Ignacy Loga-Sowiński

Ignacy Loga-Sowiński

Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1914 Varnkewitz, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1992 Warszawa, Polska
Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres	od 24 czerwca 1965 do 13 lutego 1971
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Członek Rady Państwa
Okres	od 20 lutego 1957 do 13 lutego 1971
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ignacy Loga-Sowiński (ur. 20 stycznia 1914 w Varnkewitz, zm. 10 grudnia 1992 w Warszawie)^[1] – polski komunistyczny działacz związkowy i polityk. Członek Biura Politycznego KC PZPR (1956–1971), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL II, III, IV i V kadencji, członek (1957–1965) i zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1965–1971). Ambasador PRL w Turcji (1971–1978). Budowniczy Polski Ludowej.

Syn Władysława (robotnika rolnego) i Honoraty z domu Misiak. Z zawodu murarz, w okresie przedwojennym mieszkał w Łodzi^[2]. Uzyskał wykształcenie podstawowe. W 1934 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski^[3]. W lutym 1938 został zatrzymany podczas rewizji, w której ujawniono rękopis odezwy komunistycznej^[2]. W latach 1938–1939 był więziony z przyczyn politycznych. Po wybuchu II wojny światowej został zwolniony z więzienia.

Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej. Był razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki o Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu Polskiej Partii Robotniczej przekształca się w jej komórki^[4]. Pracował w aparacie Komitetu Centralnego PPR. Pełnomocnik KC PPR na Lubelszczyznę w okresie od czerwca do lipca 1944^[3]. Od stycznia 1945 był pełnomocnikiem Rządu Tymczasowego na województwo łódzkie, następnie I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi, a od 1946 Komitetu Łódzkiego PPR. W 1943 i 1948 zastępca członka Komitetu Centralnego PPR, w latach 1943–1948 członek KC PPR.

Od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1948–1954 zastępcą członka KC, następnie po krótkiej przerwie 1956–1971 członkiem Komitetu Centralnego i Biura Politycznego KC PZPR.

Od 1949 związany z działalnością w związkach zawodowych: był przewodniczącym Okręgowej Komisji Związków Zawodowych i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych we Wrocławiu (1949–1956), sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956) oraz przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956–1971).

W latach 1957–1965 był członkiem, a od 1965 do 1971 zastępcą przewodniczącego Rady Państwa. Odszedł z kierownictwa partyjnego i państwowego wraz z upadkiem ekipy Władysława Gomułki po wydarzeniach grudnia 1970.

W latach 1944–1952 był posłem w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym, a od 1957 do 1972 był posłem na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji. W latach 1958–1971 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika^[5]. W latach 1971–1978 był ambasadorem PRL w Turcji.

Po przejściu na emeryturę (1978) działał w wielu organizacjach społecznych i był powoływany w skład szeregu komitetów honorowych. Był wieloletnim członkiem władz naczelnych Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Na kongresie ZBoWiD w maju 1985 wybrany na wiceprezesa Rady Naczelnej ZBoWiD^[6]. 2 września 1982 na mocy decyzji Biura Politycznego KC PZPR wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnych Władysława Gomułki^[7]. W 1983 wybrany został w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR „Z Pola Walki”, w którym publikowano artykuły na temat historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego i komunistycznego. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR i PPS – powstania PZPR, któremu przewodniczył I sekretarz KC PZPR.

Jego żoną była Wanda z domu Długosz (1930–2005).

W latach 40. i początku 50. zajmował mieszkanie po przedwojennych właścicielach budynku w kamienicy Szymela i Heleny Wileńskich w Łodzi. W tym samym obiekcie od zakończenia II wojny światowej do 1952 mieściła się lokalna siedziba Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[8].

Zmarł w Warszawie, pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C2-8-4)^[9].

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1964)^[10]
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1959)^[11]
• Order Krzyża Grunwaldu II klasy (3 stycznia 1945)
• Złoty Krzyż Zasługi (16 stycznia 1946)^[12]
• Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)^[13]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 kwietnia 1955)^[14]
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)^[15]
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[16]
• Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego (1965)^[17]
• Złota odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego (1958)^[18]
• Złota odznaka „Zasłużony Działacz Związku Zawodowego Hutników” (1966)^[19]
• Odznaka honorowa „Zasłużonego Działacza Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki” (1967)^[20]
• Odznaka „Zasłużonego Działacza Związku Zawodowego Pracowników Rolnych” (1968)^[21]
• Odznaka „Za Zasługi dla ZBoWiD”
• Złota odznaka Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1965)^[22]
• Złota Honorowa Odznaka PTTK (1960)^[23]
• Medal „Zasłużony Działacz Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej” (1989)^[24]
• Tytuł honorowy członka Towarzystwa Krzewienia Kultury Fizycznej (1969)^[25]
• Medal „100-lecia sportu polskiego” (1968)^[26]
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1965)^[27]
• Odznaka XV-lecia Wyzwolenia Dolnego Śląska (1960)^[28]
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960)^[29]
• Złota odznaka „Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego” (1960)^[30]
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1960)^[31]
• Odznaka honorowa „Zasłużony Ziemi Gdańskiej” (1966)^[32]
• Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)^[33]
• Medal pamiątkowy „40-lecia PZPR” (1988)^[34]
• Tytuł „Honorowego Górnika Zagłębia Miedziowego” (1970)^[35]
• Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” (1969, Związek Radziecki)^[36]
• Odznaka „25 lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1970, Związek Radziecki)^[37]

• VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979.
• „Za Wolność i Lud”, nr 15 (1060) z 14 kwietnia 1984, s. 1.
• VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985.
• A. Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988.
• A. Werblan, Władysław Gomułka, sekretarz generalny PPR, Książka i Wiedza, Warszawa 1988.
• B. Syzdek, Władysław Gomułka we wspomnieniach, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1989.
• S. Kisielewski, Abecadło Kisiela, Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990.
• T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991.
• Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995.