|
Józef Stolorz
Józef Stolorz (ur. 31 października 1950 w Katowicach[1], zm. 28 września 2024[2]) – polski malarz. ŻyciorysJego ojciec Karol[3] i dziadek byli górnikami[4]. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1 w Katowicach, gdzie jego przyjacielem z tej samej ławki był Julian Gembalski. Przyjaźń Stolorza i Gembalskiego trwa do dziś. W przyszłości profesor będzie autorem noty biograficznej umieszczanej w katalogach artysty[5]. W dzieciństwie Stolorz chciał zostać ogrodnikiem. Karierę artystyczną obrał za sugestią wywiadu zawodowego w poradni psychologicznej[6]. W 1969 roku ukończył Katowickie Liceum Sztuk Plastycznych. Studiował przez rok[7] konserwatorstwo i zabytkoznawstwo[8] na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Następnie odbył dwuletnią służbę wojskową. Po ślubie w 1974 roku osiadł we Włocławku, gdzie zatrudnił się w Muzeum Ziemi Kujawskiej, dzisiejszym Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej. W tym czasie rozpoczął studia z zakresu historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, których to studiów nie ukończył. Wśród jego wykładowców był późniejszy papież Karol Wojtyła, którego poznał już wcześniej posługując jako ministrant w Archikatedrze Chrystusa Króla[1][4][6][9][10]. Jego pierwsza wystawa miała miejsce w 1971 roku w Muzeum Ziemi Kujawskiej[1][7]. Był pierwszym artystą, z którym współpracowało założone w 1976 roku[11] Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne. Wraz z Januszem Nowierskim brał udział w pierwszej wystawie Towarzystwa, która odbyła się w 1977 roku w siedzibie Klubu Międzynarodowej Prasy i Książki przy ul. Warszawskiej we Włocławku[7]. W latach 80. prowadził Pracownię Kopiowania Malarstwa Dawnego. Odtwarzając prace dawnych mistrzów, doskonalił własną technikę malarską[4][9]. W wywiadach wielokrotnie podkreślał swoje przywiązanie do religii katolickiej. W młodości był ministrantem[9]. Inspirował ogólnopolskie wystawy o tematyce religijnej[7]. Ma na koncie obrazy o tematyce religijnej, służące wystrojowi wnętrz kościołów[12][13]. Wraz z żoną Anną udziela się na rzecz ruchu pro life[6]. Był członkiem lokalnych honorowych komitetów poparcia: Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich 2010 roku[14]; posłanki z list PiS Joanny Borowiak w wyborach parlamentarnych 2015 roku[15] oraz Andrzeja Dudy w wyborach prezydenckich w 2020 roku[16]. Stolorzowie mają trójkę dzieci. Syn Sebastian (ur. 1976), absolwent Liceum Ziemi Kujawskiej i Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie jest doradcą w Departamencie Strategii Banku Światowego w Waszyngtonie, wcześniej był głównym ekonomistą Banku Ochrony Środowiska i głównym doradcą ekonomicznym Narodowego Banku Polskiego. Jest także komentatorem ekonomicznym[17]. TwórczośćCharakterystyka i inspiracjeJózef Stolorz tworzył głównie obrazy olejne. W stylistyce jego twórczości dominują symbolizm, surrealizm i romantyzm. On sam przyznawał, że przeżywanie jego twórczości ma charakter mistyczny. Nie identyfikował się z klasyfikowaniem go do malarzy nurtu realizmu magicznego, wolał określenie „sztuka wizjonerska”. Mimo to bywa zaliczany do czołowych światowych twórców właśnie nurtu realizmu magicznego[18]. Najczęściej podejmowanym przez niego tematem był pejzaż górski. Krajobrazy przedstawiane przez Stolorza nie są odwzorowywane z rzeczywistości. Charakterystyczny dla jego pejzaży jest brak ludzkich postaci, aczkolwiek jak sam przyznawał, inspirowały go geniusz Stwórcy i ślady ludzi, którzy go poszukują[8]. Mimo że od lat 70. mieszkał na Kujawach, określał siebie mianem malarza śląskiego[9][1]. Uznawany jest za artystę, który w doskonały sposób operuje światłem i barwą. Nazywany bywa mistrzem światła[19]. W