Zofia Gutentag, także Zofia Gutentażanka, Zofia Gutentag-Davidson^[1] (ur. 1893 w Łodzi, zm. 1989 w San Antonio) – polska artystka żydowskiego pochodzenia, członkini Jung Idysz.

Urodziła się w 1893^[1][2] roku w Łodzi, w rodzinie Szymona i Heleny z Moszkowiczów^[1], tam także ukończyła szkołę średnią^[2]. Studiowała w Warszawie, prawdopodobnie w Szkole Sztuk Pięknych^[1], po czym kontynuowała naukę Akademii Sztuk Pięknych w Zurychu i w Monachium, w pracowni Wilhelma von Debschitza^[2][3]. Do tematów prac malarskich Gutentag należały martwe natury, pejzaże i portrety^[2]. Oprócz malarstwa, tworzyła także rzeźby^[2], grafikę i sztukę użytkową^[4].

Powróciła do Łodzi ok. 1917 roku^[4], gdzie należała do trzonu grupy artystyczno-literackiej Jung Idysz^[5][6]. Wraz z Idą Brauner i Polą Lindenfeld stworzyła ilustracje do tomiku Improwizacjes Moszego Brodersona i Icchaka Kacenelsona wydanego przez ugrupowanie^[7]. W 1919 roku wraz z innymi członkami Jung Idysz – Polą Lindenfeld, Idą Brauner i Wincentym Braunerem – zaangażowała się w założenie czasopisma „Tańczący Ogień”^[8]. W pierwszym i jedynym jego numerze, który ukazał się tego samego roku, choć z datą roku kolejnego, ukazały się wiersze Juliana Tuwima, Jana Lechonia, Antoniego Słonimskiego i Kazimierza Wierzyńskiego^[9] uzupełnione linorytami Brauner, Lindenfeld i Gutentag^[1][10]. Jedyną zachowaną pracą Gutentag z okresu działalności Jung Idysz jest linoryt z „Tańczącego Ognia”^[4].

Na początku lat 20. Gutentag wzięła udział m.in. w Salonie Jesiennym w budynku Gminy Żydowskiej w Warszawie^[11], gdzie wystawiała miniatury i biżuterię^[4], zaś podczas Międzynarodowej Wystawy Młodej Sztuki w Łodzi (1923)^[12] przedstawiła wraz z Brauner emalie na miedzi, rzeźby w kości słoniowej i batiki^[13]. Od lat 20. prowadziła lekcje rysunku w Łodzi, m.in. w gimnazjum żeńskim Józefa Aba^[2][14].

Wyszła za mąż za Szymona Davidsona^[1]. W okresie II wojny światowej wyjechała do ZSRR, zaś po wojnie osiadła w San Antonio^[2]. W Stanach Zjednoczonych tworzyła martwe natury, pejzaże i portrety^[14].

Zmarła w 1989 roku w San Antonio^[2][14].

• MarekM. Bartelik MarekM., Modele wolności: kobiety w składzie łódzkiej grupy Jung Idysz w latach 1919-1921, [w:] Polak, Żyd, artysta. Tożsamość a awangarda, JarosławJ. Suchan, KarolinaK. Szymaniak (red.), Łódź: Muzeum Sztuki, 2010, ISBN 978-83-87937-77-5 .
• JerzyJ. Malinowski JerzyJ., Grupa „Jung Idysz” i żydowskie środowisko „Nowej Sztuki” w Polsce 1918–1923, Warszawa: Polska Akademia Nauk Instytut Sztuki, 1987 .
• IzabellaI. Powalska IzabellaI., Wokół „Tańczącego Ognia”: kobiety artystki w grupie Jung Idysz, „Pamiętnik Sztuk Pięknych”, 13, Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2018, ISSN 1730-0215 .