W 2003 obronił doktorat z filozofii na UKSW. Praca doktorska, napisana pod kierunkiem o. Edmunda MorawcaCSsR, nosi tytuł „Lwa Szestowa krytyka europejskiej filozofii racjonalistycznej”[2]. Pracował w „Newsweeku”, Radiu Plus, redakcji katolickiej TVP („Między Ziemią a Niebem”), dzienniku „Życie” (2004), tygodniku „Ozon” (2005–2006), gdzie był zastępcą redaktora naczelnego, dzienniku „Rzeczpospolita” (do 2008) i tygodniku „Wprost” (2008–2009). Od września 2009 do 2015 był szefem zarządu wydawnictwa „Fronda”. Prowadzi też rozmowy w PR1 (Śniadanie bez polityki) i współpracował z Popołudniem Radia TOK FM. Od 2004 do 15 czerwca 2012 był redaktorem naczelnymEkumenicznej Agencji Informacyjnej ekumenizm.pl[3]. W TVP2 współtworzył cykl „Wojna światów”, jest także autorem scenariusza „Kwartetu Teologicznego”. Prowadził również magazyny historyczne w TVP Historia („Dzieje Polaków”, „U źródeł cywilizacji”)[4].
W styczniu 2007 badał w archiwach IPN dokumenty dotyczące podejrzeń o współpracę abp. Wielgusa z SB. Wyniki ukazały się w „Rzeczpospolitej”.
W maju 2010 został redaktorem naczelnym portalu fronda.pl współpracującym z kwartalnikiem „Fronda”, którego redaktorem naczelnym był od czerwca 2012 do czerwca 2013[6].
Od 21 września 2012 do 31 grudnia 2012 był jednym z prowadzących program Rozmównica na kanale Religia.tv[7]. Współpracował też z telewizją internetową Boska TV[8]. W latach 2012–2022 był publicystą portalu internetowego niezależna.pl. Był dziennikarzem Telewizji Republika, gdzie stworzył audycje Zderzenie cywilizacji i Kościół, w którym żyjemy. Od 1 lipca 2013 był członkiem zarządu spółki Telewizja Republika S.A., zarządzającej stacją Telewizja Republika[9]. Od września 2014 do maja 2017 był redaktorem naczelnym stacji Telewizja Republika. 8 maja 2017 na stanowisku zastąpiła go Dorota Kania. Terlikowski pozostał w zarządzie stacji jako dyrektor programowy. Funkcję tę sprawował do końca stycznia 2019, po czym został przeniesiony do działu redakcyjnego stacji. W grudniu 2022 definitywnie zakończył współpracę z Telewizją Republika[10][11][12][13][14].
31 sierpnia 2016 zakończył współpracę z portalem fronda.pl.
Od 2016 do 2018 prowadził z żoną portal internetowy www.malydziennik.pl oraz nagrywał filmiki umieszczane w serwisie YouTube na kanale Mały Dziennik na kontrze. 25 marca 2018 małżeństwo rozstało się z portalem, a ich udziały przejęła firma Net Media Broker[15].
W kwietniu 2018 zaczął prowadzić w Polskim Radiu 24 cotygodniową audycję Terlikowski na froncie[16]. W tym samym roku został ponownie publicystą dziennika Rzeczpospolita. Jego artykuły ukazują się głównie w sobotnio-niedzielnym wydaniu gazety noszącym nazwę „Plus Minus”[17]. W latach 2020–2023 był publicystą Tygodnika Solidarność[18][19]. 31 sierpnia 2021 zakończył pracę w Polskim Radiu 24.
Udzielił wywiadu braciom Sekielskim, którego fragmenty ukazały się w filmie Zabawa w chowanego (2020).
Maciej Biskup OP i Tomasz Terlikowski w trakcie spotkania z czytelnikami na XXVIII Targach Wydawców Katolickich w 2023.
30 marca 2021 roku powołany przez prowincjała polskiej prowincji Zakonu Kaznodziejskiego na przewodniczącego niezależnej od zakonu komisji, mającej na celu zbadanie działań o. Pawła M., oskarżonego o liczne przestępstwa – w tym seksualne oraz kroków podjętych przez prowincję w tej sprawie na przestrzeni lat[24][25]. 15 września 2021 opublikowany został 260-stronicowy raport z prac komisji[26] wraz z jego publiczną prezentacją[27][28].