jego portfolio znajdują się także obrazy pastelowe, rysunki, ilustracje książek (np. zbioru poezji Czterdzieści i cztery wiersze aut. Mirosława Glazika[20]) i okładek albumów muzycznych oraz oprawy dzieł sztuki[10][21]. W 1994 roku zaprojektował logo miasta Włocławka, obecnie nieużywane[22]. W 2015 roku firma Inventio wyprodukowała kolekcję grzejników zaprojektowanych przez firmę Instal-Projekt pt. Ciepło i sztuka, na których uwieczniono fragmenty obrazów Stolorza. Tego samego roku zostały one wystawione w Galerii Kapitańskiej w Szczecinie[23][24]. Wśród swoich inspiracji wymieniał malarstwo holenderskie złotego wieku na czele z Rembrandtem[25], Henryka Wańka oraz Zdzisława Beksińskiego. Natchnienie dla swej twórczości czerpał m.in. z ogólnoświatowych podróży, zarówno po zakątkach natury jak i metropoliach[8]. Swoje pierwsze obrazy tworzył jeszcze jako nastolatek, będąc pod wpływem psychodelicznego rocka[9]. Wystawy, udział w kolekcjach publicznych i prywatnychPrezentował swoje dzieła na ponad 170 wystawach krajowych i zagranicznych, w tym ponad 80 indywidualnych. Regularnie wystawia we Włocławku, a także w Beskidzkiej Galerii Sztuki w Szczyrku[9]. Brał udział w największej polskiej wystawie nurtu realizmu magicznego, Magical Dreams[26]. Siedmiokrotnie brał udział w plenerze Impresje Mikołowskie[27]. W dobie PRL regularnie brał udział w wystawach w RFN[25]. W 2009 roku został pierwszym polskim artystą, który odbył indywidualną wystawę na Art Expo w Nowym Jorku. Przy tej okazji, na zaproszenie Roberta Kupieckiego jego obrazy wystawiono też w Ambasadzie RP w Waszyngtonie[19][25][28]. W 2012 r. wziął udział w wystawie w galerii Nest w Genewie[29]. Prace Stolorza znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych w Polsce, Danii, Francji, Holandii, Hiszpanii, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Watykanie i we Włoszech[1][10]. Nagrody i wyróżnieniaW 2014 r. podczas gali w teatrze impresaryjnym otrzymał wyróżnienie prezydenta miasta Włocławka w dziedzinie kultury[30]. W 2018 roku w Centrum Kultury B we Włocławku miał miejsce benefis z okazji 40-lecia jego pracy twórczej. Z tej okazji otrzymał z rąk wojewody brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a także Medal Prezydenta Miasta Włocławka[31]. Ponadto Józef Stolorz jest laureatem następujących nagród i wyróżnień artystycznych:
W 1991 roku został przyjęty na podstawie prac do Związku Polskich Artystów Plastyków[1][4][10]. W 2013 roku artysta Otto Rappa zaprosił go do Visionary Art Gallery w Wiedniu[9]. W 2007 r. nakładem wydawnictwa Gutenberg Design ukazało się jego wspomnienie pod tytułem Księga labirntów: czyli notatki z podróży mistycznych, wznowione następnie w 2019 roku[20]. W 2011 r. studio filmowe Micron Movies nakręciło film dokumentalny o życiu Stolorza[29]. Związki z muzykąOprócz malarstwa, interesował się też muzyką. Potrafił grać na gitarze basowej. Jako uczeń liceum, przez krótki czas był członkiem zespołu bluesowego Ireneusza Dudka. Wraz z Julianem Gembalskim współtworzył oprawę muzyczną tzw. „mszy beatowych” w krypcie Archikatedry w Katowicach. Według własnych słów, wywarł znaczący wpływ na scenę bluesową w Toruniu[9]. Miał zwyczaj tworzyć obrazy przy dźwiękach muzyki[1][4]. Domniemana współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRLW latach 1980–1984 był zarejestrowany jako tajny współpracownik SB o pseudonimie Artysta. W 2010 roku odbyła się sprawa karna przeciwko werbującemu go oficerowi SB Stanisławowi Szachewiczowi, oskarżonemu o poświadczenie nieprawdy o uzyskaniu zgody Stolorza na współpracę i nadanie mu pseudonimu. W 2011 r. oświadczenie lustracyjne Stolorza uznano za zgodne z prawdą[3][32][33]. Przypisy
|
||||||||||||||
