Jan Okniński (ur. 21 lutego 1954 w Warszawie^[1]) – polski matematyk, profesor nauk matematycznych. Specjalizuje się w algebrze, w szczególności w teorii pierścieni, teorii grup i półgrup oraz macierzach. Profesor zwyczajny w Instytucie Matematyki Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego (kierownik Zakładu Algebry i Teorii Liczb)^[2][3][4].

Studia matematyczne ukończył na Uniwersytecie Warszawskim w 1977, gdzie następnie został zatrudniony i zdobywał kolejne awanse akademickie^[1]. Stopień doktorski uzyskał w 1981 na podstawie pracy pt. Algebry spektralnie skończone, napisanej pod kierunkiem Jana Krempy^[1]. Habilitował się w 1992 na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Semigroup algebras^[2]. Tytuł naukowy profesora nauk matematycznych otrzymał w 2002^[2][5]. Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego (od 1982)^[1]. W ramach macierzystego Wydziału pełnił funkcję dyrektora Instytutu Matematyki (2005-2012)^[2][1].

Swoje prace publikował w takich czasopismach jak m.in. „Journal of Algebra”, „Communications in Mathematical Physics”, „Proceedings of the American Mathematical Society”, „Proceedings of the Edinburgh Mathematical Society” oraz „Archiv der Mathematik”^{[6][7][8][9][10]}. Członek komitetów redakcyjnych czasopism „Colloquium Mathematicum" oraz „Semigroup Forum"^[1].

Laureat Nagrody Głównej PTM im. Stefana Banacha za rok 2015^[1].

Żonaty, ma troje dzieci. Jego brat Andrzej Okniński jest profesorem fizyki.