|
Jerzy Szlifirz-Karski
 Jerzy Władysław Stefan Szlifirz-Karski, ps. „Ślepowron”[1] (ur. 27 czerwca 1895 w Końskich, zm. 26 stycznia 1981) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy. ŻyciorysUrodził się 27 czerwca 1895 w Końskich, ówczesnym mieście powiatowym guberni radomskiej, w rodzinie Antoniego i Klementyny z Gajewskich[1][2]. Od 21 grudnia 1914 roku służył w 1 Legionie Polskim Puławskim. Od marca 1918 roku był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, a od 28 sierpnia tego roku żołnierzem 4 Dywizji Strzelców Polskich[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Centralnej Szkole Karabinów Maszynowych i Broni Specjalnej w Chełmnie, a jego oddziałem macierzystym był 65 Pułk Piechoty[4]. W latach 1922–1927 kontynuował służbę w 65 Pułku Piechoty w Grudziądzu[5][6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 445. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], a 12 kwietnia 1927 roku mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W maju tego roku został przeniesiony do 1 Batalionu Ciężkich Karabinów Maszynowych w Biedrusku na stanowisko kwatermistrza[9][10]. Z dniem 1 kwietnia 1930 roku został przeniesiony na stanowisko oficera placu w Białej-Bielsku[11][12]. W kwietniu 1934 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska na stanowisko komendanta[13]. W lipcu 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX[14]. Następnie został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Gdyni przy ul. Świętojańskiej 11[1]. Zmarł 26 stycznia 1981 roku. Został pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (kwatera 15-8-30)[15]. Ordery i odznaczenia
Był przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari[21][22]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||
