Chabib Abdułmanapowicz Nurmagomiedow (ros.Хабиб Абдулманапович Нурмагомедов, awarskiГӀабдулманапил ХӀабиб НурмухӀамадов, Ḣabdulmanapil Ħabib Nurmuħamadov; ur. 20 września1988 w Sildi) – rosyjski zawodnik mieszanych sztuk walk pochodzenia awarskiego[1], dwukrotny mistrz świata w sambo bojowym z 2010 roku oraz były mistrz UFC w wadze lekkiej. 24 października 2020 roku zakończył swoją karierę zawodową w MMA[2].
Życiorys
Nurmagomiedow jest Awarem – członkiem najliczniejszego narodu zamieszkującego Republikę Dagestanu. Już od dziecka miał styczność ze sportem, pod okiem ojca Abdułmanapa (mającego czarny pas w judo) trenował popularne w kaukaskich republikach zapasy, lecz bez sukcesów. Po 5 latach postanowił tak jak jego ojciec uprawiać judo[3]. Następnie startował w sambo bojowym, w której to dyscyplinie zdobył m.in. dwukrotnie tytuł mistrza świata oraz wielokrotnie zwyciężał w krajowych zawodach. Ma brata Abubakara Nurmagomiedowa, który również jest zawodnikiem MMA.
Kariera MMA
Wczesna kariera
W wieku 19 lat Nurmagomiedow zadebiutował w MMA na zawodach organizowanych w Połtawie, wygrywając z Azerem Wiusałem Bajramowem przez poddanie[4]. Miesiąc później zwyciężył w turnieju Pankration Atrium w Moskwie, pokonując jednego wieczora trzech rywali[5].
W sierpniu 2009 w swoim rodzinnym Dagestanie, w Agwali wygrał miniturniej, gdzie pokonał dwóch rywali, obu przez techniczny nokaut[6].
M-1 Global / ProFC
W listopadzie 2009 wygrał pojedynek na M-1 Selection z Szachbułatem Szamchałajewem (dźwignia na rękę tzw. kimura)[7].
W latach 2010–2011 walczył w dwóch czołowych rosyjskich organizacjach MMA – M-1 Global i ProFC. W tej drugiej stoczył sześć walk w 2011, wszystkie wygrane i wszystkie przed czasem[8].
UFC
Miesiąc po ostatniej walce dla ProFC, która miała miejsce w październiku 2011, w mediach ukazała się informacja o podpisaniu kontraktu przez Nurmagomiedowa z największą organizacją promującą MMA na świecie, czyli Ultimate Fighting Championship (UFC)[9]. Niepokonany w 16 zawodowych walkach, na początku 2012, w debiucie w UFC zmierzył się z byłym zawodnikiem WEC Irańczykiem Kamalem Shalorusem. Nurmagomiedow zwyciężył w ostatniej rundzie pojedynku, zmuszając rywala do poddania.
W dwóch kolejnych pojedynkach w UFC pokonywał doświadczonych Brazylijczyków – Gleisona Tibau i Thiago Tavaresa, tego drugiego przez ciężki nokaut na początku 1. rundy.
W maju 2013 wygrał z Abelem Trujillo na punkty, ustalając przy tym rekord udanych sprowadzeń do parteru w ciągu jednego pojedynku do 21 (na 27 prób) w UFC[10]. Otrzymał również karę finansową, musiał oddać 20% swojej wypłaty rywalowi z powodu przekroczenia ustalonej wagi na oficjalnym ważeniu[11].
We wrześniu tego samego roku zdominował Amerykanina Pata Healego w 15-minutowym pojedynku.
Nurmagomiedow ze swoim ojcem – Abdulmanapem Nurmagomiedowem w 2016
19 kwietnia 2014 odniósł największe zwycięstwo w dotychczasowej karierze, pewnie pokonując na punkty Brazylijczyka Rafaela dos Anjosa. Zwycięstwo to sprawiło, że Dana White zapowiedział, iż Nurmagomiedow dostanie szansę walki o pas mistrzowski. Walkę o tytuł uniemożliwiły mu jednak kontuzje i problemy ze zbijaniem wagi, które wyeliminowały go z zaplanowanych walk z innymi pretendentami – Donaldem Cerrone oraz Tonym Fergusonem.
Ostatecznie Nurmagomiedow powrócił do oktagonu 16 kwietnia 2016 roku, gdy znokautował Darrella Horchera.
W kolejnych pojedynkach pewnie pokonał czołowych zawodników swojej kategorii wagowej – Michaela Johnsona na gali UFC 205 oraz Edsona Barbozę na gali UFC 219. Obu zdominował zapaśniczo, pierwszego zmuszając do poddania w trzeciej rundzie, a drugiego wysoko wypunktowując (30-25, 30-25, 30-24)[12].
Nurmagomiedow ze swoim ojcem na spotkaniu z prezydentem Rosji – Władimirem Putinem po zwycięstwie nad McGregorem
Seria zwycięstw sprawiła, iż Dagestańczyk stał się jednym z głównych pretendentów do mistrzostwa UFC w wadze lekkiej, które dzierżył ówcześnie Conor McGregor. Irlandczyk zwlekał jednak tak długo z przystąpieniem do obrony pasa, że UFC podjęło decyzję o pozbawieniu go mistrzostwa. Nowego mistrza miała wyłonić 7 kwietnia 2018, podczas UFC 223, walka pomiędzy Nurmagomiedowem a tymczasowym mistrzem Tonym Fergusonem. Amerykanin na pięć dni przed galą doznał jednak kontuzji[13]. Ogłoszono, iż zastąpi go mistrz wagi piórkowej Max Holloway[14]. I do tej walki również jednak nie doszło, gdyż Holloway w przeddzień pojedynku nie został do niego dopuszczony przez stanową komisję sportową z powodów medycznych[15]. Po kilku godzinach nowym rywalem Nurmagomiedowa został ogłoszony Anthony Pettis[16], jednak również i on ostatecznie wycofał się z rywalizacji. UFC było zmuszone zorganizować więc w trybie natychmiastowym kolejne już zastępstwo, tym razem w osobie znacznie niżej notowanego w rankingach Ala Iaquinty[17]. Ostatecznie Nurmagomiedow pokonał Iaquintę jednogłośnie na punkty, zdobywając mistrzostwo UFC w wadze lekkiej[18]. Nurmagomiedow został tym samym pierwszym zawodnikiem z Rosji, który zdobył mistrzostwo tej organizacji (nie licząc Olega Taktarowa, mistrza turniejowego z 1995 roku, kiedy to nie istniał jeszcze podział na poszczególne kategorie wagowe)[19].
6 października 2018 w Las Vegas na gali UFC 229 Nurmagomiedow w swojej pierwszej obronie tytułu zmierzył się z Conorem McGregorem, którego pokonał w czwartej rundzie przez poddanie. Według szacunków gala ta pobiła rekord UFC pod względem liczby sprzedaży subskrypcji pay-per-view, będąc pierwszą w historii, która przekroczyła próg 2 milionów nabywców.
Po gali UFC 254 i wygranej walce z Justinem Geathje ogłosił zakończenie sportowej kariery[20]. 19 marca 2021 roku prezydent organizacji UFC – Dana White poinformował, że odbył kolejną rozmowę z Rosjaninem po której zwakował on pas mistrzowski w wadze lekkiej[21].
