|
Adolf Reichwein
 Adolf Reichwein (ur. 3 października 1898 w Ems, zm. 20 października 1944 w Berlinie-Plötzensee) – niemiecki pedagog, polityk kulturalny, profesor historii, opozycjonista w okresie III Rzeszy związany z Kręgiem z Krzyżowej. ŻyciorysPo zakończeniu I wojny światowej, w której uczestniczył jako ochotnik, działał na rzecz rozbudowy uniwersytetów ludowych, systemu dokształcania dorosłych i dalszego kształcenia nauczycieli[1]. Studiował we Frankfurcie nad Menem i Marburgu[2]. Był zaufanym Carla Heinricha Beckera, pruskiego ministra kultury[1]. W 1930 powołano go na stanowisko profesora historii i świadomości obywatelskiej w nowo otwartej Akademii Pedagogicznej w Halle[1][3]. Ze względów politycznych zwolniono go z tej funkcji 24 kwietnia 1933[1]. W kolejnych latach utrzymywał się pracując jako nauczyciel wiejski w Tiefensee koło Berlina, a potem jako kierownik działu edukacyjnego w Państwowym Muzeum Etnograficznym w Berlinie[1][4]. Od 1940 był w stałym kontakcie z ruchem oporu skupionym wokół Wilhelma Leuschnera i Juliusa Lebera[1]. Należał też do Kręgu z Krzyżowej[1]. Latem 1944 roku utrzymywał łączność z opozycją wojskową[1]. 22 czerwca 1944 wspólnie z Juliusem Leberem spotkał się z komunistycznymi opozycjonistami: Antonem Saefkowem i Franzem Jacobem[1]. Ponieważ spotkanie inwigilowane było przez gestapowskiego szpiega, na początku lipca 1944 roku miało miejsce szereg aresztowań[1]. Zatrzymano wówczas także Juliusa Lebera i Adolfa Reichweina[1]. 20 października 1944 nazistowski sąd ludowy (Volksgerichtshof) skazał go na karę śmierci[1]. Wyrok wykonano jeszcze tego samego dnia w berlińskim więzieniu Plötzensee[1][5]. PublikacjeNa dorobek publikacyjny A. Reichweina składają się m.in.[6]:
Przypisy
Bibliografia
Information related to Adolf Reichwein |
||||||||||
