Księga gruntowa wsi (Registra diediny Kyczic) powstała w 1645 roku[8].
Według austriackiego spisu ludności z 1900 w 81 budynkach w Kiczycach na obszarze 731 hektarów mieszkało 478 osób, co dawało gęstość zaludnienia równą 65,4 os./km², z czego wszyscy byli polskojęzyczni; 338 (70,7%) mieszkańców było katolikami, 132 (27,6%) ewangelikami, a 8 (1,7%) wyznawcami judaizmu[9]. Do 1910 roku liczba mieszkańców wzrosła do 499, z czego 368 (73,7%) było katolikami, 128 (25,7%) ewangelikami, a 3 (0,6%) żydami, 496 (99,8%) polsko-, a 1 niemieckojęzyczna[10].
↑Marcin Żerański: Śląsk Cieszyński. Od Bielska-Białej do Ostrawy. Cieszyn: Pracownia na pastwiskach, 2012, s. 264. ISBN 978-83-933109-3-7.
↑UM w Skoczowie: Statut Sołectwa Kiczyce. [w:] skoczow.bip.info.pl [on-line]. 2008-10-06. [dostęp 2010-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)].
↑Idzi Panic: Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2010, s. 312. ISBN 978-83-926929-3-5.
↑Vincenc Prasek: Gruntovní a sirotčí registra na Těšínsku. In: Selský archiv, 1907 (6), nr 2, s. 98-99. (czes.)
Jerzy Szczurek: Z wielkich dni Śląska Cieszyńskiego. O milicjach ludowych w latach 1918-1920. Cieszyn: Nakładem Grupy Związku Powstańców Śląskich w Cieszynie, 1933.