„Foucault” zamówiony został na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1906 roku[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. Maxime Laubeuf, lekko modyfikując swój poprzedni projekt (Pluviôse) poprzez zastąpienie napędu parowegolicencyjnymisilnikami DieslaMAN, znacznie bardziej niezawodnymi od francuskich modeli[3][4].
Okręt wyposażony był w siedem wyrzutni torped kalibru 450 mm: jedną wewnętrzną na dziobie, cztery zewnętrzne systemu Drzewieckiego oraz dwie zewnętrzne po obu stronach kiosku, z łącznym zapasem 8 torped model 1904[2][9]. Załoga okrętu składała się z 29 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][5].
Przebieg służby
„Foucault” został wcielony do służby w Marine nationale w 1914 roku[4]. Jednostka otrzymała numer taktyczny Q70[5]. „Foucault” podczas wojny pełnił służbę na wodach Morza Śródziemnego[1][3]. 15 września 1916 roku[b] 10 mil od Cattaro zanurzony okręt został (dzięki dużej przeźroczystości wody) zauważony i zbombardowany przez dwie austro-węgierskiełodzie latająceLohner L(inne języki) (L-132 i L-135)[11][14][13]. Uszkodzona jednostka została zmuszona do wynurzenia, opuszczona przez załogę (uratowaną następnie przez wodnosamoloty i wezwany przez lotników torpedowiec) i zatonęła[2][14]. Było to pierwsze zatopienie okrętu podwodnego dokonane przez samoloty w historii wojen morskich[3][6].
Uwagi
↑J. Labayle-Couhat podaje, że moc silników elektrycznych wynosiła 2 x 230 KM[7].
↑Datę tę podają: J. Labayle-Couhat[2], J. Gozdawa-Gołębiowski i T. Wywerka Prekurat[10][11], A. Olejko[12], A. Perepeczko[13] i Naval-History.Net[6]; według Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921[1], P.E. Fontenoya[3] i Navypedii[4] do zdarzenia doszło rok wcześniej, 15 września 1915 roku.
Przypisy
↑ abcRobert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 210.
↑ abcdefgJean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 145.
↑ abcJean Labayle-Couhat: French Warships of World War I. London: 1974, s. 143.
↑J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.
↑John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 199.
↑J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 317.
↑ abJ. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
↑Andrzej Olejko. Morskie Skrzydła Austro-Węgier 1914–1918. „Lotnictwo”. Nr 6/2009 (99). s. 90.
↑ abAndrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: 2014, s. 186.
↑ abAndrzej Olejko. Morskie Skrzydła Austro-Węgier 1914–1918. „Lotnictwo”. Nr 6/2009 (99). s. 92.
Bibliografia
Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.). Brak numerów stron w książce
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
Tadeusz Wywerka Prekurat, Jan Gozdawa-Gołębiowski: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1. Brak numerów stron w książce
Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.). Brak numerów stron w książce
Andrzej Olejko. Morskie Skrzydła Austro-Węgier 1914–1918. „Lotnictwo”. Nr 6/2009 (99). Magnum-X, Warszawa. ISSN1732-5323.brak numeru strony
Andrzej Perepeczko: Od Napoleona do de Gaulle’a. Flota francuska w latach 1789-1942. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-372-1. Brak numerów stron w książce
