Był dwukrotnie nominowany do Złotego Globu w kategorii „najlepszy aktor drugoplanowy w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym” jako Robert Gould Shaw w miniserialu BBCNancy Astor (1982) oraz jako „najlepszy aktor w komedii lub musicalu” za rolę Juliana Noble’a komedii kryminalnej Kumple na zabój (The Matador, 2005)[3].
Urodził się w Our Lady of Lourdes Hospital w Droghedzie[6] jako jedyne dziecko stolarza Thomasa Brosnana i May (z domu Smith, ur. 1934)[7][8]. Jego ojciec opuścił rodzinę, gdy Pierce był niemowlakiem. Cztery lata później, gdy matka przeprowadziła się do Londynu, gdzie rozpoczęła pracę jako pielęgniarka, wychowywany był przez dziadków[9] – Philipa i Kathleen Smithów[10]. Po ich śmierci, żył u wujostwa, a następnie został wysłany do internatu prowadzonego przez Eileen. Uczęszczał do szkoły średniej Elliott School (dziś Ark Putney Academy) w południowo-zachodnim Londynie. Wychowany w katolickiej rodzinie i wykształcony w miejscowej szkole prowadzonej przez Braci de la Salle, służył jako ministrant[11].
Pasję do aktorstwa zaszczepił w nim ojczym William Carmichael, Szkot pochodzący z East Lothian, którego 12 sierpnia 1964 poślubiła matka Pierce'a. Od momentu gdy ojczym zabrał go do kina na trzeci oficjalny film z serii 007 Goldfinger (1964) z Seanem Connerym, Brosnan postanowił, że zostanie aktorem. W wieku piętnastu lat występował w cyrku, gdzie był połykaczem ognia. Później związał się z eksperymentalnymi grupami teatralnymi. W 1975 zdecydował się na trzyletnie studia aktorskie w Drama Centre w Londynie. W 1976 był także inspicjentem w York Theatre Royal[12].
Kariera
Na scenie zadebiutował w 1976 w sztuce Frederick Knott Doczekać zmroku (Wait Until Dark). Pół roku potem dramatopisarz Tennessee Williams wybrał go do roli McCabe’a w brytyjskiej premierze Czerwona rota diabła (The Red Devil Battery Sign, 1977) na londyńskiej scenie Roundhouse Theatre[13]. Jego występ wywołał poruszenie w Londynie, a Brosnan otrzymał telegram wysłany przez Williamsa, stwierdzający: „Dzięki Bogu za ciebie, mój drogi chłopcze”[14]. Po występie w telewizyjnym dramacie Skok Murphy’ego (Murphy’s Stroke, 1980) i filmie kryminalnym Guya HamiltonaPęknięte zwierciadło (The Mirror Crack’d, 1980) według powieści Agaty Christie z Angelą Lansbury, Rockiem Hudsonem i Elizabeth Taylor, zagrał w angielskim odpowiedniku Ojca chrzestnego – Długi Wielki Piątek (The Long Good Friday, 1980) u boku Boba Hoskinsa i Helen Mirren. Przełomowym momentem kariery była dla niego rola Rory’ego O’Maniona, irlandzkiego emigranta, który próbuje ułożyć sobie życie w XIX-wiecznej Ameryce, w miniserialu ABC Irlandczycy (Manions of America, 1981) z udziałem Simona MacCorkindale, Kate Mulgrew, Linday Purl, Kathleen Beller, Barbary Parkins, Davida Soula i Steve’a Forresta. W serialu NBC Detektyw Remington Steele (1982-87) ze Stephanie Zimbalist grał tytułowego bohatera. W thrillerze politycznym Czwarty protokół (The Fourth Protocol, 1987) według powieści Fredericka Forsythe’a zagrał rosyjskiego agenta KGB, bezwzględnego majora Walerego Piotrowskiego, który ukrywa się pod zmienionym nazwiskiem James Edward Ross.
W 1986 miał wcielić się w postać agenta 007 Jamesa Bonda, gdy z tej roli zrezygnował Roger Moore. Lecz Brosnan był związany kontraktem ze stacją NBC i propozycję musiał odrzucić, a jego miejsce zajął Timothy Dalton. Producenci pamiętali jednak o nim i w 1995 roku aktor uzyskał kolejną szansę na zostanie Jamesem Bondem; zagrał w GoldenEye. Później wystąpił jeszcze w trzech filmach o agencie 007: Jutro nie umiera nigdy (Tomorrow Never Dies, 1997), Świat to za mało (The World Is Not Enough, 1999) i Śmierć nadejdzie jutro (Die Another Day, 2002)[15]. W 2001 roku został okrzyknięty przez magazyn „People” najseksowniejszym mężczyzną świata.
Życie prywatne
27 grudnia 1980 wziął ślub z aktorką Cassandrą Harris. 13 września 1983 w Los Angeles urodził się ich syn Sean William Walter Brosnan[16][17][18]. 28 grudnia 1991 Harris zmarła na raka jajnika. Zaadoptował jej dwoje dzieci z pierwszego małżeństwa z Dermotem Harrisem (1937–1986): Charlotte Emily (ur. 27 listopada 1971 w Londynie, zm. 2 lipca 2013 w Londynie po długiej walce z rakiem jajnika, zostawiając męża i dwoje dzieci) i Christophera Ivana (ur. 11 listopada 1972 w Londynie)[19].
W 1994 poznał dziennikarkę Keely Shaye Smith (ur. 25 września 1963)[20], z którą ożenił się 4 sierpnia 2001. Mają dwóch synów, Dylana Thomasa (ur. 13 stycznia 1997)[21] i Parisa Becketta (ur. 27 lutego 2001)[22].
-2.jpg)
.jpg)
