|
Kobyłka
Kobyłka – miasto w Polsce w województwie mazowieckim, w powiecie wołomińskim, w aglomeracji warszawskiej, ok. 17 km od centrum Warszawy w kierunku północno-wschodnim na Nizinie Mazowieckiej. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 28 339 mieszkańców, będąc 20. najludniejszym miastem w województwie[1]. Położenie  Miasto leży na Równinie Wołomińskiej w centralnej części Niziny Mazowieckiej. Kobyłka graniczy z miastami: Zielonka, Marki; z Gminą Radzymin oraz z Miastem i Gminą Wołomin. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 634, a wzdłuż zachodniej i północno-zachodniej granicy fragment odcinka Marki – Radzymin drogi ekspresowej S8. Dostęp do węzła zapewnia węzeł „Kobyłka” położony na granicy Kobyłki i Nadmy (ulica Gospodarcza w Kobyłce, ulica Szkolna w Nadmie). Ma dogodne połączenia kolejowe oraz autobusowe ze stolicą. Na terenie gminy znajdują się dwie stacje kolejowe: Kobyłka i Kobyłka Ossów. Przez miasto przebiega Linia kolejowa nr 6 z Warszawy do Białegostoku. Podział administracyjnyDzielnice miasta Kobyłka to: Antolek, Mareta, Grabicz, Kobylak, Kolonia Chór, Sosnówka, Zalasek, Piotrówek, Jędrzejek, Maciołki, Nadarzyn, Stefanówka, Turów, Źródnik. Środowisko naturalneWedług danych z 2002[2] Kobyłka ma obszar 20,05 km², w tym:
Miasto stanowi 2,1% powierzchni powiatu. HistoriaNazwaPoczątkowo osada była nazywana zwana była Targową Wolą, co wiązało się prawdopodobnie prowadzonym na terenie miasta handlem końmi pozostałymi po zakończeniu targu na Pradze[3]. Nazwa miejscowości wielokrotnie ewoluowała i zmieniała na przestrzeni lat. W 1417 r. nazywano ją Cobilka lub Cobyalka, w 1482 r. Kobylka, w 1530 r. Kobilka zaś od 1580 r. coraz mocniej utrwalała się nazwa Kobyłka[4]. W XVIII w. biskup Marcin Załuski otrzymał od Augusta II Sasa przywilej na założenie tu miasta pod nazwą Załuszczyn[5]. Nazwa jednak nie przyjeła się i miasto pozostało pod nazwą Kobyłka. PoczątkiNie udało się jednoznacznie wskazać daty założenia Kobyłki. Pierwsza osada powstała na tych terenach na początku XV w., choć doniesienia o parafii Kobyłka datowane są na początek XIV w. Najstarsza wzmianka archiwalna z 1415 roku mówi o istnieniu parafii w tutejszej wsi rycerskiej[3]. Wieś szlachecka założona w drugiej połowie XVI wieku w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[6], była własnością Stanisława Mińskiego[7]. XVIII wiekW II poł. XVIII w. założono tu persjarnię produkującą pasy jedwabne i lite oraz szkołę rolniczą. W latach 1755-1773 na terenie miasta osiedlili się i swoją działalność prowadzili jezuici. Pierwszym superiorem został ojciec Ludwik de Lupia. W ramach swojej działalności prowadzili m.in.: drukarnię jezuicką, urządzoną im w 1765 r. przez Marcina Załuskiego.[3] Po wydaniu w dniu 21 lipca 1773 r. brewy papieża Klemensa XIV o nazwie Dominus ac Redemptor, doszło do zniesienia zakonu jezuitów. W wyniku tej decyzji wszystkie dobra misji przeszły na własność Komisji Edukacji Narodowej.[8] W 1778 r. zostały uruchomiono warsztaty tkackie pasów kontuszowych, czyli tzw. persjarnię. Ich założycielem był Aleksander Unruch. Persjarnia prowadzona była przez Christiana Bluma.[3] 26 października 1794 r. rozegrano przedostatnią bitwę insurekcji kościuszkowskiej z wojskiem rosyjskim. Bitwa pod Kobyłką zakończyła się porażką powstańców. Była to również ostatnia bitwa w polu, jaka odbyła się podczas insurekcji. Rosjanie stali w Kobyłce do 2 listopada, a dwa dni później dokonali Rzezi Pragi.