Nr
|
Krótki opis
|
Aktualny status
|
Rok rozwiązania
|
1
|
Hipoteza continuum (nie istnieje zbiór o mocy pośredniej pomiędzy mocą zbioru liczb całkowitych i liczb rzeczywistych)
|
Rezultaty Godla i Cochena dowodzą, że hipoteza ta jest niezależna od powszechnie przyjętej aksjomatyki Zermela-Fraenkla teorii mnogości. Nie ma jednak powszechnej zgody, czy jest to rozwiązanie problemu.
|
1940, 1963
|
2
|
Udowodnić niesprzeczność aksjomatów arytmetyki (tzn., że arytmetyka jest systemem formalnym, w którym nie jest możliwy dowód dwóch sprzecznych ze sobą twierdzeń)
|
Drugie twierdzenie Godla o niezupełności mówi, że niesprzeczności arytmetyki nie można udowodnić za pomocą jej własnych aksjomatów, podobnie będzie z niesprzecznością dowolnej teorii, która zawiera w sobie arytmetykę. Gentzen udowodnił za pomocą teorii mnogości, że niesprzeczność arytmetyki wynika z dobrego uporządkowania liczby porządkowej . Nie ma powszechnego konsensusu czy wyniki te rozwiązują problem oryginalnie postawiony przez Hilberta.
|
1931, 1936
|
3
|
Czy mając dane dwa wielościany o równej objętości, można zawsze rozłożyć jeden z nich na skończoną liczbę wielościennych części, a następnie złożyć je w drugi?
|
Rozwiązany przez Maxa Dehna, który podał kontrprzykład używając niezmienników Dehna.
|
1900
|
4
|
Problem konstrukcji przestrzeni metrycznych, w których proste stanowią najkrótszą drogę pomiędzy punktami
|
Problem uznany za zbyt ogólnikowy, choć został rozstrzygnięty dla pewnych szczególnych przypadków.
|
—
|
5
|
Czy wszystkie ciągłe grupy są jednocześnie grupami Liego?
|
W zależności od interpretacji pojęcia "grupy ciągłej": w słabszej wersji dowodu dostarcza twierdzenie Gleasona-Montgomery'ego-Zippina. W silniejszej wersji problem jest hipotezą Hilberta-Smitha, wciąż nierozwiązaną.
|
1953?
|
6
|
Matematyczna aksjomatyzacja całości fizyki, ze szczególnym uwzględnieniem:
a) Podania aksjomatyki rachunku prawdopodobieństwa jako podstaw dla fizyki statystycznej
b) Opracowania rygorystycznej teorii tłumaczącej "przejście od poziomu atomów do ruchu ciał ciągłych"
|
Problem uznano za nie do końca matematyczny i bardzo ogólnikowy. Punkty (a) i (b) zostały później doprecyzowane przez samego Hilberta. Aksjomatyka Kołmogorowa została powszechnie zaakceptowana jako rygorystyczna podstawa dla rachunku prawdopodobieństwa. Podjęto zarówno próby wyjaśnienia przejścia od skali atomów do ruchu ciał ciągłych, jak i aksjomatyzacji mechaniki kwantowej.
|
—
|
7
|
Czy liczba a b, gdzie liczba algebraiczna a jest różna od 0 i 1, a b jest algebraiczną liczbą niewymierną, jest liczbą przestępną?
|
Rozwiązany – odpowiedzi pozytywnej udziela Twierdzenie Gelfonda-Schneidera.
|
1934
|
8
|
Hipoteza Riemanna (część rzeczywista każdego nietrywialnego zera funkcji dzeta jest równa )
|
Problem otwarty.
|
—
|
Hipoteza Goldbacha (każda liczba parzysta większa od 2 może być wyrażona jako suma dwóch liczb pierwszych
|
Problem otwarty.
|
—
|
Hipoteza liczb pierwszych bliżniaczych: istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych bliźniaczych
|
Problem otwarty.
