Dorastając w Cieszynie, pod wpływem filmów akcji Błachowicz zaczął trenować sztuki walki – początkowo judo – w wieku dziewięciu lat[2]. Później trenował boks. W międzyczasie wraz z kolegami jeździł na treningi brazylijskiego jiu-jitsu do Rybnika. Ukończył technikum budowlane[3].
Kariera w MMA
Początki i KSW
Jan Błachowicz podczas gali KSW 16 (maj 2011)
W zawodowym MMA zadebiutował w lutym 2007 roku[4]. Niecałe siedem miesięcy później wygrał turniej KSW Eliminacje we Wrocławiu, dzięki czemu związał się z KSW, największą polską organizacją mieszanych sztuk walki[5].
W kolejnych dwóch walkach pokonał przez poddanieChristiana M’Pumbu i Maro Peraka – czołowych europejskich zawodników wagi półciężkiej[7].
W 2009 roku wyjechał do USA, aby trenować w San Diego u boku Tomasza Drwala. Podczas jednego ze sparingów doznał ciężkiej kontuzji kolana, wymagającej operacji więzadeł krzyżowych, co spowodowało półtoraroczną przerwę w startach[8].
Na ring powrócił w maju 2010 roku, gdy wystartował w turnieju wagi półciężkiej na gali KSW 13: Kumite w Katowicach. W ćwierćfinale znokautował Brazylijczyka Julio Brutusa, a w półfinale zmusił do poddania Wojciecha Orłowskiego, dusząc go zza pleców[9]. W rozegranym 18 września w Łodzi finale turnieju na KSW 14: Dzień Sądu zmierzył się z Danielem Taberą. Pokonał go przez techniczny nokaut (poddanie przez narożnik) ciosami pięściami w parterze[10].
26 listopada 2011 roku, podczas KSW 17: Zemsta doszło do rewanżu[12]. Tym razem Błachowicz pokonał Kameruńczyka przez jednogłośną decyzję sędziów i odebrał mu tytuł[13].
25 lutego 2012 roku na gali KSW 18: Unfinished Sympathy pokonał Mario Mirandę przez jednogłośną decyzję sędziów[14]. Po walce otrzymał bonus finansowy za „walkę wieczoru”[15].
15 września na gali KSW 20: Symfonia Walki w swojej pierwszej obronie pasa mistrzowskiego pokonał na punkty Amerykanina Houstona Alexandra[16].
Pierwszą walkę w 2013 roku stoczył 16 marca na gali KSW 22: Czas Dumy broniąc po raz drugi mistrzostwa pokonując Chorwata Gorana Relicia[17].
Od maja do lipca 2013 roku był krótkotrwale związany kontraktem z World Series of Fighting, amerykańską organizacją założoną przez Raya Sefo[18]. Rywalem Błachowicza miał być Anthony Johnson, jednak ostatecznie do walki tej nie doszło[19].
UFC
Pod koniec stycznia 2014 roku ogłosił, że podpisał kontrakt z największą organizacją MMA na świecie, UFC[20]. W swoim debiucie, 4 października 2014 roku na gali UFC Fight Night: Nelson vs. Story w Szwecji zmierzył się z Ilirem Latifim[21]. Błachowicz znokautował swojego rywala w niespełna 2 minuty od rozpoczęcia walki, udanie debiutując w organizacji[22].
W swojej czwartej walce w oktagonie UFC, którą odbył 10 kwietnia 2016 skrzyżował rękawice z powracającym do organizacji Chorwatem, Igorem Pokrajacem[25]. Zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[26].
Następnie, 3 września 2016 stoczył pojedynek z dwukrotnym pretendentem do pasa mistrzowskiego UFC, Alexandrem Gustafssonem[27]. Przegrał jednogłośnie na punkty[28].
8 kwietnia 2017 na UFC 210 zmierzył się z Patrickiem Cumminsem[29]. Przegrał większościową decyzją sędziów. Dwóch z nich punktowało 29-28 dla Amerykanina, zaś trzeci z nich widział remis 28-28[30]. Pierwotnie miał się zmierzyć już 4 lutego z Ovincem Saint Preux, jednak w okresie sparingowym nabawił się jednak kontuzji prawej dłoni[29].
Po tej przegranej zanotował zwycięstwa, kolejno z Devinem Clarkiem przez poddanie (21 października 2017)[31][32], Jaredem Cannonierem (16 grudnia 2017) na punkty[33], w rewanżu z Jimim Manuwą (17 marca 2018) również na punkty[34].
15 września 2018 roku na UFC Fight Night 136 w Moskwie zmierzył się z Ukraińcem, Nikitą Kryłowem[35]. Zwyciężył w drugiej rundzie, w której to poddał rywala duszeniem trójkątnym[36]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus w kategorii występ wieczoru[37].
We wrześniu 2018 został sklasyfikowany na 3. miejscu w oficjalnym rankingu UFC wagi półciężkiej. Nigdy wcześniej żaden z polskich męskich reprezentantów nie był notowany tak wysoko w rankingu[38].
22 marca 2019 otrzymał nagrodę za Heraklesa roku 2018 w kategorii Zawodnik Roku[39].
