• Sol üst: İsmet İnönü, Türkiye'nin ilk başbakanı ve en uzun süre görev yapan başbakanıydı.
• Sağ üst: Süleyman Demirel, Türkiye'nin en çok hükümet kuran başbakanıydı.
• Sol alt: Tansu Çiller, Türkiye'nin ilk ve tek kadın başbakanıydı.
• Sağ alt: Binali Yıldırım, Türkiye'nin son başbakanıydı.

Türkiye başbakanları listesi, Türkiye Cumhuriyeti başbakanı olarak görev yapmış kişileri içeren liste.^[1]

Başbakan, parlamenter sistem ile yönetilen toplumlarda yürütmenin başı olan ve devletin atacağı adımlara karar veren kişidir. Kelime anlamı olarak hükûmetin ve bakanlar kurulunun başı, kabinenin başı, başvekili ifade eder. Türkiye Cumhuriyeti'nde de parlamenter sistem uygulanırken (1923-2018) yürütme yetkisi ve ülke adına karar alma başbakanın göreviydi. Bakanlar Kuruluna başkanlık ederdi. Hükûmeti ve icraatlarını yönetirdi. Türkiye'de her 4 yılda bir gerçekleşen genel seçimlerin sonucunda başbakan, 4 yıl süre ile seçilirdi.

Osmanlı İmparatorluğu'nda ve Türkiye Cumhuriyeti'nde parlamenter sistem, tarihsel olarak farklı aşamalarda gelişmiştir. Osmanlı'da, III. Selim döneminde gerçekleşen Kabakçı Mustafa İsyanı sonucunda, III. Selim tahttan indirildi ve yerine IV. Mustafa getirildi. Bu dönemde Osmanlı Devleti'nin merkezi otoritesi taşrada büyük ölçüde etkisiz hale gelmişti. Eyaletlerdeki ayanlar neredeyse bağımsız idareler kurmuştu. Bu nedenle, padişah IV. Mustafa, merkezi otoriteyi güçlendirmek amacıyla güçlü ayanlarla anlaşma yapmayı gerekli gördü. Bu anlaşma sonucunda Sened-i İttifak adı verilen belge imzalandı.^[2] Sultan II. Mahmud döneminde ise bazı ıslahatlarla Osmanlı'da başvekil unvanı ortaya çıktı. Ancak bu unvan, 1839'da sürdürülemediği için sona erdi. Jön Türk Devrimi ile beraber Sultan II. Abdülhamid döneminde ise başbakanlık makamı kuruldu, ancak bu makam Meclis-i Meb'ûsan'ın sultan tarafından fiilen dağıtılmasına rağmen kaldırılmadı. İkinci Meşrutiyet'in ilanından hemen sonra seçimler düzenlendi. İttihat ve Terakki Fırkası ile liberal görüşlü Ahrar Fırkası bu seçimlerin başlıca partileriydi. İttihat ve Terakki seçimleri kazandı.^[3][4]

Yeni Meclis-i Mebusan, 17 Aralık 1908'de çalışmalarına başladı. Bu dönemde, ülkeyi perde arkasından yöneten İttihat ve Terakki yönetimine karşı artan bir hoşnutsuzluk gözlendi. Muhalif gazeteci Hasan Fehmi Bey'in 6 Nisan 1909'da bir İttihat ve Terakki mensubu tarafından öldürülmesi, İstanbul'da büyük bir protesto gösterisine yol açtı. 13 Nisan 1909'da bazı askerî birlikler ve medrese öğrencileri ayaklandı, bu ayaklanma sırasında bazı subaylar ve milletvekilleri linç edildi ve İttihatçı olarak bilinen gazeteler yağmalandı. 31 Mart Vakası olarak adlandırılan bu ayaklanma, Selanik'ten gelen Hareket Ordusu tarafından 24 Nisan'da bastırıldı. 27 Nisan'da tekrar toplanan Meclis, II. Abdülhamid'in bu ayaklanmadan sorumlu tutarak tahttan indirilmesine ve V. Mehmed'in tahta geçirilmesine karar verdi. 8 Ağustos 1909'da Kanûn-î Esasî üzerinde yapılan radikal değişikliklerle padişahın yetkileri "sembolik" bir düzeye indirildi.^[5] Artık vekiller heyeti (bakanlar kurulu) meclise karşı sorumluydu ve meclisten güvenoyu alamayan vekillerin ve hükûmetin görevi sona eriyordu. Meclis başkanını padişah değil, meclis kendisi seçiyordu. Padişaha meclisi kapatma yetkisi tanınsa da, bu yetki belirli koşullara bağlanmış ve üç ay içinde yeni seçimlerin yapılması zorunlu hale getirilmişti. Bu değişiklikler, Osmanlı İmparatorluğu'nda ilk kez parlamenter sistemin uygulanmaya başladığını işaret etti ve ayrıca anayasa ile bazı temel hak ve özgürlüklerin tanındığı bir dönemi başlattı.

