Był najstarszym z pięciorga dzieci Konstantego Wojciechowskiego i Leontyny z Buczowskich.
W 1921 podjął studia uniwersyteckie na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, kończąc je w 1924 doktoratem z zakresu historii powszechnej średniowiecznej oraz historii nauk społecznych i ekonomicznych. Został wówczas asystentem przy Zakładzie Nauk Pomocniczych Historii Uniwersytetu Jana Kazimierza. W czerwcu 1925 przeniósł się do Poznania, gdzie został zastępcą profesora na Katedrze Historii Ustroju i Dawnego Prawa Polskiego na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. W tym samym roku habilitował się na podstawie pracy „Momenty terytorialne organizacji grodowej”. Od 1929 był profesorem nadzwyczajnymUniwersytetu Poznańskiego, a od stycznia 1937 profesorem zwyczajnym (od 1939 dziekanem Wydziału Prawno-Ekonomicznego).
Był założycielem i pierwszym dyrektorem (1944–1955) Instytutu Zachodniego. Od 1945 członek PAU, od 1952 członek rzeczywisty PAN[1]. Od 1984 jest patronem Instytutu Zachodniego.
