Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

Wulfila

Wulfila
Ulfilas
Biskup Taurydy
Ilustracja
Wulfila nauczający Gotów
Data urodzenia

310

Data śmierci

383

Biskup misyjny Gotów
Okres sprawowania

341-348

Wyznanie

arianizm (historyczny)

Sakra biskupia

341

Srebrna Biblia Wulfili

Wulfila, Ulfilas (ur. 310, zm. 383) – duchowny rzymski pochodzenia grecko-germańskiego, tłumacz Biblii, misjonarz i apostoł Gotów działający w IV wieku.

Wulfila urodził się w mieszanej rodzinie. Jego ojciec był Gotem, a matka Greczynką z Kapadocji. Kształcił się w klasztorach na terenie Mezji. Należał do uczniów biskupa Euzebiusza z Nikomedii[1], pod którego wpływem stał się wyznawcą doktryny arianizmu, potępionej na soborze nicejskim I w 325 r. jako herezja.

W 341 roku został konsekrowany na biskupa Taurydy i wysłany jako apostoł do plemion Gotów osiadłych nad Dunajem. Pod wpływem działalności Wulfili i jego następców Germanie, początkowo skłonni przyjąć trynitaryzm, odrzucili tę doktrynę i stali się gorliwymi arianami[2].

Po zakończeniu misji w 348 roku osiadł w Mezji, gdzie mieszkał do końca życia. Dzięki protektoratowi ze strony cesarzy z dynastii konstantyńskiej nie obawiał się prześladowań. Brał udział w dysputach i soborach, stanowczo sprzeciwiając się trynitarnemu nauczaniu o naturze Boga.

Uczniem i wychowankiem Wulfili był Auksencjusz z Durostorum.

Biblia Wulfili

 Osobny artykuł: Biblia gocka.

Wulfila jako pierwszy przetłumaczył prawie całą Biblię (oprócz Ksiąg Królewskich) na język inny niż oryginalne (aramejski, grecki i hebrajski). Dla celów swojego tłumaczenia opracował też alfabet gocki.[potrzebny przypis]

Credo Wulfili

Przed śmiercią Wulfila opracował własne wyznanie wiary, które przekazał Auksencjusz. W ostatnim zdaniu zawiera ono doktrynę Ariusza o braku równości pomiędzy Bogiem Ojcem, a Synem Bożym:

Ja, Wulfila, biskup i wyznawca, zawsze wierzyłem tak i w tej jedynej i prawdziwej wierze czynię swoją podróż do mojego Pana, Wierzę, Że jest tylko jeden Bóg Ojciec, jedyny niezrodzony i niewidzialny, i w Jego jednorodzonego Syna, naszego Pana i naszego Boga, stwórcę wszystkich rzeczy, nie mając innego poza Nim. Zatem jest jeden Bóg wszystkiego, który jest również Bogiem naszego Boga, i wierzę w Ducha Świętego, w oświecającą i uświęcającą moc. Jak powiedział Chrystus po zmartwychwstaniu do swoich uczniów: A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż zostaniecie przyobleczeni mocą z wysokości. (Łk 24,49) I znowu: ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi. (Dz. 1, 8) Ani Bóg, ani Pan, ale wierny wykonawca Chrystusa; nie równy, ale poddany i posłuszny we wszystkim Synowi. I wierzę, że Syn jest poddany i posłuszny we wszystkim Bogu Ojcu.

Przypisy

  1. Wojciech Adamski, Magdalena Olkuśnik, Dino Carpanetto (red.), Historia powszechna. Tom 7. Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Madrid: Mediasat Group, 2007, s. 185, ISBN 978-84-9819-807-2, OCLC 749574244.
  2. Aleksander Krawczuk, Kronika Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego, Warszawa: Iskry, 1997, s. 258, OCLC 749281079.

Linki zewnętrzne

Kembali kehalaman sebelumnya