Zabłocie (sielsowiet Turkowo)

Zabłocie

Забалоцце

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	miorski
Sielsowiet	Turkowo
Populacja (2009) • liczba ludności	17
Położenie na mapie obwodu witebskiego Zabłocie
Położenie na mapie Białorusi Zabłocie
Położenie na mapie Polski w 1939 Zabłocie
55°39′24″N 28°00′56″E/55,656667 28,015556

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Zabłocie

Zabłocie (biał. Забалоцце; ros. Заболотье) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Turkowo.

W czasach zaborów wieś w gminie Mikołajewo, w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. Pod koniec XIX wieku należała do dóbr Ponizowo, własność Korzeniowskich^[1].

W latach 1921–1945 wieś a następnie kolonia leżała w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim w gminie Mikołajów.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 121 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego. Jednocześnie 56 mieszkańców zadeklarowało polską a 65 białoruską przynależność narodową. Były tu 23 budynki mieszkalne^[2]. W 1931 w 25 domach zamieszkiwało 148 osób^[3].

Wierni należeli do parafii prawosławnej w Hryhorowiczach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dziśnie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Mikołajowie^[4].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[5][6]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[7].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

• Zabłocie, wieś, powiat dzisieński, gmina Mikołajów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 185 .