Suchy Wierch (Pasmo Magurskie)

Suchy Wierch (652 m n.p.m.) – szczyt w północno-zachodniej części Beskidu Niskiego.

Jest najwyższym szczytem w zwartym i dobrze wyróżniającym się masywie, stanowiącym północno-zachodnie zakończenie Pasma Magurskiego. Masyw ten, tworzony jeszcze przez Miejską Górę (643 m n.p.m., na północnym wschodzie) i Łysą Górę (636 m n.p.m., na zachodzie) wznosi się w wielkim zakolu rzeki Ropy między Łosiem a Szymbarkiem. Suchy Wierch jest centralnie położonym szczytem tego masywu, a odchodzący od niego na południowy wschód grzbiet łączy ten masyw przez niską przełęcz (ok. 475 m n.p.m.), przez którą przechodzi droga z Łosia do Bielanki, z głównym grzbietem Magury Małastowskiej.

Suchy Wierch ma formę rozległej kopy nieznacznie rozciągniętej w kierunku wschód-zachód, o średnio stromych, słabo rozczłonkowanych zboczach. Wschodnie stoki odwadnia niewielki ciek wodny, dopływ Bielanki, natomiast stoki południowe i północne – drobne potoki, uchodzące wprost do Ropy. Cała góra jest zalesiona: porastają ją lasy bukowe i jodłowo-bukowe z domieszką jaworów i innych gatunków liściastych, aktualnie (początki XXI w.) intensywnie wykorzystywane gospodarczo.

Przez szczyt przebiega żółto znakowany szlak turystyczny z Gorlic do Ropy.

• Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. Compass, Kraków 2004, ISBN 83-89165-54-6;
• Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;
• Krygowski Władysław: Beskid Niski, Pogórze Ciężkowickie (część wschodnia) i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część zachodnia), wyd. II poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1977.