|
—
|
9
|
Znalezienie najbardziej ogólnego prawa wzajemności dla dowolnego ciała liczbowego
|
Rozwiązany częściowo. W 1927 r. Emil Artin podał dowód dla rozszerzeń abelowych ciała liczb wymiernych (twierdzenie Artina o wzajemności). Przypadek ogólny pozostaje otwarty.
|
—
|
10
|
Czy istnieje algorytm, który rozstrzyga rozwiązywalność każdego wielomianowego równania diofantycznego?
|
Rozwiązany – zgodnie z twierdzeniem Matijasiewicza jest to niemożliwe.
|
1970
|
11
|
Rozwiązywanie form kwadratowych z dowolnymi algebraicznymi współczynnikami liczbowymi
|
Rozwiązany częściowo.
|
—
|
12
|
Rozszerzenie twierdzenia Kroneckera-Webera z rozszerzeń abelowych liczb wymiernych na dowolne algebraiczne ciała liczbowe.
|
Problem otwarty.
|
—
|
13
|
Rozwiązywanie wszystkich równań 7. stopnia przy użyciu funkcji algebraicznej (ewentualnie: funkcji ciągłej) dwóch zmiennych
|
Nierozwiązany. Możliwość rozwiązania za pomocą funkcji ciągłych udowodnił Władimir Arnold razem z Andriejem Kołmogorowem, jednak przypadek algebraiczny nie został rozwiązany.
|
—
|
14
|
Czy pierścień niezmienników dla grupy algerbaicznej działającej na pierścieniu wielomianów zawsze jest skończenie generowany?
|
Rozwiązany. Masayoshi Nagata podał kontrprzykład.
|
1959
|
15
|
Ścisłe sformułowanie rachunku Schuberta
|
Rozwiązany częściowo.
|
—
|
16
|
Opisać relację owali pochodzących od rzeczywistych krzywych algebraicznych oraz powstających jako zamknięte cykle dla wielomianowych pól wektorowych na płaszczyźnie.
|
Problem otwarty.
|
—
|
17
|
Wyrażenie określonych funkcji rzeczywistych jako ilorazu sum kwadratów.
|
Rozwiązany, udowodniony przez Emila Artina. Dodatkowo, znaleziono górne ograniczenie dla liczby wymaganych składników.
|
1927
|
18
|
Czy w dowolnej n-wymiarowej przestrzeni euklidesowej istnieje skończenie wiele grup przestrzennych?
|
Rozwiązany, udowodniony przez Ludwiga Bieberbacha.
|
1910
|
Czy istnieje wielościan, za pomocą którego można wypełnić trójwymiarową przestrzeń aby wypełnienie nie powtarzało się przy przesunięciu?
|
Rozwiązany, znaleziony przez Karla Reinhadta.
|
1928
|
Jakie jest najgęstsze możliwe upakowanie sfer w przestrzeni?
|
Rozwiązany, przez Thomasa Halesa w dowodzie wspomaganym komputerowo. Największe gęstości osiągane przez gęste pakowania wynoszą około 74%.
|
1998
|
19
|
Czy rozwiązania lagranżjanów są zawsze analityczne?
|
Rozwiązany. Dowód podany przez Ennio de Giorgiego oraz niezależnie, z wykorzystaniem innego aparatu, przez Johna Forbesa Nasha.
|
1957
|
20
|
Czy wszystkie zadania rachunku wariacyjnego z określonymi warunkami brzegowymi mają rozwiązania?
|
Częściowo rozwiązany. Obszar intensywnych i szeroko zakrojonych badań w XX w. Wieloletnie wysiłki zwieńczone dowodem dla niektórych przypadków.
|
—
|
21
|
Dowód istnienia liniowych równań różniczkowych Fucha z przypisanymi grupami monodromii
|
Rozwiązany częściowo. Rozwiązanie istnieje/nie istnieje/problem jest otwarty w zależności od bardziej szczegółowego określenia przypadku.
|
—
|
22
|
Uniformizacja relacji analitycznych przy pomocy funkcji automorficznych
|
Rozwiązany częściowo przez twierdzenie o uniformizacji.
|
—
|
23
|
Dalszy rozwój rachunku wariacyjnego
|
Uznany za zbyt ogólnikowy.
|
—
|