Hygrophorus
Hygrophorus Fr. (wodnicha) – rodzaj grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1]. CharakterystykaGrzyby kapeluszowe. Kapelusz o powierzchni przeważnie pokrytej śluzem i blaszkowym hymenoforze. Blaszki o dwustronnej tramie, u większości gatunków są rzadko rozstawione i przyrośnięte lub zbiegające na śluzowate (rzadziej suche) trzony, na których czasami widoczna jest śluzowata strefa pierścieniowa. Zarodniki wodnich mają pokrój eliptyczny, są gładkie i pozbawione pory rostkowej. Wysyp zarodników jest biały, nieamyloidalny[2]. W Europie występuje ponad 40 gatunków[3]. Grzyby mykoryzowe[4]. Wszystkie wodnichy są grzybami jadalnymi lub niejadalnymi z powodu gorzkiego smaku, nie stwierdzono wśród nich gatunków trujących[5]. Systematyka i nazewnictwoPozycja w klasyfikacji: Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1]. Synonimy: Agaricus [unranked] Camarophyllus Fr. ex Rabenh., Agaricus [unranked] Limacium Fr. ex Rabenh., Agaricus subtrib. Camarophylli Fr., Camarophyllus (Fr.) P. Kumm., Hygrophorus subgen. Camarophyllus Fr., Limacinus (Quél.) Marchand, Limacium (Fr. ex Rabenh.) P. Kumm., Neohygrophorus Singer ex Singer, Neohygrophorus Singer[6]. Polską nazwę podał Stanisław Chełchowski w 1898 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako bedłka, ślimak, oślaz, odorowicz[4].
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[8]. Nazwy polskie według Władysława Wojewody[4]. Wykaz gatunków według W. Wojewody i innych[9]. Przypisy
|