Model kaskadowyModel kaskadowy (ang. waterfall model) – jeden z kilku rodzajów procesów tworzenia oprogramowania zdefiniowany w inżynierii oprogramowania. Jego nazwa wprowadzona została przez Winstona W. Royce'a w roku 1970, w artykule „Managing the Development of Large Software Systems” (Zarządzanie tworzeniem dużych systemów informatycznych)[1]. Polega on na wykonywaniu podstawowych czynności jako odrębnych faz projektowych, kolejno po sobie. Każda czynność to schodek (kaskady):
Jeśli któraś z faz zwróci niesatysfakcjonujący produkt, cofamy się wykonując kolejne iteracje aż do momentu kiedy otrzymamy satysfakcjonujący produkt na końcu schodków. Istotne cechy modelu
ZastosowanieModel może być używany wyłącznie w przypadku, gdy wymagania są zrozumiałe i przejrzyste, ponieważ każda iteracja jest czasochłonna i wymaga dużych wydatków na ulepszanie. Jednocześnie jest on stosowany w normalnej praktyce inżynierskiej. Podobnie procesy tworzenia oprogramowania bazujące na tym modelu, jak i na modelu ewolucyjnym, są nadal szeroko stosowane, zwłaszcza gdy są elementami składowymi dużych przedsięwzięć inżynierii systemów[2]. ModyfikacjeW ramach modelu kaskadowego wypracowano wiele jego modyfikacji. Przykładem może być tu firma IBM i jej model MITP (z ang. Managing the Implementation of the Total Project), który składa się z czterech głównych faz („Wymagania”, „Ustanowienie projektu”, „Realizacja projektu”, „Ukończenie projektu”) i wynika z doświadczeń firmy w realizacji projektów[3]. Zobacz teżPrzypisy
Linki zewnętrzne
Information related to Model kaskadowy |