|
Donald Steyer
Donald Roman Steyer (ur. 17 lipca 1921 w Toruniu[1], zm. 5 maja 1994 w Sopocie[2][3]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, historyk prawa, w latach 1974–1978 dziekan Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego. Żołnierz Armii Krajowej i powstaniec warszawski. ŻyciorysJego rodzicami byli Włodzimierz Steyer i Janina z domu Boczkowska. Walczył w powstaniu warszawskim w stopniu kaprala podchorążego. Posiadał pseudonimy „Grom II” i „1613”. Był żołnierzem Armii Krajowej w I plutonie „Kłosa” 3. kompanii batalionu „Miłosz” – odcinek wschodni „Bogumił” – Podobwód „Sławbor” – I Obwód „Radwan” Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Brał udział w walkach w Śródmieściu Południowym. Po powstaniu znalazł się w niewoli niemieckiej (posiadał numer jeniecki 222485)[2]. Od 1948 członek PZPR, od 1966 członek ZBoWiD. Został nauczycielem akademickim Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego a w latach 1974–1978 jego dziekanem. Przez wiele lat na tym wydziale pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Państwa i Prawa[4]. Uzyskał tytuł naukowy profesora zwyczajnego[3]. Od 1968 był przewodniczącym Rady Muzealnej Muzeum Stutthof. W lutym 1989 wszedł w skład działającej przy Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa Komisji do spraw Upamiętnienia Ofiar Represji Okresu Stalinowskiego[5]. Autor ponad 100 rozpraw, artykułów naukowych, recenzji i prac popularnonaukowych. Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był od 1946 tajnym współpracownikiem Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimie „Konar”[6]. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie (kwatera N3-10-25)[7]. Wybrane publikacje
 Ordery i odznaczenia
Nagrody
Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Kontrola autorytatywna (osoba): Identyfikatory zewnętrzne:
Information related to Donald Steyer |
||||||||||||||||||