Od sierpnia 2021 roku jest stałym felietonistą serwisu Wprost.pl, gdzie publikuje artykuły o tematyce związanej z życiem Kościoła, polityką i sprawami społecznymi.
Od 1 września 2021 jest jednym z prowadzących Popołudniowej rozmowy RMF FM, która nadawana jest od poniedziałku do piątku o godz. 18:02 na antenie RMF FM oraz emitowana w dłuższej wersji w internetowej rozgłośni RMF24 i w formie audio-wideo na portalu rmf24.pl. Terlikowski prowadzi tę audycję w środy. Program nie jest emitowany w okresie wakacyjnym[29][30]. Również w 2021 wraz z żoną, Małgorzatą prowadzili popołudniowe pasmo w katolickim Radiu Profeto, należącym do Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, potocznie zwanych sercanami[31].
Od września 2022 do lutego 2023 był gospodarzem informacyjno-publicystycznego pasma nadawanego od poniedziałku do piątku w godzinach od 12:30 do 14:30 na antenie internetowego radia RMF24[32]. Od marca 2023 roku Terlikowski na tej samej antenie prowadzi pasmo „Popołudnie Radia RMF24” nadawane od poniedziałku do piątku w godzinach między 14:00 a 17:00[33].
W grudniu 2022 Telewizja Republika zawiesiła z nim współpracę, a z anteny zniknęły prowadzone przez niego programy. Stacja stanęła wówczas w obronie, rzekomo pomówionego przez niego na jednym z portali społecznościowych, ministra edukacji i nauki, Przemysława Czarnka. Taką samą decyzję podjął portal niezależna.pl, na którym publikowane były jego felietony. 30 grudnia tego samego roku Terlikowski ogłosił definitywne zakończenie współpracy ze stacją i portalem[34][35][36].
W czerwcu 2023 został na czas wakacji jednym z prowadzących Porannej Rozmowy RMF FM, w zastępstwie za Roberta Mazurka. Audycja emitowana jest od poniedziałku do piątku o godz. 8:02 na antenie RMF FM oraz nadawana dłużej w internetowej rozgłośni RMF24 i w formie audio-wideo na portalu rmf24.pl[37]. Również w okresie letnim w wybrane dni prowadził naprzemiennie pasma „Przedpołudnie Radia RMF24” lub „Popołudnie Radia RMF24” na antenie internetowej rozgłośni RMF24[38].
W lipcu 2023 znalazł się w grupie dziewięciu osób nominowanych do otrzymania nagrody Medal Wolności Słowa, przyznawanej przez kapitułę Fundacji Grand Press. Jest ona wręczana w kategoriach: instytucja, media i obywatel/obywatelka. Terlikowski znalazł się w gronie trzech kandydatów w kategorii media. Kapituła doceniła go za obronę swoich przekonań i drogę pod prąd, niezależnie od krytyki swojego środowiska[39][40][41].
Przez wiele lat publikował felietony dla jezuickiego portalu internetowego deon.pl, dla którego w latach 2021–2024 tworzył również swoje autorskie podcasty pod nazwą Tak myślę. W marcu 2024 portal zablokował ukazanie się jego felietonu dotyczącego Listu biskupów polskich do kapłanów na Wielki Czwartek 2024. Kierownictwo serwisu poinformowało go o tej decyzji drogą mailową. Ojciec Paweł Kosiński SJ, redaktor naczelny portalu, 21 marca tego samego roku wydał w tej sprawie oświadczenie, w którym wyjaśnił, że redakcja miała prawo nie publikować jego tekstu. Jeszcze tego samego dnia, za pośrednictwem swoich mediów społecznościowych, Terlikowski poinformował o całkowitym zakończeniu swojej współpracy z portalem deon.pl[42][43][44][45]. Od kwietnia 2024 współpracuje z internetowym portalem czasopisma „Więź", gdzie publikowane są jego felietony. Są tam również umieszczane jego podcasty w cyklu Wciąż tak myślę[46]. W październiku 2024 został wykładowcą filozofii w Stołecznym Instytucie Biblijnym. Zajęcia odbywają się tam głównie online w formie uniwersytetu otwartego, ale również studiów podyplomowych[47].
Od 2024 roku współpracuje także z Kulturą Liberalną oraz Kanałem Zero[48][49]. Od 2 września do 31 grudnia 2024 prowadzłi od 7:00 do 10:00 poranne pasmo emitowane w internetowej rozgłośni RMF24. Był także gospodarzem programu Rozmowa o 7:00[50][51].
Od 7 stycznia 2025 jest prowadzącym Porannej Rozmowy w RMF FM, nadawanej od poniedziałku do piątku o godzinie 8:02 w wersji krótszej w RMF FM i dłuższej w rozgłośni internetowej RMF24 oraz serwisie YouTube w formie audio-wideo[52][53][54].
W 2006 roku na łamach „Newsweeka” w artykule Wyznawcy agentury zarzucił ugrupowaniom ewangelikalnym współpracę z bezpieką. Na łamach kwartalnika „Słowo i Życie” zarzucono mu nierzetelność i mijanie się z prawdą. Terlikowskiemu zarzucano nieznajomość środowiska, które krytykował, i popełnianie rażących błędów. Terlikowski utrzymywał, że Stanisław Krakiewicz i Paweł Bajeński przyczynili się do aresztowaniaLudwika Szenderowskiego, bo ten nie chciał wejść do ZKE. Tymczasem Szenderowski był głównym twórcą ZKE, natomiast Bajeński przystąpił do ZKE dopiero w roku 1953[57]. Zauważono, że Bajeński nie został nawet zarejestrowany jako TW[58].
Po śmierci Mandeli napisał, że „odpowiada za śmierć o wiele większej liczby czarnych niż najwięksi afrykańscy rasiści”, nazwał go także „zwyczajnym komunistą, który doprowadził do upadku kwitnącą gospodarkę RPA”[59].
W swej książce Koń trojański w mieście Boga. Pół wieku po Soborze… krytykował hierarchię Kościoła katolickiego za zbyt ulgowe traktowanie księży homoseksualistów, których nazywa „homoukładem” i „homositwą”[60].
Publikacje
Publikacje książkowe
Tęczowe chrześcijaństwo. Homoseksualna herezja w natarciu, Warszawa 2004.
Bogobójcy czy starsi bracia. Myśliciele rosyjskiego prawosławia wobec judaizmu, Warszawa 2004.
Szaleńcy, szarlatani i święci. Różnobarwny świat religii, Warszawa 2005.
Kiedy sól traci smak. Etyka protestancka w kryzysie, Warszawa 2005.
Nasz Papież z Niemiec. Tajemnice papieskiej pielgrzymki, Kraków 2006.
Moralny totalitaryzm. Bioetyczne dylematy współczesności, Warszawa 2006.
Tora między życiem a śmiercią. Bioetyki żydowskie w dialogu, Warszawa 2007.
Odwaga prawdy. Spór o lustrację w polskim Kościele, Warszawa 2007.
Kościół (dla) zagubionych, Kraków 2007.
Prawo do życia. Zdradzona nadzieja, Kraków 2007.
Męczennicy komunizmu, Kraków 2008.
„Agata”: anatomia manipulacji – razem z Joanną Najfeld, Warszawa 2008.
Nowa kultura życia. Apologia bioetyki katolickiej, Warszawa 2009.
Summa przeciw lewakom, Lublin 2009.
Rzeczpospolita papieska. Jan Paweł II o Polsce do Polaków, Warszawa 2009.
↑L. Jańczuk. Ekumenizm polskiego środowiska ewangelikalnego. „Roczniki Teologiczne”. T. LXIII, z. 7, s. 187, 2016. KUL.
↑L. Jańczuk. Rola agentury w inwigilacji środowiska ewangelikalnego ZKE, ZKCh i KCHWE w latach 1946–1950. „Studia Theologica Pentecostalia”. 5, s. 446, 2017.
