W czasie zaręczyn Marii Józefy i Humberta miała miejsce nieudana próba postrzelenia księcia. Uroczystości ślubne były bardzo wystawne. Maria była bardzo zakochana w mężu, który traktował ją ze znacznie większą rezerwą. Jego chłód, a później obojętność sprawiły, że małżonkowie coraz bardziej oddalali się od siebie, tym bardziej, że nie mieli wiele wspólnych zainteresowań.
Humbert przejął władzę, gdy jego ojciec abdykował na jego rzecz. Od samego początku starał się wiele podróżować po kraju, by spotykać się jak najczęściej z poddanymi, którzy okazywali mu swą lojalność.
Humbert II panował zaledwie 33 dni. Zrezygnował z piastowania urzędu królewskiego po referendum, które niewielką większością głosów zadecydowało o wprowadzeniu we Włoszech ustroju republikańskiego. Aktu abdykacji nie podpisał. Wyemigrował później do Szwajcarii, a następnie do Portugalii (Cascais).
W przeciwieństwie do innych rodzin królewskich, które zmuszone do ucieczki pozostawiały w ojczyźnie swoje dobra, Humbert dysponował olbrzymim majątkiem. Król narzucił sobie ścisły rozkład dnia: ranki poświęcał na skrupulatną lekturę włoskiej prasy i korespondencji, popołudniami przyjmował wizyty, redagował orędzia i odezwy. Pozwalał sobie jedynie na krótkie chwile odpoczynku: spacerował wówczas wzdłuż dzikiego portugalskiego wybrzeża lub też spędzał wieczory w teatrze.
↑Giuseppe Ravetto, Paolo Sézanne, Pier Luigi Imbrighi: Gli ordini cavallereschi italiani, Uffico storico esercito, 1997, s. 146
↑Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 301-302
↑Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 40.
↑The London Gazette: no. 34119. p. 7. 28 December 1934
.svg)
