Leonowicze

Лявонавічы

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	głębocki
Sielsowiet	Psuja
Populacja (1999) • liczba ludności	9
Położenie na mapie obwodu witebskiego Leonowicze
Położenie na mapie Białorusi Leonowicze
55°11′10″N 28°05′40″E/55,186111 28,094444

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Leonowicze

Leonowicze (biał. Лявонавічы; ros. Леоновичи) – chutor na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Psuja.

W czasach zaborów wieś w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego^[1].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Prozoroki^[2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 78 osób, 52 były wyznania rzymskokatolickiego a 26 prawosławnego. Jednocześnie 56 mieszkańców zadeklarowało polską a 26 białoruską przynależność narodową. Było tu 13 budynków mieszkalnych^[3]. W 1931 w 19 domach zamieszkiwały 103 osoby^[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Bobrowszczyśnie i prawosławnej w Psuji. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Podświlu^[5].

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR^[6][7]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR^[8].

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

W miejscowości urodził się Antoni Szuniewicz, polski organista, kompozytor, dyrygent, chórmistrz i pedagog.

• Leonowicze, wieś, powiat dzisieński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 146 .