Spirydion Albański

Spirydion Albański

Pełne imię i nazwisko	Spirydion Jan Albański
Data i miejsce urodzenia	4 października 1907 Lwów
Data i miejsce śmierci	28 marca 1992 Katowice
Wzrost	176 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1928–1939 Pogoń Lwów 234 (0) 1939–1940 Dinamo Lwów 1941 Spartak Lwów 1944–1945 Resovia 1945–1946 Pogoń Katowice
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1931–1936 Polska 18 (0) 1936 Polska IO 3 (0[a]) W sumie: 21 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1945 Resovia 1945–1946 Pogoń Katowice Sparta/Spójnia Katowice 1951 Unia Chorzów (asystent) 1953–1954 Rozwój Katowice
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Spirydion Jan Albański (ur. 4 października 1907 we Lwowie, zm. 28 marca 1992 w Katowicach) – polski piłkarz grający na pozycji bramkarza.

Syn Joachima i Krystyny. Piłkę nożną uprawiał już podczas nauki w gimnazjum. Cała kariera sportowa w okresie międzywojennym związana była z Pogonią Lwów. 6 maja 1928 zadebiutował w Ekstraklasie w domowym meczu przeciwko Cracovii. W ciągu następnych jedenastu lat opuścił tylko pięć meczów Pogoni. Swój ostatni, 234 mecz ligowy, rozegrał 20 sierpnia 1939 przeciwko Polonii Warszawa.

Trzykrotny wicemistrz Polski w piłce nożnej (1932, 1933, 1935). W ekstraklasie wystąpił w 174 kolejnych meczach, co jest drugim wynikiem w historii tych rozgrywek. Ta seria trwała przez niemal dziewięć lat, od 9 listopada 1930 do 20 sierpnia 1939 i zatrzymana została dopiero przez wybuch II wojny światowej.

W reprezentacji zadebiutował 5 lipca 1931 w meczu Łotwa – Polska (0:5). Pożegnalny, dwudziesty pierwszy występ zanotował 4 października 1936 przeciwko Danii w Kopenhadze (przegrana 1:2). Głównym rywalem Albańskiego do miejsca w reprezentacyjnej bramce był golkiper poznańskiej Warty Marian Fontowicz. W 1936 wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie, podczas których zagrał we wszystkich czterech meczach polskiej reprezentacji: z Węgrami 3:0 (eliminacje), z Wielką Brytanią 5:4 (ćwierćfinał), z Austrią 1:3 (półfinał), z Norwegią 2:3 (walka o brąz) – zajmując 4. miejsce w turnieju olimpijskim. W meczu z Norwegią był (jedyny raz) kapitanem drużyny, rezerwowym był bowiem zwyczajowo pełniący tę rolę Henryk Martyna.

Uznawany za jednego z najlepszych i najpopularniejszych polskich bramkarzy lat 30. (doskonała sprawność, refleks i wszechstronne wyszkolenie techniczne). W 1933 uznany za najlepszego polskiego piłkarza, a w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” zajął 10. miejsce.

II wojnę światową spędził we Lwowie, podczas okupacji sowieckiej grał w klubach: Dynamo Lwów (w latach 1939-40) i Spartak Lwów (wiosną 1941). Po wojnie kontynuował karierę w klubach: Resovia (1944–45) i Pogoń Katowice (1945-46). Od 1950 trener piłki nożnej II klasy, sędzia piłkarski i hokejowy. Zawodowo związany z Głównym Instytutem Górniczym, pracował jako technik-górnik^[1]. Zmarł na kilka miesięcy przed swymi 85. urodzinami. Pochowany na cmentarzu katolickim przy ul. Francuskiej^[2].

• Srebrny Krzyż Zasługi (17 stycznia 1939)^[3]

• Wojciech Frączek, Mariusz Gudebski, Jarosław Owsiański: Encyklopedia ekstraklasy, statystyczny bilans 80 sezonów. Fundacja Dobrej Książki Warszawa, 2015 strony = 1-1344. ISBN 978-83-86320-65-3. Brak numerów stron w książce
• Andrzej Konieczny, Janusz Kukulski: Piłkarze od A do Z. Krajowa Agencja Wydawnicza Warszawa, 1978 strony = 4-5. ISBN 978-83-86320-65-3. Brak numerów stron w książce
• Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
• Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 129-130. ISBN 978-83-64864-22-3.

• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Informacja o klubie na stronie Kopanyi-Myach.info (ang. • ros. • ukr.)