Archipelag Palmera
Archipelag Palmera[1] (ang. Palmer Archipelago[a], hiszp. Archipiélago de Palmer)[1] – grupa wysp znajdująca się u północno-zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego, oddzielona od niego przez Orléans Strait i Cieśninę Gerlache’a. NazwaArchipelag początkowo był uznawany za część Ziemi Palmera, po ustaleniu, że nie jest stałym lądem a grupą wysp, od 1873 roku stosowana jest nazwa „Archipelag Palmera”[2] . GeografiaGrupa wysp leżąca u północno-zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego[3] , oddzielona od Ziemi Grahama przez Orléans Strait i Cieśninę Gerlache’a, a od Wilhelm Archipelago przez Cieśninę Bismarcka[2] . Archipelag rozciąga się od Tower Island na północnym wschodzie do wyspy Antwerpia na południowym zachodzie[2] , a jego największe wyspy (z północy na zachód) to[4]:
Pomiędzy Brabant Island a Antwerpią leżą Wyspy Melchiora z Gamma Island, na której w latach 1947–1969 funkcjonowała argentyńska stacja Melchior, od 1997 roku użytkowana w sezonie letnim[4]. HistoriaPółnocna część archipelagu wraz z północnym wybrzeżem Trinity Peninsula została dostrzeżona 17 listopada 1820 roku przez amerykańskiego kapitana Nathaniela Palmera (1799–1877)[2][b]. Palmer mógł zbadać wyspy podczas kolejnych wypraw w styczniu i listopadzie 1821 roku[4]. Formalnie archipelag został odkryty w 1898 roku przez Belgijską Wyprawę Antarktyczną (1897–1899) pod kierownictwem Adriena de Gerlache (1866–1934)[3] . PolitykaDo archipelagu roszczą sobie prawa trzy państwa, Argentyna, Chile i Wielka Brytania[3] . Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|