Aleksander Walenty Jasiński-Sas

tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1869 Lwów
Data śmierci	25 kwietnia 1943
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Strzelców Konnych 9 Pułk Strzelców Granicznych Dowództwo miasta Lwów
Stanowiska	dowódca dywizjonu kawalerii dowódca pułku dowódca miasta
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka

Aleksander Walenty Jasiński-Sas herbu Sas (ur. 7 stycznia 1869 we Lwowie, zm. 25 kwietnia 1943) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Aleksander Walenty Jasiński-Sas urodził się 7 stycznia 1869 we Lwowie, w rodzinie Aleksandra i Marii z domu Krzywda^[1]. Ukończył gimnazjum we Lwowie, maturę zdał w C. K. Gimnazjum w Brzeżanach w 1886 roku. W tym samym roku rozpoczął trwającą do 1918 roku służbę w kawalerii cesarskiej i królewskiej armii. Kształcił się w Akademii Wojskowej w Wiedniu. Służył m.in. w 7 i 2 pułku ułanów Austro-Węgier, brał udział w I wojnie światowej. W okresie od 1 listopada 1918 roku do 20 maja 1919 roku przebywał w ukraińskiej niewoli.

26 maja 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko prezesa komisji remontowej w Tarnowie^[2]. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodzi 9 pułkiem strzelców granicznych. 29 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika jazdy, w „grupie byłej armii austro-węgierskiej”^[3]. Od lipca 1920 do stycznia 1921 roku pełnił funkcję inspektora jazdy w Dowództwie Okręgu Generalnego „Pomorze”. 1 lutego 1921 roku został dowódcą miasta Lwowa^[2]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 1 pułk strzelców konnych^[4]. Z dniem 1 września 1922 roku został przeniesiony w stan spoczynku z prawem noszenia munduru^[5].

26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego generała brygady^[6].

Na emeryturze mieszkał we Lwowie^{[7][8][9][10]}. Dalsze losy nieznane. Wraz z żoną spoczywa na cmentarzu parafialnym w Bystrej koło Gorlic.

• Generałowie i admirałowie II Rzeczypospolitej

• Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
• Roczniki oficerskie 1923, 1924 i 1928.
• Rocznik oficerski rezerw 1934.
• Henryk Piotr Kosk, Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny, tom 1 A-Ł, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1998, ISBN 83-87103-55-1.
• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
• PiotrP. Stawecki PiotrP., Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159 . Brak numerów stron w książce