|
Kodeks 0183
Kodeks 0183 (Gregory-Aland no. 0183) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany jest na VII wiek. Przechowywany jest w Wiedniu. Do czasów współczesnych zachowała się jedna karta kodeksu (we fragmentarycznym stanie). Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. OpisDo dnia dzisiejszego zachowały się fragmenty jednej karty kodeksu, z tekstem 1. Listu do Tesaloniczan 3,6-9; 4,1-5. Według rekonstrukcji karta kodeksu miała rozmiary 26 na 16 cm[1][2]. Pergamin ma ciemną barwę, zachował się w tak słabej kondycji, że Karl Wessely nie był w stanie ustalić, która strona pergaminu stanowiła stronę wewnętrzną skóry zwierzęcia, a która zewnętrzną. Stanley i Wendy Porterowie również nie byli w stanie tego określić[3]. Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, w 28 linijkach w kolumnie[1][2]. W jednej linijce mieści się 26–31 liter. Marginesy mają około 1 cm szerokości. Litery bardzo się różnią pod względem szerokości, tau i nu są bardzo szerokie, natomiast epsilon i sigma są bardzo wąskie. Litera fi jest wielka. Dolne, poziome kreski takich liter jak iota, mi oraz delta są często z sobą połączone. Pismo nosi cechy majuskuły aleksandryjskiej (albo koptyjskiej). Stosowana jest punktacja[3]. Niektóre znaki diakrytyczne stosowane we fragmencie są niezrozumiałe dla paleografów[4]. Skryba popełnia błąd itacyzmu, nie stosuje iota adscriptum[5]. Nomina sacra (imiona święte) pisane są skrótami (ΘΥ, ΘΝ, ΚΥ, ΙΥ)[4]. TekstTekst fragmentu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III. Tekst zawiera unikalne opuszczenia niektórych słów[1]. Do III kategorii należą rękopisy ważne dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[6]. W linijkach 4, 5 i 6 strony recto fragment stosuje zaimki w drugiej osobie, a nie w pierwszej. W 8 linijce stosuje wariant θλιψει (ucisku) zamiast θλιψει ημων (ucisku naszego). Wariant nie został odnotowany w wydaniach Nestle-Alanda[7]. Na stronie verso, w linijce 7, przekazuje wariant krótszy θελημα θεου (wola Boga) zamiast wariantu z rodzajnikiem θελημα του θεου (wola Boga). Wariant nie został odnotowany w wydaniu Nestle-Alanda[7]. Rękopis był poprawiany przez późniejszego korektora[3]. Historia Paleografowie datują rękopis na VII wiek (Haelst, Aland, Porterowie)[3]. Jest to też oficjalna data szacowana przez INTF[2]. Prawdopodobnie powstał w Egipcie. Dokładna historia rękopisu nie jest znana. Karl Wessely, austriacki paleograf, przypuszczał, że pochodzi z Fajum[3]. Faksymile kodeksu opublikował Karl Wessely w 1912 roku[8]. Wessely nie odczytał wszystkich liter fragmentu[4]. Porterowie w 2008 roku opublikowali jego faksymile oraz transkrypcję tekstu. Ich odczyt jest bardziej pełny[9]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Ernst von Dobschütz w roku 1924, oznaczając go przy pomocy siglum 0183[10][11]. Fragment wykorzystywany jest w przeznaczonych dla biblistów wydaniach greckiego Nowego Testamentu Nestle-Alanda. Po raz pierwszy wykorzystany został w 26. wydaniu Nestle-Alanda (NA26)[12]. W NA27 został zaliczony do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności[13]. W przeznaczonych dla tłumaczy biblijnych wydaniach UBS początkowo nie był wykorzystywany (UBS3)[14]. Wykorzystany został w 4. wydaniu (UBS4)[15]. W aparacie krytycznym NA26 cytowany jest dwukrotnie, za każdym razem wspiera tekst NA26[16]. Rękopis jest przechowywany w Austriackiej Bibliotece Narodowej (Pap. G. 39785) w Wiedniu[2]. Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Information related to Kodeks 0183 |
||||||||||||||||||||
