Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Kolej Transmongolska

Kolej Transmongolska
ros. Трансмонгольская железная дорога
Mapa przebiegu linii kolejowej
Dane podstawowe
Zarządca

Mongolyn Tömör Dzam

Długość

2215 km

Rozstaw szyn

Rosja, Mongolia – 1524 mm
Chiny – 1435 mm

Sieć trakcyjna

brak

Zdjęcie LK
Kolej Transmongolska na Pustyni Gobi

Kolej Transmongolska (ros. Трансмонгольская железная дорога, Transmongolskaja żeleznaja doroga; chiń. 橫貫蒙古鐵路; pinyin Héngguàn Ménggǔ Tiělù) – linia kolejowa łącząca Ułan Ude (rosyjska stacja Kolei Transsyberyjskiej) z chińskim Jiningiem. Przebiega przez Mongolię, w tym jej stolicę Ułan Bator, w której znajduje się najważniejsza stacja linii. Jest najkrótszą trasą kolejową łączącą Moskwę z Pekinem. Prowadzi przez Rosję, Mongolię i Chiny.

Inne ważne przystanki w Mongolii to Suche Bator, Darchan, Czojr, Sajnszand, Dzamyn Üüd; istotne dla ruchu są także stacje Erenhot (stacja graniczna w Chinach) i Nauszki (stacja graniczna w Rosji).

Linia została wybudowana w latach 1949–1961. W Mongolii i w Rosji jest w większości jednotorowa, w Chinach dwutorowa. W 1965 Chiny przebudowały swój odcinek do rozstawu szyn 1435 mm, co w połączeniu z ograniczeniem handlu między Chinami a Mongolią i ZSRR, związanym z kryzysem politycznym trwającym od 1960, doprowadziło do długotrwałej (lata 60, 70 i 80. XX wieku) utraty znaczenia tej linii dla ruchu tranzytowego (głównie między Rosją a Chinami).

Historia

Rozwój kolei w Mongolii zaczął się dość późno. Przed wybudowaniem Kolei Transmongolskiej istniała linia Ułan BatorNalajch (otwarta 11 lipca 1938), która łączy stolicę kraju z kopalniami węgla kamiennego w Nalajchu.

Budowa Kolei Transmongolskiej rozpoczęła się w 1949, a koniec budowy linii oraz jej odgałęzień przypadł na 1961.

1949 – podpisanie umowy między rządami Mongolii i ZSRR w sprawie utworzenia spółki akcyjnej "Ułan Bator Kolej"
1949 – przejazd pierwszego pociągu
1950 – linia osiąga Ułan Bator od strony północnej
1952 – podpisanie trójstronnego porozumienia między rządami Mongolii, ZSRR i Chin, mającego na celu uruchomienie bezpośredniego połączenia kolejowego między ZSRR a Chinami przez Mongolię.
1955 – osiągnięcie granicy mongolsko-chińskiej
1956 – otwarcie bezpośrednich połączeń kolejowych między ZSRR a Chinami przez Mongolię
1956 – otwarcie linii kolejowej Bajantumen (do miasta Czojbalsan) w północno-wschodniej części Mongolii, nie wchodzącej w skład Kolei Transmongolskiej.
1958 – publikacja pierwszego wydania gazety kolejowej
1975 – pierwszy pociąg pasażerski relacji Ułan Bator – Moskwa

Kolej Transmongolska po przemianach

Mongolski operator kolejowy Mongolyn Tömör Dzam obsługuje 80% wszystkich przewozów towarowych i 30% przewozów pasażerskich w Mongolii. W następstwie zmiany ustroju państwa w 1990 ruch pociągów został zmniejszony o połowę, ale w 2005 powrócił do poprzedniego stanu. Liczba pasażerów osiągnęła stary poziom w 2001 (4,1 milionów pasażerów).

Dużym problemem jest różnica między rozstawami szyn pomiędzy Mongolią a Chinami. Z tego powodu wagony muszą mieć na granicy zmieniane zestawy kołowe, a każdy pociąg musi być w tym celu podniesiony nad torami. Cała operacja, wraz z kontrolą paszportów i kontrolą celną, może potrwać kilka godzin.

Galeria

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Information related to Kolej Transmongolska

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya