楊惟和杨惟和(?—?),號雲門,南直隶常州府武進縣人。明朝政治人物。 生平万历三十四年(1606年)丙午科应天乡试举人,四十一年(1613年)癸丑科進士,授南昌县知县,擢工部主事,升郎中,天啓七年(1627年)八月以殿工加升二级,加都察院右副都御史,仍管工程事[1]。崇祯元年三月被山东道御史高捷弹劾冒居副宪,六月河南道御史陈廷谟再次弹劾,遂被夺职[2]。 家族弟杨惟寅,字亮儒,万历四十年壬子举人,授上蔡教谕,著《周易观玩抄》十卷,迁亳州学正,以理学、经济、文章、骑射四科教士,又集春秋五传分六部五伦类编。生平让家产,抚族孤,孝友出于天性。兄惟和以太子陵陷,当得罪,惟寅应升户部,请改工部,得救,兄不知,惟寅亦不言。后榷关沙市,无城郭,流贼至,部勒市人为什伍,总制卢象升亦移重兵策应,民商庆更生,建祠立碑,崇祀名宦[3]。 子杨珂,康熙二年癸卯科顺天乡试舉人。 参考文献
|
Index:
pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve