Orla II

Orla II (Orla odmienna, Sasowskie, Szasoroskie) – herb szlachecki z nobilitacji. Wczesna wersja polski herbu Orla albo Saszor^[1]^[2].

Opis herbu

W polu srebrnym orzeł czarny bez głowy.

Klejnot – trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki

Osobisty (i oryginalny) herbu ponoszone przez szlachta śląska Domu Saszowskich (Szaszowski lub Schaschowsky) ponieważ przed rokiem 1380 i gałąź/potomkowie vel Gierałtowskich (Geraltowski lub Geroltowsky) i Palczowskich (Palczewski lub Paliszewski)^[1]^[2]^[3]^[4]^[5].

Etymologia

Józef Szymański, autor Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku, twierdzi, Orla odmienna to nazwa urobiona od podstawowej wersji herbu, Sasowskie jest nazwą nierozpoznaną, być może przezwiskową, zaś Szasorowskie – nazwą nazwiskową^[6].

Herbowni

Kasper Suski vel Gaspare Castiglione (z 21 lutego 1564)^[7], Czarnocki (z 4 lipca 1569)^[6].

Przypisy

↑ ^a ^b Franciszek Piekosiński: Heraldyka polska wieków średnich. Kraków: Akademia Umiejętności, 1899, s. 268–269.
↑ ^a ^b Szymon Okolski: Orbis Polonus T.3. T. III. Kraków: In Officina Typographica Francisci Cæsarii, 1641–43, s. 94–98. (łac.).
↑ Johann Siebmacher, Georg Mauritius: New Wappenbuch: Darinnen deß H. Röm. Reichs Teutscher Nation hoher Potentaten, Fürsten, Herren, und Adelspersonen auch anderer Ständt und Stätte Wapen An der Zahl über 3320. Beneben ihren Schilt und Helmkleinoten, mit besonderm Fleiß erkundiget, und vff Kupfferstück zum Druck verfertigt. T. I. Hamburg: Sumptibus Auctoris, 1605, s. 73. (niem.).
↑ Franciszek Bohomolec: Zbior dzieiopisow polskich: Kronika Marcina Bielskiego. Warszawa: W Drukarni J.K. Mci y Rzeczypospolitey, 1764, s. 587.
↑ Johann Sinapius: Schlesische Curiositäten (heraldycznej księgi Śląska). T. I. Lipsku: Verlag des Autoris, 1720, s. 389–390. (niem.).
↑ ^a ^b Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 204. ISBN 83-7181-217-5.
↑ Za sprawą szwagra Jana Saszowskiego vel Palczowskiego (żonatego z Dorotą Słupską), szlachcic od Domu Saszowskich (herbu Saszor), sędziego zatorskiego i posła sejmowego, Kasper uzyskał nobilitację szlachecką i herb Saszor, wydany na Sejmie Walnym w Warszawie w dniu 21 lutego 1564 roku. [1]

Bibliografia

Franciszek Piekosiński: Heraldyka polska wieków średnich. Kraków: Akademia Umiejętności, 1899, s. 268–269.
Bartosz Paprocki: Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584; wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego. Kraków: nakł. Biblioteka Polska (przedruk 1858), 1584, s. 710–711.
Szymon Okolski: Orbis Polonus T.3. T. III. Kraków: In Officina Typographica Francisci Cæsarii, 1641–43, s. 94–98. (łac.).
Johann Siebmacher, Georg Mauritius: New Wappenbuch: Darinnen deß H. Röm. Reichs Teutscher Nation hoher Potentaten, Fürsten, Herren, und Adelspersonen auch anderer Ständt und Stätte Wapen An der Zahl über 3320. Beneben ihren Schilt und Helmkleinoten, mit besonderm Fleiß erkundiget, und vff Kupfferstück zum Druck verfertigt. T. I. Hamburg: Sumptibus Auctoris, 1605, s. 73. (niem.).
Franciszek Bohomolec: Zbior dzieiopisow polskich: Kronika Marcina Bielskiego. Warszawa: W Drukarni J.K. Mci y Rzeczypospolitey, 1764, s. 587.
Johann Sinapius: Schlesische Curiositäten (heraldycznej księgi Śląska). T. I. Lipsku: Verlag des Autoris, 1720, s. 389–390. (niem.).

[HPWS-1] Franciszek Piekosiński: Heraldyka polska wieków średnich. Kraków: Akademia Umiejętności, 1899, s. 268–269.

[OPSO-2] Szymon Okolski: Orbis Polonus T.3. T. III. Kraków: In Officina Typographica Francisci Cæsarii, 1641–43, s. 94–98. (łac.).

[JSNW-3] Johann Siebmacher, Georg Mauritius: New Wappenbuch: Darinnen deß H. Röm. Reichs Teutscher Nation hoher Potentaten, Fürsten, Herren, und Adelspersonen auch anderer Ständt und Stätte Wapen An der Zahl über 3320. Beneben ihren Schilt und Helmkleinoten, mit besonderm Fleiß erkundiget, und vff Kupfferstück zum Druck verfertigt. T. I. Hamburg: Sumptibus Auctoris, 1605, s. 73. (niem.).

[KMBFB-4] Franciszek Bohomolec: Zbior dzieiopisow polskich: Kronika Marcina Bielskiego. Warszawa: W Drukarni J.K. Mci y Rzeczypospolitey, 1764, s. 587.

[SCJS-5] Johann Sinapius: Schlesische Curiositäten (heraldycznej księgi Śląska). T. I. Lipsku: Verlag des Autoris, 1720, s. 389–390. (niem.).

[Szymański-6] Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 204. ISBN 83-7181-217-5.

[7] Za sprawą szwagra Jana Saszowskiego vel Palczowskiego (żonatego z Dorotą Słupską), szlachcic od Domu Saszowskich (herbu Saszor), sędziego zatorskiego i posła sejmowego, Kasper uzyskał nobilitację szlachecką i herb Saszor, wydany na Sejmie Walnym w Warszawie w dniu 21 lutego 1564 roku. [1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]