Czterokrotny medalista igrzysk olimpijskich oraz dwukrotny złoty medalista mistrzostw świata. Rekordzista Jamajki juniorów w biegu na 100 metrów (10,11 w 2007)[1]. Rekord życiowy Blake w biegu na dystansie 100 metrów – 9,69 – jest ex aequo drugim najlepszym rezultatem w historii światowej lekkoatletyki po wyniku Usaina Bolta (9,58), na równi z wynikiem Tysona Gaya (9,69)[2]. Dystans 200 metrów szybciej niż Blake (19,26) przebiegł jedynie Usain Bolt (19,19)[3][4]. Sprinter był członkiem jamajskiej sztafety 4 x 100 metrów, która w 2012 ustanowiła rekord świata w biegu rozstawnym[5]. Zdobywał medale mistrzostw swojego kraju[6][7]. Jego trenerem jest Glen Mills[8][9].
Kariera
Początki
Po zdobyciu medalu mistrzostw Jamajki w gronie kadetów w roku 2005 wystartował na mistrzostwach świata juniorów młodszych – w Marrakeszu zajął siódmą lokatę w biegu na 100 metrów oraz odpadł w eliminacjach sztafety szwedzkiej (9. miejsce w eliminacjach, Jamajczykom do awansu brakowało 0,06 sekundy)[10]. W kolejnym sezonie zdobywał medale na dwóch imprezach międzynarodowych – stawał na podium Carifta Games w Les Abymes oraz zdobył dwa medale (złoto w sztafecie i brąz indywidualnie) na rozegranych w Pekinie mistrzostwach świata juniorów[11].
7 kwietnia 2007 w Providenciales z wynikiem 10,11 ustanowił nowy rekord Jamajki juniorów w biegu na 100 metrów[1]. Trzy miesiące później zdobył srebrny medal mistrzostw panamerykańskich juniorów przegrywając w São Paulo z Kestonem Bledmanem z Trynidadu i Tobago[12].
Testy antydopingowe przeprowadzone podczas mistrzostw Jamajki, 28 czerwca 2009, wykazały obecność niedozwolonych środków. W związku z tym anulowano rezultaty Blake’a z mistrzostw kraju oraz kilku jego późniejszych startów, ostatecznie nałożono na niego karę tylko 3 miesięcznej dyskwalifikacji na skutek pomyłki, gdyż jak później się okazało wspomagacz jaki u niego wykryto nie był na liście zakazanych substancji przez WADA (14 września – 13 grudnia 2009)[16][17][18].
W sezonie 2010 wygrał na początku mityng w Spanish Town uzyskując na nim wynik 10,20 w biegu na 100 metrów. 12 czerwca w Nowym Jorku przebiegł 100 metrów w 9,91 (przy zbyt silnym wietrze)[19]. Przy regulaminowych warunkach 8 lipca w Lozannie i 16 lipca w Paryżu ponownie pokonał 100 metrów w czasie poniżej 10 sekund[20][21]. 22 lipca na mityngu Herculis 2010 w Monako pierwszy raz w karierze przebiegł 200 metrów w czasie poniżej 20 sekund uzyskując rezultat 19,85[22].
2011
W pierwszym starcie w sezonie podczas mityngu Jamaica International Invitational 2011 w Kingston (7 maja) wygrał bieg na 100 metrów w czasie 9,80 – rezultat ten uzyskał jednak przy zbyt sprzyjającym wietrze, którego siła przekraczała 2,0 m/s[23]. Ponad miesiąc później w czasie mistrzostw Jamajki zajął drugie miejsce z czasem 10,09 drugie miejsce[6]. W półfinale mistrzostw świata, 28 sierpnia, jako jedyny ze startujących uzyskał wynik poniżej 10 sekund[24]. W finale rywalizacji sprinterów, która miała miejsce tego samego dnia, zdobył złoty medal po tym jak faworyt konkurencji Usain Bolt popełnił falstart – Blake ponownie był jednym zawodnikiem, który uzyskał wynik poniżej 10 sekund oraz został drugim w historii jamajskiej lekkoatletyki mistrzem globu w biegu na 100 metrów[25][26][27]. Ostatniego dnia mistrzostw Blake oraz jego koledzy z reprezentacji Nesta Carter, Michael Frater i Usain Bolt ustanowili nowy rekord świata w biegu rozstawnym 4 × 100 metrów wynikiem 37,04. Po mistrzostwach w Korei Południowej wygrał dwa biegi na 100 metrów uzyskując dwukrotnie wynik 9,82 podczas mityngów w Zurychu (8 września)[28] i Berlinie (11 września)[29]. 16 września podczas memoriału Van Damme w Brukseli przebiegł dystans 200 metrów w czasie 19,26 – to drugi najlepszy wynik w historii światowej lekkoatletyki[30]. Reakcja startowa Jamajczyka wynosiła 0,269 sekundy, przy lepszym wyjściu z bloków mógłby on ustanowić rekord świata w tej konkurencji[30].
Z powodu kontuzji nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Moskwie, gdzie miał bronić złotego medalu w biegu na 100 metrów[36][37].
2014-2015
Blake rozpoczął sezon od startu w Manchesterze podczas Great City Games, gdzie ustanowił swój rekord życiowy z czasem 14,71 na nietypowym dystansie 150 metrów co jest piątym wynikiem w historii tego typu biegów. Wystąpił także podczas World Relays w Nassau, gdzie z Blakiem na ostatniej zmianie Jamajka ustanowiła rekord świata w Sztafecie 4 × 200 metrów z czasem 1:18,63. Podczas mityngu Diamentowej Ligi w Glasgow wystartował na dystansie 100 metrów gdzie stawiany był w roli faworyta, lecz po przebiegnięciu połowy dystansu wyraźnie zwolnił i runął na ziemię nie kończąc tym samym biegu, bieżnie opuścił na wózku z pomocą lekarzy i fizjoterapeutów. Po wykonaniu wnikliwych badań okazało się, że zerwał on ścięgno udowe które oderwało się od kości i koniecznie będzie przeprowadzenie operacji, tym samym zakończył nie tylko sezon 2014, lecz także pogrzebało to szansę na występ w Mistrzostwach Świata w Pekinie 2015[38][39][40].
2016
Blake wrócił na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro, dotarł w nich do finału biegu na 100m w którym zajął 4 miejsce z czasem 9.93, kilka dni później zdobył złoto w sztafecie 4x100m na czele z UsainemBoltem[41].
Osiągnięcia
Yohan Blake na mecie biegu na 100 metrów podczas mistrzostw świata w Daegu
.svg){kind=small}
