|
Eliasz z Wąwolnicy
Eliasz z Wąwolnicy (ur. w XIV w. w Wąwolnicy, zm. w XV w.) – polski teolog, profesor Uniwersytetu w Pradze, rektor Uniwersytetu Krakowskiego. ŻyciorysŻył na przełomie XIV i XV wieku. Urodził się, w położonym w pobliżu Puław mieście Wąwolnica, był synem Marcina[1]. W rodzinnym mieście ukończył szkołę parafialną, następnie studiował teologię na Uniwersytecie w Pradze[1], uzyskując w 1399 stopień magistra sztuk wyzwolonych[2]. Został także wykładowcą praskiej uczelni[1]. Następnie powrócił do Polski i rozpoczął pracę na odnowionym w 1400 roku Uniwersytetu Krakowskim. W roku akademickim 1409–1410 pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Krakowskiego[3]. Około 1412 roku uzyskał tytuł doktora teologii[2]. Był doradcą i zaufanym króla Władysława Jagiełły[2] oraz wychowawcą późniejszych kardynałów" Zbigniewa Oleśnickiego[1] i królewskiego siostrzeńca Aleksandera oraz Fryderyka Hohenzollerna, zaręczonego wówczas z królewną Jadwigą i szykowanego na następcę tronu[2]. W 1431 brał udział w zorganizowanej w Krakowie dyspucie z czeskimi husytami, której celem było nakłonienie ich do kompromisu z papiestwem[2]. Upamiętniony jest na tablicy pamiątkowej nad wejściem do krypty w kaplicy zamkowej na zamku w Wąwolnicy[1] Przypisy
|
||||||||||||||
