Dzieduszycki Hrabia

Dzieduszycki – polski herb hrabiowski, odmiana herbu Sas nadany w zaborze austriackim.

Opis herbu

Opis stworzony zgodnie z klasycznymi zasadami blazonowania, nazewnictwo odmian za Ostrowskim^[1]:

Dzieduszycki Hrabia I: W polu błękitnym półksiężyc złoty z takimiż gwiazdami na końcach i strzałą naturalną z upierzeniem czerwonym między rogami. Nad tarczą korona hrabiowska^[2]^[3]. Klejnot: orzeł czarny z językiem czerwonym w koronie złotej. Labry: błękitne, podbite złotem.

Dzieduszycki Hrabia II: Jak powyżej, ale klejnot: ogon pawi, przeszyty strzałą w lewo.

Najwcześniejsze wzmianki

Jako pierwszy z rodziny Dzieduszyckich tytuł hrabiowski otrzymał 22 października 1775 Tadeusz Dzieduszycki z przydomkami hoch- und wohlgeboren (wysoko urodzony i wielmożny). Podstawą nadania były: rzekomy tytuł przodka otrzymany od Augusta II i Leopolda I, znaczenie rodziny w Koronie oraz fakt, że Tadeusz, jako regimentarz koronny na Podolu ostrzegł w 1762 gubernatora węgierskiego przed najazdem Tatarów. Tadeusz pełnił ponadto funkcje c.k. rzeczywistego tajnego radcy, podczaszego wielkiego koronnego, generała porucznika wojsk polskich i regimentarza generalnego ziem podolskich. Obdarowany był także kawalerem Orderu św. Stanisława. 16 sierpnia 1777 tytuł hrabiowski i herb różniący się klejnotem otrzymał brat Tadeusza, Dominik Dzieduszycki, starosta bachtyński, pułkownik wojsk polskich. Genealogia obdarowanych od rzekomego hrabiego Jerzego jest według Górzyńskiego sfałszowana^[4].

Herbowni

Jedna rodzina herbownych:

graf von Dzieduszycki.

Przypisy

↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Cz. 2: Opisy herbów. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 70.
↑ Opis za Dyplom Tadeusza Dzieduszyckiego z 22.10.1775. Österreichisches Staatsarchiv. [dostęp 2025-01-29]. (niem.).
↑ Na ilustracji u Górzyńskiego strzała jest srebrna, a orzeł w klejnocie nie ma korony. Występuje ona natomiast w opisie. W opisie wzmiankuje się także złote uzbrojenie orła, chociaż nie ma go na ilustracji
↑ Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2009, s. 135-138. ISBN 978-83-7181-597-3.

Linki zewnętrzne

Herb Dzieduszycki hrabia wersja z 1777 z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

[Ostrowski-1] Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Cz. 2: Opisy herbów. Warszawa: Główny skład Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1906, s. 70.

[2] Opis za Dyplom Tadeusza Dzieduszyckiego z 22.10.1775. Österreichisches Staatsarchiv. [dostęp 2025-01-29]. (niem.).

[3] Na ilustracji u Górzyńskiego strzała jest srebrna, a orzeł w klejnocie nie ma korony. Występuje ona natomiast w opisie. W opisie wzmiankuje się także złote uzbrojenie orła, chociaż nie ma go na ilustracji

[4] Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2009, s. 135-138. ISBN 978-83-7181-597-3.

[1]

[2]

[3]