Od lewej: Marcel Housset, Georges Bidault i Dwight Eisenhower (1951)
Georges-Augustin Bidault (ur. 5 października 1899 w Moulins , zm. 27 stycznia 1983 w Cambo-les-Bains ) – francuski polityk, trzykrotny premier Francji w latach 1946 (przewodniczący rządu i tym samym głowa państwa ), 1949–1950 i 1950.
Życiorys
Po ukończeniu szkoły jezuickiej brał udział w I wojnie światowej [1] . W 1925 został nauczycielem historii, pracował następnie w Valenciennes , Reims i Lycée Louis-le-Grand w Paryżu [1] .
Przed wojną pracował w chadeckiej gazecie „L'Aube“[1] , gdzie sprzeciwiał się łagodnej wobec Niemiec polityce premiera Daladiera . Podczas kampanii francuskiej został zmobilizowany, a 1 czerwca został wzięty do niewoli i więziony w Stalagu II A . W lipcu 1941 roku został zwolniony i powrócił do Paryża[1] .
W październiku 1941 roku wyjechał do Francji Vichy i zaczął pracować jako nauczyciel w Lycée du Parc w Lyonie [1] .
Podczas okupacji niemieckiej działał w ruchu oporu [1] . W lutym 1942 roku został redaktorem naczelnym podziemnej gazety „Combat ”[1] . W kwietniu tego samego roku na prośbę Jeana Moulina zgodził się pokierować centralnym „Bureau d'Information et de Presse”[1] . W maju 1943 roku opuścił Lyon i wyjechał do Paryża[1] .
Po śmierci Jeana Moulina został wybrany przewodniczącym Krajowej Rady Ruchu Oporu [1] . W 1944 roku brał udział w powstaniu paryskim [2] .
Bidault był ponadto ministrem spraw zagranicznych w pierwszym powojennym rządzie generała Charles’a de Gaulle’a [1] . Był jednym z założycieli chrześcijańsko-demokratycznej partii MRP [2] . W 1949 był prezesem tej partii, a od 1952 był jej honorowym przewodniczącym[1] .
W imieniu Francji podpisał układ z 10 grudnia 1944 o sojuszu i wzajemnej pomocy z ZSRR [3] , zaś w 1947 anglo-francuski Traktat z Dunkierki .
Kilkukrotnie pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych i ministra obrony[1] .
W późniejszym okresie – jako zwolennik Algierii Francuskiej – był szefem politycznego skrzydła OAS [1] . W lipcu 1962 z powodu jego działalności związanej z wojną algierską odebrano mu immunitet parlamentarny, przez co wyjechał z Francji i udał się do Brazylii , od 1967 roku przebywał w Belgii , a rok później powrócił do Francji[1] .
Odznaczenia
Przypisy
Szablony Georges’a Bidaulta
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
Współksiążęta episkopalni (1278–1556)
Współksiążęta episkopalni (1556–1771)
Współksiążęta episkopalni (od 1772)
Hrabiowie Foix
Królowie Nawarry
Królowie, cesarze i republikańscy przywódcy Francji
XVIII wiek
XIX wiek
Jean-Baptiste Nompère de Champagny (1807–1811)
Hugues Bernard Maret (1811–1813)
Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1813–1814)
Antoine René Charles Mathurin, hrabia de Laforest (1814)
Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1814–1815)
Armand Augustin Louis de Caulaincourt (1815)
Louis, baron Bignon (1815)
Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord (1815)
Armand Emmanuel du Plessis, książę de Richelieu (1815)
Jean-Joseph-Paul-Augustin, markiz Dessolles (1815–1818)
Étienne Denis, baron Pasquier (1818–1819)
Mathieu de Montmorency (1819–1821)
François-René de Chateaubriand (1821–1822)
Ange Hyacinthe Maxence, baron de Damas (1822–1824)
Auguste de La Ferronays (1824–1828)
Anne Pierre Adrien, książę de Montmorency-Laval (1828–1829)
Joseph-Marie de Portalis (1829)
Jules Auguste Armand Marie, książę de Polignac (1829)
Victor Louis Victurnien (1829–1830)
Louis, baron Bignon (1830)
Jean-Baptiste Jourdan (1830)
Louis, hrabia Molé (1830)
Nicolas Joseph Maison (1830)
Horace François Bastien, hrabia Sébastiani (1830–1832)
Victor, duc de Broglie (1832–1834)
Henri Gauthier, comte de Rigny (1834)
Charles Joseph, comte Bresson (1834)
Henri Gauthier, comte de Rigny (1834–1835)
Victor, duc de Broglie (1835–1836)
Adolphe Thiers (1836)
Louis, comte Molé (1836–1839)
Napoléon Auguste Lannes, duc de Montebello (1839)
Nicolas Jean de Dieu Soult, duc de Dalmatie (1839–1840)
Adolphe Thiers (1840)
François Guizot (1840–1848)
Alphonse de Lamartine (1848)
Jules Bastide (1848)
Marie Alphonse Bedeau (1848)
Jules Bastide (1848)
Édouard Drouyn de Lhuys (1848–1849)
Alexis de Tocqueville (1849)
Alphonse de Rayneval (1849)
Jean-Ernest Ducos, vicomte de La Hitte (1849–1851)
Édouard Drouyn de Lhuys (1851)
Anatole, baron Brénier de Renaudière (1851)
Jules Baroche (1851)
Louis Félix Étienne, marquis de Turgot (1851–1852)
Édouard Drouyn de Lhuys (1852–1855)
Aleksander Colonna-Walewski (1855–1860)
Jules Baroche (1860)
Édouard Thouvenel (1860–1862)
Édouard Drouyn de Lhuys (1862–1866)
Charles, marquis de La Valette (1866)
Lionel, marquis de Moustier (1866–1868)
Charles, marquis de La Valette (1868–1869)
Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1869–1870)
Napoléon, comte Daru (1870)
Émile Ollivier (1870)
Agenor, duc de Gramont (1870)
Henri, prince de La Tour d'Auvergne (1870)
Charles, comte de Rémusat (1871–1873)
Albert, duc de Broglie (1873)
Louis Decazes, duc de Glucksberg (1873–1877)
Gaston-Robert, marquis de Banneville (1877)
William Henry Waddington (1877–1879)
Charles de Freycinet (1879–1880)
Jules Barthélemy-Saint-Hilaire (1880–1881)
Léon Gambetta (1881–1882)
Charles de Freycinet (1882)
Charles Duclerc (1882–1883)
Armand Fallières (1883)
Paul-Armand Challemel-Lacour (1883)
Jules Ferry (1883–1885)
Charles de Freycinet (1885–1886)
Émile Flourens (1886–1888)
René Goblet (1888–1889)
Eugène Spuller (1889–1890)
Alexandre Ribot (1890–1893)
Jules Develle (1893)
Jean Casimir-Perier (1893–1894)
Gabriel Hanotaux (1894–1895)
Marcellin Berthelot (1895–1896)
Léon Bourgeois (1896)
Gabriel Hanotaux (1896–1898)
Théophile Delcassé (1898–1905)
XX wiek
XXI wiek
Ministrowie wojny (1791-1940)
Ministrowie wojnyFrancji Vichy (1940-1944)
Komisarze wojenniWolnej Francji (1941-1944)
Minister obrony (od 1944)