|
Ed McMahon
Edward Leo Peter „Ed” McMahon Jr. (ur. 6 marca 1923 w Detroit, zm. 23 czerwca 2009 w Los Angeles) – amerykański komik, aktor, prezenter telewizyjny, w latach 1962–1992 pomocnik Johnny’ego Carsona w jego programie The Tonight Show[1][2]. Po rozstaniu z programem Carsona występował także w telewizyjnym show Star Search[3]. ŻyciorysUrodził się w Detroit[4], w Michigan jako syn Eleanor i Edwarda McMahonów[5]. Jego ojciec był na pół etatu hydraulikiem i artystą, którego praca na obu polach sprawiała, że rodzina często przeprowadzała się. Uczęszczał do 15 szkół w Detroit, New Jersey, Nowym Jorku i Massachusetts[6]. W wielu 15 lat McMahon po raz pierwszy pojawił się przed mikrofonem jako „rozmówca” na meczu bingo w Mexico w Maine. Potem przez trzy pracował na targach stanowych i karnawałach jako spiker i sprzedawał szatkownice do warzyw na promenadzie w Atlantic City w New Jersey. W latach 1940–1941 uczył się w Boston College w Bostonie w Massachusetts. Następnie pracował jako specjalista od wszystkiego w stacji radiowej Lowell w Massachusetts. Był instruktorem i pilotem testowym podczas II wojny światowej, w latach 1941–1966 brał udział w 85 misjach bojowych w czasie wojny koreańskiej[5]. Pracował jako handlarz sprzedający drobne artykuły na targu lub na ulicy, by opłacić czesne na studiach na wydziale dramatu i mowy na Katolickim Uniwersytecie Ameryki w północno-wschodniej części Waszyngtonu. W 1949 ukończył studia. W 1950 zadebiutował w telewizji jako klaun w programie CBS The Big Top. W 1959 McMahon został zatrudniony jako spiker w programie ABC Who Do You Trust?, dziennym quizie prowadzonym przez Johnny’ego Carsona. Kiedy Carson zastąpił Jacka Paara w programie NBC Tonight Show, zabrał ze sobą McMahona; obaj pozostali z Tonight aż do przejścia na emeryturę Carsona w 1992[7]. Sam MacMahon kontynuował występy komercyjne w wielu produkcjach telewizyjnych, w tym The Music Man. W 1966 zastąpił Alana Kinga i występował na Broadwayu jako dr Jack Kingsley w spektaklu The Impossible Years[8]. Grał proste role drugoplanowe w takich filmach jak dramat sensacyjny Larry’ego Peerce’a Incydent (The Incident, 1967) z Martinem Sheenem czy blaxploitacyjny dramat kryminalny Slaughter’s Big Rip-Off (1973) z Jimem Brownem. W 1983 zdobył Złotą Malinę dla najgorszego drugoplanowego aktora za rolę Pana Gillespie w kontrowersyjnej ekranizacji powieści Jamesa M. Caina Motyl (Butterfly, 1982) u boku Pii Zadory, Stacy’ego Keacha i Orsona Wellesa. Był gospodarzem popularnego telewizyjnego konkursu talentów. W 2009 wziął udział w reklamie Cash4Gold Super Bowl obok MC Hammera. Wybrana filmografia
Przypisy
Bibliografia
Information related to Ed McMahon |
||||||||||||||