23 lutego 2019 zmierzył się w walce wieczoru gali UFC on ESPN+ z Thiago Santosem[40]. Walka z Brazylijczykiem okazała się eliminatorem do walki o pas wagi półciężkiej[41]. Pojedynek rozstrzygnął się na początku trzeciej rundy. Błachowicz nadział się na potworną kontrę Santosa i przegrał przez techniczny nokaut[42].
Kolejną walkę Polak stoczył z byłym mistrzem UFC (w wadze średniej) Lukiem Rockholdem (podczas gali w Main Eventcie zawalczył mistrz UFC w wadze półciężkiej Jon Jones z Santosem)[43]. Polak efektownie znokautował Amerykanina dzięki czemu otrzymał od federacji bonus za występ wieczoru[44][45].
16 listopada 2019 w walce wieczoru UFC Fight Night 164 w São Paulo zmierzył się z Ronaldo Souzą[46]. Po wyrównanej walce sędziowie punktowi zdecydowali o niejednogłośnym zwycięstwie Polaka[47].
24 stycznia 2020 na gali Heraklesy Polskiego MMA 2019, otrzymał ponownie statuetkę w kategorii Zawodnik Roku oraz dodatkowo za Nokaut Roku (na Luke Rockholdzie)[48].
Na UFC Fight Night 167 po prawie pięciu latach stanął przed szansą zrewanżowania się Coreyowi Andersonowi[49]. Zrobił to w wielkim stylu nokautując go prawym sierpowym pierwszej rundzie[50]. Zwycięstwo przyniosło mu czwartą nagrodę bonusową za najlepszy występ wieczoru[51].
Mistrz wagi półciężkiej UFC
27 września 2020 na gali UFC 253 w Abu Zabi przystąpił do walki o tytuł mistrza organizacji UFC w kategorii półciężkiej, mierząc się z Dominickiem Reyesem[52]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, stając się nowym mistrzem[53]. Efektowną wygraną nagrodzono bonusem za występ wieczoru[54].
6 marca 2021 na gali UFC 259 przystąpił do pierwszej obrony pasa mistrzowskiego wagi półciężkiej. Rywalem Błachowicza był niepokonany mistrz wagi średniej – Israel Adesanya[55]. Zwycięstwo po pięciu rundach odniósł jednogłośną decyzją sędziów Jan Błachowicz, który pierwszy raz obronił swój tytuł[56].
30 października 2021 podczas UFC 267 stracił swój tytuł, na rzecz Brazylijczyka Glovera Teixeiry, który poddał go duszeniem zza pleców w drugiej rundzie walki[57][58].
Dalsze walki w UFC
Oczekiwano, że 26 marca 2022 roku zawalczy z Aleksandarem Rakiciem w walce wieczoru podczas gali w Columbus[59], jednak Błachowicz wycofał się z tej walki z powodu kontuzji kręgosłupa w odcinku szyjnym[60]. Pojedynek przeniesiono na 14 maja 2022 roku, na galę w UFC Apex w Las Vegas[61]. Zwyciężył przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie, po tym jak Austriak doznał kontuzji kolana[62].
Podczas gali UFC 282, która odbyła się 10 grudnia 2022 roku w Las Vegas stoczył walkę z Rosjaninem, Magomiedem Ankalajewem[63]. Pojedynek miał być eliminatorem do walki o pas mistrzowski wagi półciężkiej, ale na trzy tygodnie przed galą Jiri Prochazka, który miał bronić tytułu w rewanżowej walce z Gloverem Teixeirą doznał poważnej kontuzji, przez co zdecydował się na honorowe zwakowanie pasa. Teixeira odrzucił propozycję innego rywala i tym samym walka Błachowicza z Ankalajewem została nową walką wieczoru, w której Polak ponownie zawalczył o mistrzowskie trofeum wagi półciężkiej[64]. Starcie zakończyło się niejednogłośnym remisem, w związku z tym nowy mistrz nie został wyłoniony[65].
W drugiej walce wieczoru gali UFC 291, która odbyła się 29 lipca 2023 zmierzył się z byłym mistrzem wagi średniej UFC, Alexem Pereirą[66]. Wyrównaną walkę przegrał przez niejednogłośną decyzją sędziów (29-28, 28-29, 29-28)[67].
Oczekiwano, że 20 stycznia 2024 na gali UFC 297 dojdzie do jego rewanżu z Aleksandarem Rakiciem[68], jednak Błachowicz wypadł z tego starcia z powodu kontuzji barków[69].
Błachowicz potwierdził narodziny syna Jana juniora 15 grudnia 2020 roku[71]. Narzeczoną i zarazem menadżerką zawodnika jest Dorota Jurkowska, siostra zawodnika MMA, Łukasza „Jurasa” Jurkowskiego[72].
W 2021 roku został ambasadorem gamingowej linii Predator należącej do firmy Acer[73]. Współpraca sportowca z firmą odbywać się będzie pod hasłem „Odnajdź w sobie siłę”. Manager Acer Polska wspomina, że Błachowicz jest również wielkim miłośnikiem gamingu oraz determinacja i dyscyplina, które sprawdzają się podczas walk w oktagonie, są również gwarancją sukcesu podczas rozgrywki w świecie wirtualnym[74]. W tym samym roku zadebiutował jako aktor, występując w filmie PitbullPatryka Vegi[75].
W listopadzie 2023 roku ogłosił rozpoczęcie współpracy z bukmacherską marką Betclic oraz Yummy Diet Catering jako ambasador[76].