Türkiye'de ise 1923 yılında Cumhuriyet ilan edildiğinde, Türkiye Büyük Millet Meclisi Teşkilât-ı Esâsiyye kanununda değişiklik yapılarak Başvekalet makamı kuruldu. 1945 yılında ise 4695 sayılı Anayasa kabul edilerek İcra Vekilleri Heyeti yerine Bakanlar Kurulu ve Başbakanlık unvanı getirildi. 1908 yılından 2018'e kadar neredeyse kesintisiz olarak Türkiye, Başbakanlık ve Bakanlar Kurulu altında parlamenter hükûmet modeli ile yönetildi. Ancak 2017'de yapılan anayasa değişikliği ile başbakanlık ve bakanlar kurulu kaldırılarak yürütme yetkisi tamamen cumhurbaşkanına verildi ve başbakanlık makamı 110 yılın ardından kaldırıldı.

1920'den 1923 yılına kadar hükûmet başkanları listesi

Portre		Hükûmet başkanı Ünvanı	Görev süresi			Seçim	Parti	Hükûmet	Hükümdar
			Başlangıç	Bitiş	Süre
		Mustafa Kemal Atatürk Muvakkat İcra Encümeni ve İcra Vekilleri Heyeti Reisi (1881-1938)	25 Nisan 1920[6]	24 Ocak 1921	274 gün	1920	Anadolu ve Rumeli Müdâfaa-i Hukuk Cemiyeti	–	VI. Mehmed (1920-1922)
						–		I. İcra Vekilleri Heyeti
		Fevzi Çakmak İcra Vekilleri Heyeti Reisi (1876-1950)	24 Ocak 1921	9 Temmuz 1922	1 yıl, 166 gün	–		II. İcra Vekilleri Heyeti
						–		III. İcra Vekilleri Heyeti
		Rauf Orbay İcra Vekilleri Heyeti Reisi (1881-1964)	12 Temmuz 1922	4 Ağustos 1923	1 yıl, 23 gün	–		IV. İcra Vekilleri Heyeti	Saltanat kaldırıldı
		Fethi Okyar İcra Vekilleri Heyeti Reisi (1880-1943)	14 Ağustos 1923	27 Ekim 1923	74 gün	1923		V. İcra Vekilleri Heyeti

• • Mustafa Kemal Atatürk
  • İsmet İnönü
  • Celâl Bayar
  • Cemal Gürsel
  • Cevdet Sunay
  • Fahri Korutürk
  • Kenan Evren
  • Turgut Özal
  • Süleyman Demirel
  • Ahmet Necdet Sezer
  • Abdullah Gül
  • Recep Tayyip Erdoğan

---

• •   CHP (12)
  •   BĞMSZ (6)
  •   AK Parti (4)
  •   ANAP (3)
  •   DYP (2)
  •   AP (1)
  •   CGP (1)
  •   DP (1)
  •   RP (1)

