Władysław Baka

Władysław Baka

Pełne imię i nazwisko	Władysław Wacław Baka
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1936 Boksycka
Data śmierci	3 marca 2021
Prezes Narodowego Banku Polskiego
Okres	od 12 września 1989 do 24 stycznia 1991
Poprzednik	Zdzisław Pakuła
Następca	Grzegorz Wójtowicz
Prezes Narodowego Banku Polskiego
Okres	od 13 listopada 1985 do 13 lipca 1988
Poprzednik	Zdzisław Pakuła (p.o.)
Następca	Zdzisław Pakuła
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 3 lipca 1981 do 12 listopada 1985
Odznaczenia

Władysław Wacław Baka (ur. 24 marca 1936 w Boksycce, zm. 3 marca 2021^[1]) – polski bankowiec, działacz polityczny oraz ekonomista, doktor habilitowany i profesor UW. Prezes Narodowego Banku Polskiego (1985–1988, 1989–1991) i minister-członek Rady Ministrów (1981–1985), członek Biura Politycznego KC PZPR (1988–1989).

Syn Władysława i Marty. Studia na Wydziale Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego ukończył w 1958. W 1966 obronił doktorat, w 1971 uzyskał stopień doktora habilitowanego. Profesorem nadzwyczajnym został w 1977, a w 1989 profesorem zwyczajnym. W 1959 rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Wydziale Ekonomii Politycznej UW. W latach 1975–1981 był członkiem Prezydium Komitetu Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk^[2].

W 1955 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pracował w jej Komitecie Centralnym. Od 1972 do 1973 był inspektorem wydziału propagandy KC, w latach 1973–1981 zastępca kierownika wydziałów ekonomicznego, planowania i analiz gospodarczych oraz handlu i finansów. W latach 1981–1985 minister-członek Rady Ministrów, pełnomocnik rządu ds. reformy gospodarczej. W latach 1985–1988 i 1989–1991 prezes Narodowego Banku Polskiego. Był sekretarzem komisji ds. reformy gospodarczej KC PZPR oraz przewodniczącym jego komisji polityki ekonomicznej, reformy gospodarczej i samorządu pracowniczego oraz komisji polityki społeczno-ekonomicznej. W latach 1988–1989 sekretarz KC PZPR, a w latach 1988–1990 członek Biura Politycznego KC PZPR. Był przedstawicielem strony rządowej w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej w czasie obrad Okrągłego Stołu. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa. Gubernator z ramienia Polski w Banku Światowym w drugiej połowie lat 80. Bezskutecznie kandydował do Sejmu z listy krajowej w 1989 r. W latach 1993–1995 prezes zarządu Banku Współpracy Europejskiej^[3].

Autor licznych publikacji z dziedziny ekonomii, a w szczególności bankowości centralnej i systemów gwarantowania depozytów. Uznawany za eksperta w tej dziedzinie.

Był pracownikiem Wydziału Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego.

Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 24 lutego 2005 „w uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju system finansowego w Polsce, za osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej” nadany mu został Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski^[4]. Wcześniej odznaczony był m.in. Krzyżem Kawalerskim (1974), Komandorskim (1994)^[5] oraz Komandorskim z Gwiazdą (1997) tegoż orderu^[6].

Pochowany na warszawskich Powązkach Wojskowych (kwatera Q kolumbarium 6-2-6)^[7].

• Zmagania o reformę. Z dziennika politycznego 1980–1990, Wydawnictwo Iskry 2007, ISBN 978-83-244-0031-7.

• Informacje o Władysławie Bace. wne.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-07)].
• Wizytówka Władysława Baki na stronie Wydziału Nauk Ekonomicznych UW (wersja archiwalna). wykladowca.wspiz.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-31)].