Zdzisław Gierwatowski

Zdzisław Gierwatowski

Pełne imię i nazwisko	Ksawery Zdzisław Gierwatowski
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1920 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 maja 2005 Warszawa
Wzrost	182 cm
Pozycja	lewy obrońca, środkowy napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1935–1937 Orkan Warszawa 1938–1939 Polonia Warszawa 3 (0) 1945 Wisła Kraków 1945–1950 Polonia/Kolejarz-Polonia Warszawa 59 (6) 1951 Gwardia Warszawa
Kariera trenerska
Lata Drużyna KS Lublinianka 1961 Polonia Warszawa 1961 Polonia Bydgoszcz 1962 Polonia Warszawa Huragan Wołomin Ruch Piaseczno 1966–1968 Polonia Warszawa Polska U-19
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ksawery Zdzisław Gierwatowski (ur. 31 marca 1920 w Warszawie, zm. 12 maja 2005 tamże) – polski piłkarz i trener, mistrz Polski z 1946.

Karierę sportową rozpoczął w Orkanie Warszawa, skąd trafił do warszawskiej Polonii. Z jej barwami związał swoją karierę (w latach 1938–1939 oraz 1945–1950). W lidze zagrał 39 razy, strzelając 6 bramek. Występował jako lewy obrońca, najczęściej u boku Władysława Szczepaniaka, legendy „Czarnych Koszul” i warszawskiego sportu. Uznawany za jednego z najlepszych ligowych obrońców w latach czterdziestych. Słusznej postury, słynął z twardej i nieustępliwej postawy na boisku.

W czasie wojny brał udział w okupacyjnych mistrzostwach stolicy. Walczył w powstaniu warszawskim; wraz ze znaną aktorką Ireną Kwiatkowską był bohaterem brawurowej ucieczki z obozu pruszkowskiego.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej pozostał w klubie pracując jako trener. W 2000 przekazał symboliczną buławę mistrzowską kapitanowi drużyny Polonii Warszawa. Obok Jerzego Szularza był ostatnim żyjącym ze „złotej jedenastki” – pierwszych stołecznych mistrzów Polski. Zmarł w Warszawie, został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 87A-3-20)^[1].

• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017