|
Klasyczny pomór świńKlasyczny pomór świń (łac. Pestis clasica suum, ang. classical swine fever – CSF) – zaraźliwa, zakaźna choroba wirusowa świń domowych i dzików cechująca się wybroczynowością. Wywołuje go wirus RNA z rodziny Flaviviridae, rodzaj Pestivirus, podobny do BVD-MD, BDV. Od 1994 r. Polska jest uznawana za kraj wolny od klasycznego pomoru świń, występuje on jeszcze w Niemczech, Francji, Rosji i innych krajach stanowiąc poważny problem ekonomiczny. We wrześniu 2018 roku klasyczny pomór świń pojawił się w Japonii. Był to pierwszy przypadek choroby w tym państwie od 1992 roku[1]. Rezerwuarem są dziki, świnie i dzikie świnie afrykańskie. Źródłem zakażenia są najczęściej zwierzęta chore, bezobjawowi nosiciele a także pośrednio ptaki, sprzęt inseminacyjny, zakażona woda, pokarm, odchody[2], zarażają się również płody w macicy. Wirus namnaża się w migdałkach, następuje wiremia, atakuje tkanki limfatyczne i szpik powodując immunosupresję, leukopenię, trombocytopenię. Śmiertelność przy postaci ostrej zbliża się do 100%; ozdrowieńcy zyskują trwałą odporność. Postacie choroby
Zmiany anatomopatologiczne:
ZwalczanieChoroba zwalczana z urzędu, obowiązek poinformowania powiatowego lekarza weterynarii. Zakaz szczepień, ścisła izolacja i wybijanie sztuk zakażonych, podejrzanych o zakażenie i o chorobę, dezynfekcja[3]. Utylizować należy również skażone produkty żywnościowe, bowiem mrożone mięso dzika może stanowić źródło zakażenia przez blisko rok, zaś solone jelita przez od 3 do 5 miesięcy. W przypadku trucheł wirusy dezaktywują się po blisko 2–3 dniach, jedynie w szpiku kości długich wirulencja utrzymuje się przez ponad 15 dni[2]. Zobacz też
Bibliografia
Przypisy
|