[9] ZaboryPo III rozbiorze Polski w 1795 r. Kobyłka trafiła pod zabór austriacki. W samej miejscowości znajdowały się austriackie komory celne. Tereny te weszły w skład nowego powiatu stanisławowskiego, należącego do cyrkułu (województwa) siedleckiego, stanowiącego część tzw. Nowej Galicji.[10] W 1809 r. włączona w obszar Księstwa Warszawskiego. W 1813 r. do miasta dotarła nawiedzająca Warszawę powódź, zaś zgodnie z doniesieniami Kazimierza Władysława Wójcicka: "Ścisk był wielki na tarasie zamkowym, rzeka wezbrała do niesłychanej wysokości. Cała Praga zalana, dachy i kominy tylko z domów widać było, na których mieszkańcy wołali rozpaczliwym głosem o ratunek. Cała okolica nadwiślańska, jak okiem zajrzeć, zniknęła, tylko woda z białą pianą po niej szumiała.Na dwie przeszło mile wokoło wylew się ten srożył; do wsi Kobyłki łodziami dopływano"[11]. Po upadku Napoleona, od 1815 roku należała do tzw. Kongresówki. W 1825 r. Kobyłka liczyła 28 domów i 350 mieszkańców [12]. Z uwagi na dogodne położenie w pobliżu kolei warszawsko – petersburskiej oraz bogate złoża gliny, w okolicy miasta zakładano liczne odkrywki gliny. W Kobyłce głównymi funkcjonującymi cegielniami były cegielnia Źródnik i cegielnia Dyonizy[13]. XX-lecie międzywojenneNa mocy Ustawy tymczasowej z dnia 2 sierpnia 1919 r. o organizacji władz administracyjnych II instancji, Kobyłka zostałą włączona do powiatu radzymińskiego znajdującego się w województwie warszawskim.[14] Podczas Bitwy Warszawskiej w pobliskim Ossowie rozgrywały się starcia, w których 14 sierpnia 1920 zginął ksiądz Ignacy Skorupka. W tym czasie w Kobyłce znajdowała się stacja telegraficzna, która została ponownie zniszczona podczas II wojny światowej. W 1921 r. Kobyłka liczyła 85 domów i 535 mieszkańców. Okres dwudziestolecia międzywojennego to czas dużego rozwoju miasta, głównie z uwagi na jego lokalizację oraz otwartą w 1924 r. stację kolejową. 1 października 1928 z części obszaru gminy Radzymin utworzono gminę Kobyłka, która powstała jako gmina wiejska o miejskich uprawnieniach finansowych.[15] 1 kwietnia 1939 do gminy Kobyłka przyłączono część obszaru gminy Ręczaje, obejmującą gromady Grabicz i Ossów.[16] Od II Wojny światowejOd 27 października 1939 r. Kobyłka należała administracyjnie do dystryktu warszawskiego Generalnego Gubernatorstwa. Po 1945 r. powstały Zakłady Wytwórcze Urządzeń Motoryzacyjnych, Zakład Doświadczalny Maszyn Budowlanych i Drogowych „Budor”, Zakłady Wytwórcze Sprzętu Telekomunikacyjnego „Telkom-Telcent”. W 1951 r. na terenie miasta uruchomiono drugą stację kolejową. W 1952 r. została włączona do powiatu wołomińskiego. Do 1954 roku siedziba wiejskiej gminy Kobyłka. W 1969 r. Kobyłka uzyskała prawa miejskie[17]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa warszawskiego. Od 1 stycznia 1999 roku należy do województwa mazowieckiego. Demografia Liczba mieszkańców Kobyłki w latach 1995–2022
Źródło: Bank Danych Lokalnych GUS, dane wg stanu na 2023.11.09 Dane z 31 grudnia 2019[18]:
Według danych z 2002[2] średni dochód na mieszkańca wynosił 290 € (1146,94 zł). We wrześniu 2013 liczba ludności w Kobyłce osiągnęła liczbę 20 000 osób[19]. Według danych z 31 grudnia 2022 r. w Kobyłce mieszka 27 998 osób[20]. SymboleHerb miastaHerbem miasta jest tarcza podzielona poziomo – w jednej trzeciej od góry złota, u dołu błękitna. W górnym polu pośrodku czerwony koń, po bokach potrójne liście dębu z dwoma żołędziami. W polu dolnym srebrny kościół (miniatura bazyliki Świętej Trójcy). ArchitekturaZabytki
