Maciej Grzegorz Garnysz

Ten artykuł od 2010-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Maciej Grzegorz Garnysz

Data urodzenia	13 marca 1740
Data śmierci	2 października 1790
Miejsce pochówku	Kościół Przemienienia Pańskiego w Warszawie
Biskup chełmski
Okres sprawowania	1781–1790
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	łaciński
Prezbiterat	23 marca 1765
Nominacja biskupia	18 grudnia 1775
Sakra biskupia	3 marca 1776
Odznaczenia

Maciej Grzegorz Garnysz (Garnisz) herbu Poraj (ur. 13 marca 1740 roku – zm. 2 października 1790 w Warszawie^[1]) – biskup chełmski od 1781, sufragan kujawsko-pomorski, podkanclerzy koronny od 1786, kustosz kruszwicki, kanonik i dziekan włocławski, kanonik płocki, proboszcz w Inowrocławiu^[2], członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1783–1790^[3].

Uczęszczał do szkół jezuickich w Warszawie. W latach 1760–1762 przebywał w seminarium księży misjonarzy w Warszawie^[4]. Kontynuował studia w Rzymie, gdzie w 1767 uzyskał doktorat prawa na uniwersytecie La Sapienza. Dzięki protekcji biskupa kujawskiego Antoniego Ostrowskiego został kanonikiem kujawskim i proboszczem w Inowrocławiu. W 1774 był deputatem kapituły kujawskiej na Trybunał Główny Koronny i został wybrany jego przewodniczącym. W 1776 mianowany biskupem tytularnym Larandy i biskupem pomocniczym kujawskim. W maju 1778 został referendarzem wielkim koronnym i zasiadł w sądach referendarskich. Jako stronnik Stanisława Augusta Poniatowskiego 10 grudnia 1781 dostał z jego rąk biskupstwo chełmskie. Pod naciskiem Rosjan 2 kwietnia 1782 potwierdził wyrok kapituły krakowskiej, która uznała biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka za niezdolnego do pełnienia swoich obowiązków z powodu obłędu. Na Sejmie w 1782 został konsyliarzem Rady Nieustającej, zasiadając do 1784 w jej Departamencie Skarbowym. Od 1783 był członkiem Komisji Edukacji Narodowej. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego w 1788^[5]. Wybrany ex ministerio sędzią Sejmu Czteroletniego w 1788 roku^[6].

Pochowany w kościele klasztornym Przemienienia Pańskiego w Warszawie^[7].

• Order Orła Białego
• Order Świętego Stanisława

• Pisma i mowy Macieja Grzegorza Garnysza w bibliotece Polona

• p
• d
• e

Podkanclerze koronni

Zbigniew ze Szczyrzyca (1315–1320) Piotr Szyrzyk z Fałkowa (1322–1333) Sięgniew z Grębowszowa (1333–1343) Piotr Szyrzyk z Fałkowa (1343–1345) Tomisław z Mokrska (1346–1359) Jan z Buska (1360–1366) Janko z Czarnkowa (1367–1370) Zawisza Kurozwęcki (1371–1373) Szymon z Ruszkowa (1377–1381) Klemens Moskarzewski (1387–1402) Mikołaj Trąba (1403–1412) Dunin ze Skrzyńska (1412–1418) Jan Szafraniec (1418–1423) Stanisław Ciołek (1423–1428) Władysław Oporowski (1428–1434) Wincenty Kot (1433–1436) Piotr Woda ze Szczekocin (1438–1454) Tomasz Strzępiński (1454–1455) Jan Lutkowic z Brzezia (1455–1464) Wojciech z Żychlina (1464–1471) Zbigniew Oleśnicki (1472–1476) Stanisław Kurozwęcki (1476–1479) Andrzej Oporowski (1479–1483) Grzegorz Lubrański (1484–1497) Wincenty Przerębski (1497–1499) Maciej Drzewicki (1501–1511) Krzysztof Szydłowiecki (1511–1515) Piotr Tomicki (1515–1535) Paweł Dunin Wolski (1537–1539) Samuel Maciejowski (1539–1547) Mikołaj Grabia (1547–1549) Jan Ocieski (1550–1552) Jan Przerębski (1552–1559) Filip Padniewski (1559–1562) Piotr Myszkowski (1562–1569) Franciszek Krasiński (1569–1574) Piotr Dunin Wolski (1574–1576) Jan Zamoyski (1576–1578) Jan Borukowski (1578–1584) Wojciech Baranowski (1585–1591) Jan Tarnowski (1591–1598) Piotr Tylicki (1598–1605) Maciej Pstrokoński (1605–1606) Stanisław Miński (1606–1607) Wawrzyniec Gembicki (1607–1609) Feliks Kryski (1609–1613) Henryk Firlej (1613–1618) Andrzej Lipski (1618–1620) Wacław Leszczyński (1620–1625) Stanisław Łubieński (1625–1627) Jakub Zadzik (1627–1628) Tomasz Zamoyski (1628–1635) Piotr Gembicki (1635–1638) Jerzy Ossoliński (1639–1643) Aleksander Trzebiński (1643–1644) Andrzej Leszczyński (1645–1650) Hieronim Radziejowski (1650–1652) Stefan Koryciński (1652–1653) Andrzej Trzebicki (1653–1658) Mikołaj Jan Prażmowski (1658) Bogusław Leszczyński (1658–1659) Jan Leszczyński (1661–1666) Andrzej Olszowski (1666–1676) Jan Stefan Wydżga (1676–1677) Jan Wielopolski (1677–1679) Jan Małachowski (1679–1681) Jan Krzysztof Gniński (1681–1685) Michał Stefan Radziejowski (1685–1689) Karol Tarło (1689–1702) Jan Sebastian Szembek (1702–1712) Jan Kazimierz de Alten Bokum (1712–1721) Jan Aleksander Lipski (1724–1735) Jan Małachowski (1735–1746) Michał Wodzicki (1746-1764) Andrzej Stanisław Młodziejowski (1764–1767) Jan Andrzej Borch (1767–1780) Antoni Onufry Okęcki (1780) Jacek Małachowski (1780–1786) Maciej Grzegorz Garnysz (1786–1790) Hugo Kołłątaj (1791–1793) Wojciech Józef Skarszewski (1793–1794)