SM UB-85

SM UB-85
	; Jednostka bliźniacza UB-85 – SM UB-125 (w służbie japońskiej jako Maru-6)
Klasa	okręt podwodny
Typ	UB III
	Historia
Stocznia	AG Weser, Brema (Werk 285)
Początek budowy	24 stycznia 1917
Wodowanie	26 października 1917
	Kaiserliche Marine
Wejście do służby	24 listopada 1917
Wycofanie ze służby	30 kwietnia 1918
Los okrętu	zatopiony
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 516 ton; 651 ton
Długość	56,3 metra
Szerokość	5,8 metra
Zanurzenie	3,68 metra
Zanurzenie testowe	50 metrów
	Napęd
	2 x silnik Diesla (1085 KM), 2 x silnik elektryczny (780 KM); 2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 13,5 węzła; 8 węzłów
Zasięg	9040 Mm przy 6 węzłach (pow.); 55 Mm przy 4 węzłach (zan.)
	Uzbrojenie
	10 torped, działo kal. 8,8 cm SK L/30
Wyrzutnie torpedowe	5 × 500 mm (4 na dziobie, 1 na rufie)
Załoga	34 osoby

SM UB-85 – niemiecki okręt podwodny typu UB III zbudowany w stoczni AG Weser (Werk 285) w Bremie w roku 1917. Okręt został zamówiony 23 września 1916 roku, budowę rozpoczęto 24 stycznia 1917 roku. Zwodowany 26 października 1917 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 24 listopada 1917 roku. W czasie swojej służby SM UB-85 odbył 2 patrole, w czasie których nie odniósł żadnego zwycięstwa.

Budowa

SM UB-85^[a] był kolejnym z typu UB III, który był następcą typu UB II^[1]. Był średnim okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 55,3 metra, wyporności w zanurzeniu 651 ton, zasięgu 9040 Mm przy prędkości 6 węzłów na powierzchni oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu^[2]. W typie III poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań. Zwiększono moc silników Diesla do 1085 KM produkcji MAN SE, silników elektrycznych produkcji Siemens-Schuckert(inne języki) do 780 KM^[3].

Służba

24 listopada 1917 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany kapitan marynarki (niem. Kapitänleutnant) Günther Krech^[4]. 10 lutego 1918 roku jednostka została przydzielona do służby w V Flotylli^[5].

W czasie swojej służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej odbył dwa patrole. W czasie drugiego w Kanale Północnym okręt zatonął. Stało się to z powodu niedomknięcia włazu w czasie zanurzania pod ostrzałem brytyjskiego statku pułapki HMS „Coreopsis”^[5]. Cała załoga została uratowana i dostała się do niewoli brytyjskiej. Inna wersja wydarzeń została podana przez kapitana Krecha. Według jego relacji okręt został zaatakowany przez potwora morskiego, który tak go uszkodził, że nie mógł się zanurzyć i został zatopiony przez załogę^[6].

Uwagi

↑ SM - Seiner Majestät.

Przypisy

↑ Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-03]. (ang.).
↑ R. Gardiner, Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
↑ Günther Krech, Kapitänleutnant (Crew 4/05). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
↑ ^a ^b Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 85. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).
↑ Guy Walters For The Mail On Sunday: Mystery of the WWI U-Boat and the 'sea monster' solved: How bungling German captain sank his own vessel after demanding a heater in his cabin - and then blamed the leak on a creature of the deep. [w:] Mail Onlin [on-line]. Mail Online, 2016-10-22. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).

Bibliografia

Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Eberhard Gibson, Maurice Prendergast: The German Submarine War 1914-1918. Penzance: Periscope Publishing Ltd, 2002, s. 274. ISBN 1-904381-08-1. (ang.).
Eberhard Rossler: The U-boat The evolution and technical history of German submarines. Penzance: Cassell & Co, 2001, s. 56–66, 332. ISBN 0-304-36120-8. (ang.).

[1] SM - Seiner Majestät.

[UBIII-2] Guðmundur Helgason: WWI U-boat Types, Type UB III UB coastal torpedo attack boats class. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-07-03]. (ang.).

[3] R. Gardiner, Conway’s All the World Fighting Ships 1906-1921, s. 181.

[Fontenoy-4] Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).

[GKrech-5] Günther Krech, Kapitänleutnant (Crew 4/05). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).

[UB85-6] Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 85. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).

[Mail-7] Guy Walters For The Mail On Sunday: Mystery of the WWI U-Boat and the 'sea monster' solved: How bungling German captain sank his own vessel after demanding a heater in his cabin - and then blamed the leak on a creature of the deep. [w:] Mail Onlin [on-line]. Mail Online, 2016-10-22. [dostęp 2017-11-12]. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]