Tadeusz Bohdan Zieliński
Tadeusz Bohdan Zieliński (ur. 11 lipca 1914 w Konstancinie, zm. 10 czerwca 1986 w Warszawie) – polski architekt, wykładowca akademicki, członek Oddziału Warszawskiego SARP, laureat honorowej nagrody SARP (1979)[1]. ŻyciorysBył synem architekta Tadeusza Zielińskiego[2]. Uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie[3]. Ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w 1935 r. oraz na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[2], na której potajemnie kontynuował studia w trakcie II wojny światowej[1]. Zawodowo współpracował z pracowniami architektów, takich jak: Romuald Gutt, Bohdan Pniewski, Adolf Szyszko-Bohusz i J. Makowiecki (1936–1940), z SPB – pracownią Bohdana Pniewskiego (1945–1946), a także z Działem Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki (1946–1948), Biurem Odbudowy Stolicy (1948–1950), Pracowniami Doświadczalnymi ASP w Warszawie (1950–1984)[1]. Został odznaczony Złotą odznaką SARP w 1965 r. oraz był laureatem Honorowej Nagrody SARP w 1979 r. Był również członkiem Rady SARP od 1957 r. oraz sekretarzem Oddziału Warszawskiego SARP (1963–1965). Otrzymał tytuł profesora Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 1971 i Politechniki Białostockiej w 1977 r.[1] Pochowany został na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A19-lewe półkole-1)[4]. Realizacje
Przypisy
|