Ten artykuł od 2011-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Abu al-Fida, znany także jako Abulfeda, Abu Alfida (ur. 1273 w Damaszku, zm. 27 października 1331 w Hama) – władca Hamy z rodu Ajjubidów znany przede wszystkim jako historyk i geograf^[1][2].

Abu al-Fida urodził się w Damaszku, w Syrii, gdzie jego ojciec Malik al-Afdal (brat emira Hamy) uciekł przed Mongołami.

W dzieciństwie poświęcił się studiowaniu Koranu i nauce, ale od dwunastego roku życia był prawie stale zajęty wyprawami wojennymi, głównie przeciwko krucjatom. W roku 1285 uczestniczył w ataku na fortece joannitów oraz brał udział w oblężeniach Trypolisu, Akki i Qal’at al-Rumu. W 1298 rozpoczął służbę dla sułtana al-Malika an-Nasira. Po dwunastu latach został namiestnikiem Hamy. W 1312 został emirem oraz otrzymał tytuł al-Malik as-Salih. W roku 1320 przyjął dziedziczną rangę sułtana i tytuł Malik al-Mu’ajjad^[2]. Przez ponad dwadzieścia lat jego panowania w spokoju i świetności, poświęcił się pracom nad rządowymi podatkami i dziełom literackim, którym głównie zawdzięczał swoją sławę. Był szczodrym patronem nauki. Bardzo wielu uczonych przybywało do niego. Abu al-Fida zmarł w wieku 58 lat w Hamie.

Jego główną pracą historyczną jest Al-muchtasar fi tarich al-baszar (w wolnym tłumaczeniu: Krótka historia rodzaju ludzkiego) w zwięzłej, chronologicznej formie zawierającej się w czasie od stworzenia świata do roku 1329. W częściach poświęconych wcześniejszym stuleciom Abu al-Fida opiera się w dużej mierze na Ibn al-Asirze^[3].

Jego Geografia (arab. Takwim al-buldan) jest zależna od prac poprzedników, szczególnie od Ptolemeusza. Długie wprowadzenie do rozmaitych geograficznych zagadnień jest poprzedzone przez dwadzieścia osiem sekcji ułożonych w tabelarycznej formie z głównymi miastami świata. Przy nazwie podane są:

• długość geograficzna
• szerokość geograficzna
• klimat
• pisownia
• obserwacje zapożyczone od wcześniejszych autorów

Części pracy zostały wydane i przetłumaczone w Europie ok. roku 1650.

Jego imieniem nazwano krater Abulfeda na Księżycu^[4], od którego z kolei wziął nazwę sąsiedni łańcuch kraterów Catena Abulfeda^[5].