Ten artykuł od 2013-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

N-Gage

Producent	Nokia
Data premiery	N-Gage Europa/Polska: 7 października 2003[1] N-Gage QD Europa: 26 maj 2004[2] Polska: 21 maja 2004[3]
Wymiary	70×134×20 mm
Masa	137 g
Pasma	GSM 900/1800/1900
Wyświetlacz	176×208, 4096 kolorów
Procesor	ARM9 104 MHz (Classic: standardowo 133 MHz po odblokowaniu)
Pamięć	3,4 MB
Java MIDP	1,0
Multimedia w Wikimedia Commons

N-Gage – urządzenie wyprodukowane przez fińskie przedsiębiorstwo Nokia, mogące pełnić rolę telefonu komórkowego i przenośnej konsoli do gier (tzw. konsolofon^[4]). Wyposażone jest ono w procesor ARM9 o częstotliwości taktowania 104 MHz, system Symbian 6.1 oraz wyświetlacz o rozdzielczości 176×208 pikseli mogący wyświetlić 4096 kolorów. N-Gage powstał na bazie telefonu Nokia 7650/3650; w zależności od modelu (Classic/QD) telefon jest odpowiednio trój- i dwuzakresowy.

Na rynku pojawiły się dwa modele konsoli: N-Gage Classic oraz N-Gage QD. Pomimo iż wersja QD została wypuszczony na rynek dwa lata później, była okrojona w stosunku do pierwowzoru. Jest węższa od poprzednika o 48 mm oraz niższa o 66 mm, ale nie posiada złącza mini USB, została pozbawiona radia i możliwości słuchania MP3. Obie konsole różnią się również paletą barw wyświetlacza.

Oba modele urządzenia są wyposażone w gniazdo kart MMC, co umożliwia rozszerzenie pamięci do 2 GB. Oprócz tego N-Gage ma również możliwość odtwarzania filmów w formacie 3gp (a także mp4 i avi, po uprzednim wgraniu odpowiedniego oprogramowania oraz kodeków).

Obie wersje posiadają GPRS i Bluetooth. Umożliwia to grę bezprzewodową w gry wieloosobowe.

• masa: 137 g (z baterią standardową)
• wymiary: 133,7×69,7×20,2 mm, 139 cm³
• podświetlany, kolorowy wyświetlacz graficzny rozdzielczość (176×208 pikseli)
• cyfrowy odtwarzacz muzyczny
• stereofoniczne radio UKF
• poczta elektroniczna (protokoły IMAP4, POP3, SMTP, MIME2)
• transmisja danych HSCSD, transmisja GPRS klasy 6 (2+2, 3+1, klasa B)
• bezprzewodowa technologia Bluetooth
• SyncML
• 3,4 MB pamięci wewnętrznej + zewnętrzne karty pamięci (maks. 2 GB)
• sieci GSM 900/1800/1900, automatyczna zmiana zakresu częstotliwości

• masa: 143 g (z baterią)
• wymiary: 118×68×22 mm, 123 cm³
• gniazdo wymiany kart MMC „na gorąco”
• podświetlany wyświetlacz o wysokim kontraście z paletą 4096 kolorów (rozdzielczość 176×208 pikseli)
• pełne funkcje poczty elektronicznej (IMAP4, POP3, SMTP, MIME2)
• wiadomości multimedialne MMS
• wiadomości błyskawiczne (czat)
• transmisja danych HSCSD, transmisja GPRS klasy 6 (2+2, 3+1, klasa B)
• bezprzewodowa technologia Bluetooth
• SyncML
• 3,4 MB pamięci wewnętrznej + zewnętrzne karty pamięci
• sieci GSM 900/GSM 1800, automatyczna zmiana zakresu częstotliwości

Dzięki zastosowaniu systemu Symbian możliwe jest używanie komunikatorów internetowych (Gadu-Gadu, Tlen itp). N-Gage pozwala także na odtwarzanie filmów zapisanych w formacie avi programem SmartMovie, korzystanie ze słowników językowych dzięki programowi Xlator, przeprowadzanie zaawansowanych obliczeń w programie BestCalc, sterowanie odtwarzaczem Winamp przez Bluetooth (Bemused), odtwarzanie mp3 (ultraMP3, MP3player, MP3go), czytanie dokumentów tekstowych i elektronicznych książek (handy book). Możliwe jest surfowanie po internecie za pośrednictwem komputera (gnubox i net front lub opera).

N-Gage nie odniósł sukcesu komercyjnego. Do maja 2004 roku, sprzedano 600 tysięcy sztuk pierwszego modelu (z czego 3 tysiące w Polsce)^[5], całkowita sprzedaż wyniosła 3 miliony egzemplarzy^[6]. Przyczyną porażki urządzenia było wiele nieprzemyślanych elementów telefonu-konsoli^[4], takich jak konieczność trzymania telefonu bokiem w trakcie rozmowy, pionowy i niepasujący do mobilnych gier wyświetlacz, wtyk słuchawkowy 2,5 mm, konieczność wyjmowania baterii dla wymiany kartridża z grą, niewygodne sterowanie, bardzo wysoka cena oraz niewielka liczba gier. W efekcie N-Gage trafił na 8. miejsce w rankingu najgorszych konsol, stworzonym przez PC World^[7]. W czasie swojej obecności na rynku, polski kanał Hyper emitował program poświęcony konsoli o nazwie Arena N Gage^[8].

• N-Gage 2.0

• Archiwum oficjalnej polskojęzycznej strony o N-Gage
• Telefon w bazie mGSM.pl