1923'ten bu yana Türkiye Cumhuriyeti başbakanları listesi

Portre		Başbakan	Görev süresi			Seçim	Parti	Hükûmet	Cumhurbaşkanı
			Başlangıç	Bitiş	Süre
		İsmet İnönü (1884–1973)	30 Ekim 1923	22 Kasım 1924	1 yıl, 23 gün	–	Cumhuriyet Halk Partisi	I. İnönü	Mustafa Kemal Atatürk (1923–1938)
						–		II. İnönü
		Fethi Okyar (1880–1943)	22 Kasım 1924	3 Mart 1925	101 gün	–		Okyar
		İsmet İnönü (1884–1973)	3 Mart 1925	1 Kasım 1937	12 yıl, 243 gün	–		III. İnönü
						1927		IV. İnönü
						–		V. İnönü
						1931		VI. İnönü
						1935		VII. İnönü
		Celal Bayar (1883–1986)	1 Kasım 1937	25 Ocak 1939	1 yıl, 85 gün	–		I. Bayar
						–		II. Bayar	İsmet İnönü (1938–1950)
		Refik Saydam (1881–1942)	25 Ocak 1939	8 Temmuz 1942	3 yıl, 164 gün	–		I. Saydam
						1939		II. Saydam
		Ahmet Fikri Tüzer (1878–1942) Vekâleten	8 Temmuz 1942	9 Temmuz 1942	1 gün	–
		Şükrü Saracoğlu (1887–1953)	9 Temmuz 1942	7 Ağustos 1946	4 yıl, 29 gün	–		I. Saracoğlu
						1943		II. Saracoğlu
		Recep Peker (1889–1950)	7 Ağustos 1946	9 Eylül 1947	1 yıl, 33 gün	1946		Peker
		Hasan Saka (1885–1960)	10 Eylül 1947	16 Ocak 1949	1 yıl, 128 gün	–		I. Saka
						–		II. Saka
		Şemsettin Günaltay (1883–1961)	16 Ocak 1949	22 Mayıs 1950	1 yıl, 126 gün	–		Günaltay
		Adnan Menderes (1899–1961)	22 Mayıs 1950	27 Mayıs 1960[7]	10 yıl, 5 gün	1950	Demokrat Parti	I. Menderes	Celâl Bayar (1950–1960)
						–		II. Menderes
						1954		III. Menderes
						–		IV. Menderes
						1957		V. Menderes
		Cemal Gürsel (1895–1966)	30 Mayıs 1960	26 Ekim 1961	1 yıl, 149 gün	–	Bağımsız (Askerî darbe)	I. Gürsel	Cemal Gürsel (1960–1966)
						–		II. Gürsel
		Fahri Özdilek (1898–1989) Vekâleten	27 Ekim 1961	20 Kasım 1961	24 gün	–
		İsmet İnönü (1884–1973)	20 Kasım 1961	20 Şubat 1965	3 yıl, 92 gün	1961	Cumhuriyet Halk Partisi	VIII. İnönü (CHP–AP)
						–		IX. İnönü (CHP–YTP–CKMP)
						–		X. İnönü
		Suat Hayri Ürgüplü (1903–1981)	20 Şubat 1965	27 Ekim 1965	249 gün	–	Bağımsız	Ürgüplü (AP–YTP–CKMP)
		Süleyman Demirel (1924–2015)	27 Ekim 1965	26 Mart 1971	5 yıl, 150 gün	1965	Adalet Partisi	I. Demirel
						1969		II. Demirel	Cevdet Sunay (1966–1973)
						–		III. Demirel
		Nihat Erim (1912–1980)	26 Mart 1971	17 Nisan 1972	1 yıl, 22 gün	–	Bağımsız	I. Erim
						–		II. Erim
		Ferit Melen (1906–1988)	17 Nisan 1972	15 Nisan 1973	363 gün	–	Cumhuriyetçi Güven Partisi	Melen
		Naim Talu (1919–1998)	15 Nisan 1973	25 Ocak 1974	285 gün	–	Bağımsız	Talu	Fahri Korutürk (1973–1980)
		Bülent Ecevit (1925–2006)	25 Ocak 1974	17 Kasım 1974	296 gün	1973	Cumhuriyet Halk Partisi	I. Ecevit (CHP–MSP)
		Sadi Irmak (1904–1990)	17 Kasım 1974	31 Mart 1975	134 gün	–	Bağımsız	Irmak
		Süleyman Demirel (1924–2015)	31 Mart 1975	21 Haziran 1977	2 yıl, 82 gün	–	Adalet Partisi	IV. Demirel (AP–MSP–CGP–MHP)
		Bülent Ecevit (1925–2006)	21 Haziran 1977	21 Temmuz 1977	30 gün	1977	Cumhuriyet Halk Partisi	II. Ecevit
		Süleyman Demirel (1924–2015)	21 Temmuz 1977	5 Ocak 1978	168 gün	–	Adalet Partisi	V. Demirel (AP–MSP–MHP)
		Bülent Ecevit (1925–2006)	5 Ocak 1978	12 Kasım 1979	1 yıl, 311 gün	–	Cumhuriyet Halk Partisi	III. Ecevit (CHP–CGP–DP)
		Süleyman Demirel (1924–2015)	12 Kasım 1979	12 Eylül 1980	305 gün	–	Adalet Partisi	VI. Demirel
		Bülent Ulusu (1923–2015)	21 Eylül 1980	13 Aralık 1983	3 yıl, 83 gün	–	Bağımsız (Askerî darbe)	Ulusu	Kenan Evren (1980–1989)
		Turgut Özal (1927–1993)	13 Aralık 1983	31 Ekim 1989[8]	5 yıl, 322 gün	1983	Anavatan Partisi	I. Özal
						1987		II. Özal
		Ali Bozer (1925–2020) Vekâleten	31 Ekim 1989	9 Kasım 1989	9 gün	–
		Yıldırım Akbulut (1935–2021)	9 Kasım 1989	23 Haziran 1991	1 yıl, 226 gün	–		Akbulut	Turgut Özal (1989–1993)
		Mesut Yılmaz (1947–2020)	23 Haziran 1991	20 Kasım 1991	150 gün	–		I. Yılmaz
		Süleyman Demirel (1924–2015)	20 Kasım 1991	16 Mayıs 1993	1 yıl, 177 gün	1991	Doğru Yol Partisi	VII. Demirel (DYP–SHP)
		Erdal İnönü (1926–2007) Vekâleten	16 Mayıs 1993	25 Haziran 1993	40 gün	–	Sosyaldemokrat Halkçı Parti		Süleyman Demirel (1993–2000)
		Tansu Çiller (1946–)	25 Haziran 1993	6 Mart 1996	2 yıl, 255 gün	–	Doğru Yol Partisi	I. Çiller (DYP–SHP)
						–		II. Çiller
						–		III. Çiller (DYP–CHP)
		Mesut Yılmaz (1947–2020)	6 Mart 1996	28 Haziran 1996	114 gün	1995	Anavatan Partisi	II. Yılmaz (ANAP–DYP)
		Necmettin Erbakan (1926–2011)	28 Haziran 1996[9]	30 Haziran 1997	1 yıl, 2 gün	–	Refah Partisi	Erbakan (RP–DYP)
		Mesut Yılmaz (1947–2020)	30 Haziran 1997[10]	11 Ocak 1999	1 yıl, 195 gün	–	Anavatan Partisi	III. Yılmaz (ANAP–DSP–DTP)
		Bülent Ecevit (1925–2006)	11 Ocak 1999[11]	18 Kasım 2002	3 yıl, 311 gün	–	Demokratik Sol Parti	IV. Ecevit
						1999		V. Ecevit (DSP–MHP–ANAP)	Ahmet Necdet Sezer (2000–2007)
		Abdullah Gül (1950–)	18 Kasım 2002	14 Mart 2003	116 gün	2002	Adalet ve Kalkınma Partisi	Gül
		Recep Tayyip Erdoğan (1954–)	14 Mart 2003	28 Ağustos 2014	11 yıl, 167 gün	–		I. Erdoğan
						2007		II. Erdoğan	Abdullah Gül (2007–2014)
						2011		III. Erdoğan
		Ahmet Davutoğlu (1959–)	28 Ağustos 2014	24 Mayıs 2016	1 yıl, 270 gün	–		I. Davutoğlu	Recep Tayyip Erdoğan (2014–2018)
						6/2015		II. Davutoğlu (AKP–HDP)
						11/2015		III. Davutoğlu
		Binali Yıldırım (1955–)	24 Mayıs 2016	9 Temmuz 2018	2 yıl, 46 gün	–		Yıldırım