KulturaOświata i naukaTradycje oświatowe w Kobyłce związane są ze szkolnictwem parafialnym, o którego utrzymanie musieli troszczyć się proboszczowie. Nauczycielami byli przeważnie organiści, księża lub klerycy. Z momentem wprowadzenia ustawy o usunięciu monopolu na edukację dla Kościoła Katolickiego, zyskała ona charakter wiejski i stała się placówką, w której uczyły się dzieci fornali. W okresie II wojny światowej kierownik tutejszej szkoły Czesław Murawski został aresztowany i wywieziony do Oświęcimia. Pozostali nauczyciele zaczęli organizować tajne komplety nauczania w prywatnych mieszkaniach[22]. Patronką szkoły nr 1 od 14 października 1980 jest Zofia Nałkowska, mieszkająca przez wiele lat w swojej rezydencji w sąsiednim Wołominie[23]. PlacówkiPubliczna Szkoła Podstawowa z Oddziałami Dwujęzycznymi Nr 1 im. Zofii NałkowskiejSzkoła została założona w roku 1910[24][25], w zaborze rosyjskim. Tradycje oświatowe w Kobyłce związane są ze szkolnictwem parafialnym, dlatego o ich utrzymanie musieli troszczyć się proboszczowie, a nauczycielami byli przeważnie organiści, księża lub klerycy. Z momentem wprowadzenia ustawy o usunięciu monopolu na edukację dla Kościoła Katolickiego, zyskała ona charakter wiejski i stała się placówką, w której uczyły się dzieci fornali. Najazd Niemiec hitlerowskich na Polskę spowodował, że działalność szkoła wznowiła dopiero po zakończeniu kampanii wrześniowej, choć akcja ta natrafiła na poważne trudności. Większość budynków szkolnych zajęło wojsko niemieckie, brakowało kadry pedagogicznej, a wkrótce nasiliły się represje wobec nauczycieli. Kierownik szkoły – Czesław Murawski został aresztowany i wywieziony do Oświęcimia, wraz z grupą działaczy społecznych z Kobyłki. Podobny los spotkał i innych nauczycieli. Pozostali zaczęli tworzyć tajne komplety nauczania w prywatnych mieszkaniach[22]. Dnia 14 października 1980 r. szkole nadano imię Zofii Nałkowskiej oraz ufundowano sztandar[22]. Po reformie oświaty z roku 2008 powstał Zespół Szkół, obejmujący również gimnazjum, mieszczące się w tym samym budynku co szkoła podstawowa. Zespół Szkół Publicznych Nr 2 w KobyłcePowojenna placówka oświatowa powstała w 1945 r. w budynku volksdeutschów Sanderów przy obecnej ulicy E. Orzeszkowej, znajdującej się w dzielnicy Stefanówka. Organizacją placówki zajmowała się pani Zofia Wolna[26]. W 1961 r. do użytku został oddany nowy budynek szkolny, w którym znajdowało się m.in.: 11 sal lekcyjnych, zaś w 1965 r. szkoła otrzymała patrona, którym był generał Aleksander Zawadzki, którym przestał być w 1992 r. Na przełomie lat 80 i 90 XX wieku doszło do powiększenia i modernizacji budynku. 1 września 1999 r. w związku z wdrożeniem reformy oświaty doszło do reorganizacji placówki. Utworzono wówczas Zespół Szkół Publicznych nr 2, w skład którego wchodziły: Publiczne Przedszkole nr 2, Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 oraz Publiczne Gimnazjum nr 2. 20 kwietnia 2002 r. szkoła podstawowa przyjęła imię Bohaterów Bitwy Ossowskiej. Od 2019 r. oficjalną nazwą szkoły jest: Publiczna Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 2 im. Bohaterów Bitwy Ossowskiej w Kobyłce[26]. Mottem szkoły jest sentencja: „Mądrość sama w sobie jest niczym. Trzeba jeszcze wiedzieć, co z nią zrobić”.
Religia
Sport
Ludzie związani z KobyłkąZobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
