Frankfurckie Zgromadzenie Narodowe (niem.Parlament frankfurcki, Frankfurter Nationalversammlung) – ogólnoniemiecki parlament, zwołany w konsekwencji Wiosny Ludów 18 maja 1848 w celu zjednoczenia Niemiec[1] we Frankfurcie nad Menem.
W krajach austriackich wybory odbyły się w dniach 26 i 28 kwietnia 1848. Wybrani zostali tylko Niemcy, ponieważ działacze czescy i słoweńscy zbojkotowali wybory.
Reprezentanci Cesarstwa Austrii zaczęli wywierać nacisk na przyjęcie do projektowanego państwa wszystkich krajów należących do Habsburgów. Nie zgadzali się na to politycy z krajów niemieckich, chcący utworzyć państwo jednolite narodowościowo, a nie mieszane. Poza tym opowiadali się za niezależnością Włoch, Węgier i Polski.
Zaczęła więc zdobywać przewagę opcja Małych Niemiec, czyli zjednoczenia krajów niemieckich pod przewodnictwem Królestwa Prus, i taki projekt parlament zatwierdził. Jednak na jego uchwałę z prośbą o przyjęcie korony cesarskiej król pruski Fryderyk Wilhelm IV odparł, iż nie będzie podnosił korony z błota.[2]. Chciał w ten sposób zaakcentować, iż władzę nad całymi Niemcami przyjąć może jedynie z rąk równych mu królów i książąt niemieckich, a nie z rąk reprezentacji ludu. Wkrótce potem wojska wirtemberskie rozpędziły 31 maja 1849 parlament w Stuttgarcie, gdzie pod koniec obradował.
