Ryszard Taedling (ur. 2 stycznia 1938 w Koninie, zm. 2021^[1] ) – polski dziennikarz, dramaturg i tłumacz żydowskiego pochodzenia, ocalony z Holocaustu, po marcu 1968 na emigracji w Danii.

Syn Bolesława Taedlinga^[2].

W czasie okupacji niemieckiej przebywał w getcie w Ostrowcu Świętokrzyskim^[3]. Jako pięciolatek został przemycony z getta w koszu ziemniaków. Jego rodzice musieli wybrać, którego z dwóch synów uratować^[4]. Po ucieczce z getta ukrywał się po aryjskiej stronie, zatajając żydowską tożsamość. Tak udało mu się doczekać wyzwolenia^[3].

W 1957 zdał maturę w V Liceum Ogólnokształcącym im. Augusta Witkowskiego w Krakowie. W latach 1959–1968 pracował jako dziennikarz i recenzent kulturalny w redakcji Dziennika Polskiego w Krakowie^[2][5][6]. Publikował m.in. recenzje teatralne^[7][8][9], podpisywane często skrótem „taed” lub „(taed)”^[7]. Pisywał także do Przekroju^[10]. Współtworzył teksty dla kabaretu Piwnica pod Baranami. Wraz z Jerzym Vetulanim i Jerzym Mikułowskim Pomorskim założył w Piwnicy „Sekcję Geniuszy”^[11]. Był inwigilowany przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej w związku z „utrzymywaniem kontaktów z cudzoziemcami z państw zachodnich oraz częstymi wyjazdami za granicę”^[2].

W następstwie antysemickiej nagonki marca 1968 w Polsce wyjechał do Danii, gdzie uzyskał status uchodźcy politycznego^[5]. Pracował jako dramaturg w Kopenhadze i w Aarhus: w Radioteatret (1971–1986) i Teatrze Królewskim(inne języki) (1983–1989), jako dramaturg niezależny (1989–1997), w kopenhaskim Husets Teater(inne języki) (od 1997), oraz w Aarhus Teater(inne języki) (od 1998). Przełożył na język duński słuchowisko Andrzeja Mularczyka Z głębokości wód (1990)^[12].