Plany budowy na przełęczy oddzielnego, zagospodarowanego schroniska ogłoszono na Zjeździe Karpackim w Wiśle w maju 1935 r.[8] Obiekt położony przy drodze kołowej, naprzeciw budynku straży granicznej[1], wystawiono jeszcze w tym samym roku, do czego wydatnie przyczyniła się dotacja z Wydziału Turystyki Ministerstwa Komunikacji[6]. Autorem planów był architekt Tadeusz Solecki[6], który zaprojektował także inne schroniska Oddziału Lwowskiego PTT (w Świcy, w Mołodzie, na Ruszczynie)[9]. Budynek na Przełęczy Wyszkowskiej został oddany do użytku w połowie grudnia 1935 roku, choć nie był wówczas jeszcze w pełni wykończony[6][8][10]. Docelowo miał oferować 25–30 miejsc noclegowych[6] (16 prycz i 9 sienników[10]; według innych danych 15 łóżek i 10 sienników[6] bądź 28 noclegów[11]).
W kolejnych latach z różną intensywnością kontynuowano prace wykończeniowe i uzupełniano wyposażenie budynku[6]. W 1937 roku zabezpieczono fundamenty, wykończono ganek, postawiono budynek gospodarczy itp.[10] Na 1939 rok przewidziano dodatkowo m.in. wykonanie studni, jednak brak jest informacji, czy prace te zakończyły się powodzeniem[6]. Schronisko uległo zniszczeniu w czasie II wojny światowej[6][12].
Szlaki turystyczne
Schronisko było punktem wypadowym dla wycieczek w zachodnie Gorgany i wschodni skraj Bieszczadów.
↑ abcdefghiRyszardR.BogdziewiczRyszardR., Schroniska karpackie od Beskidu Śląskiego do Czarnohory w latach 1874–1945, wyd. I, Lublin: Drukarnia i Wydawnictwo Akademickie WSSP im. Wincentego Pola, 2012, s. 226, ISBN 978-83-60594-24-7, OCLC956614813(pol.).
