Kopel

Kopel
	; Kopel w Sypniewie, w pobliżu ujścia Głuszynki
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
	Rzeka
Powierzchnia zlewni	388 km²
	Źródło
Miejsce	Tarnowo, gmina Kostrzyn
Współrzędne	52°25′09,4″N 17°13′55,5″E/52,419280 17,232090
	Ujście
Recypient	Warta
Miejsce	Czapury, gmina Mosina
Współrzędne	52°19′09″N 16°54′33″E/52,319167 16,909167
	Położenie na mapie powiatu poznańskiego źródło ujście
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego źródło ujście
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kopel^[1] (potocznie Kopla, Kropla) – rzeka, prawy dopływ Warty.

Zlewnia

Źródło znajduje się około 3 km na północ od centrum Kostrzyna, w miejscowości Tarnowo. Rzeka wypływa z wydłużonego (około 800 metrów długości) zbiornika^[2]. Główne strumienie zasilające:

Świątnica, źródło przy bocznicach kolejowych ul. Torowa i ul. Pokrzywno w Poznaniu,
Michałówka, źródło niedaleko miejscowości Jaryszki. Strumień Michałówka zasilany jest przez strumień Krzesinka, którego źródło znajduje się w zieleni, niedaleko skrzyżowania ulic Tarnowskiej i Bolesława Krzywoustego w Poznaniu,
Średzka Struga, źródło w okolicy Środy Wielkopolskiej,
Męcina^[3],
Pietrzynka,
Głuszec,
Babinka.

Przy północnej części wsi Kamionki, na granicy gminy Kórnik i Poznań do Kopli uchodzi rzeka Głuszynka.

Zlewnia obejmuje obszar powierzchni 388 km². Stanowią ją przede wszystkim wysoczyzny morenowe, poprzecinane systemem rynien, z których największą stanowi Rynna Kórnicka. Wpływ na zanieczyszczenie rzeki miały ścieki odprowadzane z oczyszczalni mechanicznej w Kostrzynie i jednostki wojskowej w Piotrowie (stan na 1996)^[4].

Rzeźba

Rzeźba dorzecza Kopli tworzyła się około 19.000 lat temu w wyniku działania lądolodu bałtyckiego i jego wód roztopowych. Zlewnia zbudowana jest głównie z glin zwałowych. Deniwelacje sięgają tutaj do 15 metrów^[2].

Rekreacja

W latach 1977–1978 powstał projekt przekształcenia doliny Kopli w wielki ośrodek wypoczynkowo-rekreacyjny o znaczeniu ponadregionalnym (2100 ha, dla 50.000 użytkowników). Znaczna część doliny miała zostać zalana przez zbiornik retencyjny, nad którym powstałyby porty, mariny, kempingi i ośrodki wypoczynkowe, a także kilka wysp. Autorką koncepcji ogólnej tego założenia była Lidia Wejchert. Projekt zdobył nagrodę II stopnia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (1979). Ostatecznie miasto położyło nacisk na rozwój rekreacji nad Maltą, a sąsiedztwo bazy lotniczej w Krzesinach, po wejściu Polski do NATO, skutecznie zablokowało realizację tego szeroko zakrojonego projektu^[5].

Zobacz też

Rzeki w Polsce

Przypisy

↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 119, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ ^a ^b Alfred Kaniecki. Wykorzystanie i ochrona zasobów wodnych w dorzeczu Kopla. „Kronika Miasta Poznania”. nr 4/2009, s. 516, 518, 2009. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.
↑ Poznań : atlas aglomeracji : skala 1:15 000 = Greater Poznań. Poznań: Pietruska & Partner - Wydawnictwo Produktów Kartografii Digitalnej, 2000, s. 44. ISBN 83-87157-03-1.
↑ Wody powierzchniowe Poznania. W: Ryszard Gołdyn, Barbara Jankowska, Piotr Kowalczak, Maria Pułyk, Elżbieta Tybiszewska, Janusz Wiśniewski: Środowisko naturalne miasta Poznania.. Cz. 1. Poznań: Urząd Miejski w Poznaniu, 1996, s. 48. ISBN 83-906665-0-3.
↑ Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, HenrykH. Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 296-301, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842 .

Bibliografia

Poznań - atlas aglomeracji, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2008, ISBN 978-83-7445-018-8

Linki zewnętrzne

Kopla, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 382 .

[1] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 119, ISBN 83-239-9607-5 .

[Kanie-2] Alfred Kaniecki. Wykorzystanie i ochrona zasobów wodnych w dorzeczu Kopla. „Kronika Miasta Poznania”. nr 4/2009, s. 516, 518, 2009. Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania. ISSN 0137-3552.

[3] Poznań : atlas aglomeracji : skala 1:15 000 = Greater Poznań. Poznań: Pietruska & Partner - Wydawnictwo Produktów Kartografii Digitalnej, 2000, s. 44. ISBN 83-87157-03-1.

[Środowisko1996-4] Wody powierzchniowe Poznania. W: Ryszard Gołdyn, Barbara Jankowska, Piotr Kowalczak, Maria Pułyk, Elżbieta Tybiszewska, Janusz Wiśniewski: Środowisko naturalne miasta Poznania.. Cz. 1. Poznań: Urząd Miejski w Poznaniu, 1996, s. 48. ISBN 83-906665-0-3.

[5] Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, HenrykH. Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 296-301, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]