Dom Luigi Guido Grandi
Guido Grandi
Doğum	Francesco Lodovico Grandi 1 Ekim 1671(1671-10-01) Cremona, Lombardiya, İtalya
Ölüm	Pisa, İtalya
Diğer ad(lar)ı	Bartolo Luccaberti, Quintus Lucius Alpheus
Tanınma nedeni	Gül (matematik), Clélie
Ödüller	Fellow of the Royal Society
Kariyeri
Dalı	Matematik, Mühendislik, Felsefe
Çalıştığı kurum	Pisa Üniversitesi

Dom Luigi Guido Grandi, O. S. B Cam. (1 Ekim 1671 – 4 Temmuz 1742) İtalyan keşiş, rahip, filozof, ilahiyatçı, matematikçi ve mühendisti.

Gül ve çiçeklere benzeyen eğriler üzerinden uzun bir zaman dilim içerisinde çalışarak bugün birçok alanda kendi isminin duyulduğu Grandi'nin gülleri teorisini kabul ettirmeyi başardı. ${\displaystyle n}$ pozitif bir doğal sayı olarak düşünülmek şartıyla, kutupsal koordinatların verdiği asıl koordinatlara göre denklemi ${\displaystyle r=asinnx}$ ve ${\displaystyle r=acosnx}$ olan eğriler, "Grandi'nin gülleri" olarak bilinir.

Grandi, 1 Ekim 1671'de İtalya'nın Cremona kentinde doğdu ve Luigi Francesco Lodovico olarak vaftiz edildi. Reşit olduğunda oradaki Cizvit kolejinde eğitim gördü. Orada eğitimini 1687'de tamamladıktan sonra Ferrara'daki Camaldol rahiplerinin müritliğine girdi ve Guido adını aldı. 1693'te Kutsal Tarikatlara hazırlanmak için felsefe ve teoloji eğitimini tamamlamak üzere Roma'daki Camaldolese evi olan Büyük St. Gregory Manastırına gönderildi. Bir yıl sonra Grandi, Floransa'daki Meleklerin Meryem Ana Camaldolese Manastırı'nda her iki alanın profesörü olarak atandı. Hayatının bu döneminde matematiğe ilgi duyduğu anlaşılıyor. Ancak 1700 yılında Aziz Gregory Manastırı'na felsefe profesörü olarak atandığı ve daha sonra Pisa'da aynı alanda görev yaptığı için araştırmasını özel olarak yaptı.

Ancak 1707'de Dom Grandi matematik alanında öyle bir ün kazandı ki, Toskana Büyük Dükü Cosimo III de Medici'nin mahkeme matematikçisi olarak adlandırıldı. Bu görevde, aynı zamanda bir mühendis olarak çalıştı, Dükalık için Su Müfettişi olarak atandı ve bu kapasitede Chiana Vadisi'nin drenajına katıldı. 1709'da İngiltere'yi ziyaret etti ve burada Kraliyet Cemiyeti Üyesi seçildiği için oradaki meslektaşlarını açıkça etkiledi. Pisa Üniversitesi,^[1] 1714'te onu Matematik Profesörü olarak adlandırdı. 4 Temmuz 1742'de orada öldü.

1701'de Grandi, konik loxodrom üzerine bir çalışma yayınladı, ardından 1703'te Latinceden versiera adını verdiği eğrinin bir incelemesini yayınladı: vertere (dönmek). Bu eğri daha sonra, bir akademik dereceye ulaşmak için birkaç kadın bilim insanından biri olan Maria Gaetana Agnesi tarafından incelenmiştir. "Cadı (witch)" İtalyanca: avversiera terimini Grandi'nin terimiyle karıştıran eserinin İngilizceye yanlış çevrilmesiyle, bu eğri İngilizcede Agnesi Cadısı^[2] olarak bilinir hale geldi. Grandi, bu eğri üzerindeki çalışmaları sayesinde Leibniz'in matematikle ilgili fikirlerini İtalya'ya tanıtmasına yardımcı oldu.

Matematikte Grandi, en çok, petaled çiçek şeklindeki bir eğri olan gül eğrisini inceleyen Flores geometrici (1728) adlı çalışmasıyla ve Grandi serisiyle tanınır. Gül eğrisine rhodonea adını verdi. Ayrıca Galileo Galilei'nin çalışmalarının ilk Floransa baskısındaki Galileo'nun Doğal Hareketle İlgili İncelemesi Üzerine Not (Note on the Treatise of Galileo Concerning Natural Motion) adlı eserine de katkıda bulunmuştur.

Elements of Euclid's Geometry adlı eserin yazarıydı, bu eser ölümünden sonra Venedik'te yayınlandı (Savioni, 1780).

İtalya'da sonsuzlukların analizini kullanan ve yayan ilk kişiydi. Leibniz ve Newton'un yöntemlerini İtalya'daki ilkler arasında uyguladığı De infinitis infinitorum adlı eseri yazdı.

• Geometrica demonstratio Vivianeorum problematum. Florentiae: ex Typographia Iacobi de Guiduccis propè Conductam. 1699. 
• De infinitis infinitorum, et infinite parvorum ordinibus disquisitio geometrica. Pisis: ex Typographia Francisci Bindi impress. archiepisch. 1710. 
• Epistola mathematica de momento gravium in planis inclinatis. Lucae: typis Peregrini Frediani. 1711. 
• Dialoghi circa la controversia eccitatagli contro dal sig. Alessandro Marchetti. In Lucca: ad istanza di Francesco Maria Gaddi librajo in Pisa. 1712. 
• Prostasis ad exceptiones clari Varignonii libro De infinitis infinitorum ordinibus oppositas circa magnitudinum plusquam-infinitarum Vallisii defensionem et anguli contactus. Pisis: ex Typographia Francisci Bindi impress. archiepisch. 1713. 
• Del movimento dell'acque trattato geometrico. Firenze. 
• Relazione delle operazioni fatte circa il padule di Fucecchio. In Lucca: per Leonardo Venturini. 1718. 
• Trattato delle resistenze. Firenze: per Tartini e Franchi. 1718. 
• Compendio delle Sezioni coniche d'Apollonio con aggiunta di nuove proprietà delle medesime sezioni. In Firenze: nella Stamperia di S.A.R. per gli Tartini e Franchi. 1722. 
• Instituzioni meccaniche. In Firenze: nella Stamperia di S.A.R. per Gio: Gaetano Tartini e Santi Franchi. 1739. 
• Istituzioni di aritmetica pratica. In Firenze: nella Stamperia di S.A.R. per Gio: Gaetano Tartini e Santi Franchi. 1740. 
• Sectionum conicarum synopsis. Florentiae: ex typographio Ioannis Paulli Giovannelli. 1750. 

• O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "Guido Grandi", MacTutor Matematik Tarihi arşivi 
• "Galileo Projesi: Guido Grandi". 5 Aralık 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
• Giammaria Ortes (1744), Vita del padre D. Guido Grandi, abate camaldolese, matematico dello Studio Pisano, Venezia, Giambatista Pasquali, 23 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Ağustos 2021 .