• İçişleri bakanı Ahmet Fikri Tüzer, Refik Saydam'ın görevi başında vefat etmesi üzerine, Şükrü Saracoğlu 9 Temmuz 1942'de 13. hükûmeti kurmadan önce 12. hükûmette bir günlüğüne başbakanlık görevini üstlendi.
• Fahri Özdilek, 26 Ekim 1961'de Cemal Gürsel'in Cumhurbaşkanlığı görevi başladığı için Başbakanlık görevini 27 Ekim 1961 – 20 Kasım 1961 tarihleri arasında geçici olarak yürüttü.
• Ali Bozer, Turgut Özal'ın 31 Ekim 1989 tarihinde Cumhurbaşkanlığına seçilmesi üzerine boşalan yerine 9 Kasım 1989 tarihine dek vekalet etti.
• Erdal İnönü, Süleyman Demirel'in Cumhurbaşkanlığına seçilmesi üzerine boşalan yerine 16 Mayıs 1993 – 25 Haziran 1993 tarihleri arasında vekalet etti.
• Binali Yıldırım, Türkiye'nin son başbakanıdır. 2017 yılında yapılan referandumun ardından, 2018 yılında yapılan genel seçim ile başbakanlık kaldırılmış ve başkanlık sistemine geçilmiştir.

Mezun olduğu en üst seviye eğitim kurumuna göre Türkiye başbakanlarının listesi aşağıdaki gibidir:

1. ^ Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi 1936 yılına kadar Mülkiye Mektebi adıyla İstanbul'da faaliyet göstermiştir. Bu yüzden Ankara Üniversitesi ve Mülkiye Mektebi bazı isimler için ayrı olarak ele alınmıştır.

• 2025 itibarıyla yaşayan eski başbakanlar
• 
  Tansu Çiller
  (1993–1996)
  78 yaşında
• 
  Abdullah Gül
  (2002–2003)
  74 yaşında
• 
  Recep Tayyip Erdoğan
  (2003–2014)
  70 yaşında
• 
  Ahmet Davutoğlu
  (2014–2016)
  65 yaşında
• 
  Binali Yıldırım
  (2016–2018)
  69 yaşında

Yıldırım Akbulut (1935–2021), 14 Nisan 2021'de 86 yaşında hayatını kaybederek ölen son eski başbakan olmuştur.

• Türkiye hükûmetleri listesi
• Türkiye başbakanlarının gömüldükleri yerler listesi
• Türkiye başbakan eşleri listesi
• Türkiye cumhurbaşkanları listesi
• Türkiye ana muhalefet partisi liderleri listesi