała w 1932 r. na deskach Teatru Miejskiego w Toruniu, z którym związana była do 1933 r. Ponadto występowała w Teatrze Ziemi Wołyńskiej w Łucku (1933–1936), Reducie Osterwy (1936–1937), Teatrze Miejskim w Łodzi (1937–1938) i Teatrze Narodowym (1938–1939). Po wojnie występowała w Teatrze Wojska Polskiego w Lublinie, z którym przeniosła się do Łodzi. Od 1947 r. związana z teatrami warszawskimi: Nowym (1947–1948), Rozmaitości (1948–1949), Narodowym (1949–1955 i 1965–1968) i Dramatycznym (1955–1964 i 1968–1985). Występowała także w radio m.in. w popularnej powieści radiowej Matysiakowie jako Stefania Frączakowa.

Z kamerą zetknęła się jeszcze przed wojną, statystując w filmach. Po wojnie zagrała w ponad pięćdziesięciu filmach. Najczęściej były to role epizodyczne, często jednak, jak chociażby rola masażystki Kowalskiej w Mężu swojej żony w reżyserii Stanisława Barei, czy babcia Pawła w Wojnie domowej w reżyserii Jerzego Gruzy, pozostające w pamięci widzów na dłużej.

Była żoną aktora i dyrektora teatrów warszawskich: Nowego, Dramatycznego i Narodowego – Mariana Mellera^[2]. Ich syn, Wiktor jest reżyserem telewizyjnym.

Pochowana na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera K-5-88/89)^[3].

• 1953: Celuloza jako Rozalia Stelmachowa
• 1954: Trudna miłość jako Biedronkowa
• 1958: Dezerter jako Karolkowa, matka Elżbiety
• 1960: Mąż swojej żony jako Kowalska, gosposia Karczów
• 1961: Dotknięcie nocy jako Janka; kasjerka z kombinatu
• 1962: Rodzina Milcarków jako Pyrkowa
• 1962: Głos z tamtego świata jako Wiktoria Habryk, wspólniczka Aksamitowskiego
• 1964: Późne popołudnie jako pani Siankowa
• 1965: Wojna domowa jako babcia Pawła
• 1966: Piekło i niebo jako Wiktoria, gosposia scenarzysty Leona
• 1969: Do przerwy 0:1 jako woźna Matulakowa
• 1970: Wakacje z duchami jako Lichoniowa
• 1972: Kaprysy Łazarza jako żona Jacentego
• 1973: Chłopi jako Kłębowa
• 1973: Nagrody i odznaczenia jako salowa Ciepluchowa
• 1974: Awans jako Horpyna
• 1975: Dyrektorzy jako żona Ignacego Gajdy
• 1977: Noce i dnie jako Arkuszowa
• 1977: Żołnierze wolności jako rozstrzelana komunistka
• 1979: W słońcu i w deszczu jako Małolepsza, matka Bolka
• 1985: Diabeł jako Rapetowa
• 1986: Zmiennicy jako Maria Oborniakowa, gospodyni w Skórcu
• 1988: Warszawskie gołębie jako matka Kaczmarskiego

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1977)^[4]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1966)^[4]
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)^[5]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[6]
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1978)^[7]

• 1973 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za twórczość radiową i telewizyjną
• 1977 – Nagroda Złoty Ekran za kreacje aktorskie w spektaklach Mieszczanie i Decyzje
• 1980 – Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji I stopnia za wybitne kreacje aktorskie w PR i TV
• 1983 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za całokształt dokonań aktorskich w zakresie teatru

• Wanda Łuczycka w bazie Filmweb
• Wanda Łuczycka w bazie filmpolski.pl

• Wanda Łuczycka o swoich rolach, wirtualny album